قم نیوز: غلامعلی ابراهیمی جانشین واحد تعاون لشکر 17 علی بن ابی طالب (ع) قم است؛ روستازادهای که همواره در انتقال پیکر مطهر شهدا به پشت جبهه و از نگرانی خارج کردن خانوادههای آنان، پیشقدم میشد.
حکایت فرماندهای که چشم انتظاری مادران شهدا را به خوبی درک کرده بود
خبرگزاری فارس , 1 ارديبهشت 1396 ساعت 17:00
قم نیوز: غلامعلی ابراهیمی جانشین واحد تعاون لشکر 17 علی بن ابی طالب (ع) قم است؛ روستازادهای که همواره در انتقال پیکر مطهر شهدا به پشت جبهه و از نگرانی خارج کردن خانوادههای آنان، پیشقدم میشد.
به گزارش قم نیوز، تیر ماه سال 1336 بود که در روستای بیدهند از توابع قم در خانواده یک کشاورز متدیّن به دنیا آمد.
از 8 سالگی به قم آمد و تا سوم راهنمایی در قم درس خواند؛ اما وقتی فهمید که پدرش توانایی کسب مخارج تحصیل او را از دست داده است؛ ترک تحصیل کرد و در یک خیاطی به کار مشغول شد.
او در عین حال در آن سالها، مبارزه ای فعالانه و گاهی هم مسلحانه را علیه مأموران رژیم ستمشاهی پیگیری و با همراهی برخی از دوستانش در محله "جوی شور" قم، مواد انفجاری را در کنار تصاویر و اعلامیههای حضرت امام، بین مردم توزیع میکرد.
چندی بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران، وی به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد تا از نخستین روزهای دفاع مقدس، در صحنه حاضر باشد.
او در آن سالها به جانشینی واحد تعاون لشکر 17 علی بن ابی طالب (ع) هم رسید؛ واحدی که به پشتیبانی از نیروهای رزمنده و به ویژه جانبازان میپرداخت.
غلامعلی از همان روزها، به ضعف توزیع خدمات در بین جانبازان و ایثارگران پی برده بود؛ آنجا که جانبازان؛ چه از ناحیه یک انگشت آسیب دیده باشند و یا قطع نخاع شده باشند؛ یکسان خدمات میگرفتند.
او این نکته را چندین بار به مسوولان و فرماندهان منتقل کرد و خواستار رعایت عدالت در بین جانبازان و ایثارگران شد.
و اما یکی از فعالیتهای همیشگی وی در جبهههای نبرد حق علیه باطل، انتقال پیکر شهدا به پشت جبهه بود. او معنای انتظار مادران معظم شهدا را به خوبی درک کرده بود و از مفقود شدن برخی شهدا هراس داشت؛ این بود که اهتمام خود را پس از هر عملیات، به انتقال پیکر مطهر شهدا به پشت جبهه اختصاص میداد و دست خالی به این امر اقدام میکرد؛ شاید همین امر هم سبب شد که کمردردهای وی، مزمن شود و گاهی به استراحت مطلق بینجامد؛ استراحتهایی که البته از چند روز تجاوز نمیکرد تا وی مجدداً در بین رزمندگان اسلام و مدافعان کشور باشد.
او در عملیاتهای مختلفی در طول هشت سال دفاع مقدس شرکت داشت که سبب مجروحیت وی در برخی عملیاتها و از جمله عملیاتهای والفجر هشت، کربلای پنج و کربلای هشت شد.
پیشقدم بودن وی در برگزاری مراسمهای معنوی جبهه، نشاندهنده بخش دیگری از ابعاد وجودیاش است؛ آنجا که به عنوان یکی از مسوولان لشکر، در مراسمهای تلاوت ادعیه و زیارات، به عنوان نخستین فرد در مراسم می نشست تا سایر رزمندگان هم به این حضور تشویق شوند.
همچنین سیره همیشگیاش، خواندن نماز شب و اهتمام به تکرار عبارت "هذا مَقامُ العائِذِ بِکَ مِنَ النّار" در قنوتهای نماز وتر بود.
در عین حال اگر فرصتی در جبهه دست میداد، افراد را دور خود جمع میکرد تا تلاوتی دسته جمعی از برخی آیات سوره ای از قرآن محقق شود؛ از این رو وی را باید از رزمندگان مأنوس با قرآن و ادعیه و زیارات دانست.
غلامعلی ابراهیمی از فرماندهانی بود که نوبت مرخصی خود را در جبههها به دیگران میداد. او در ظاهر چنین وانمود میکرد که به فکر قرعه کشی بین خود و آن فرد برای رفتن به مرخصی است؛ اما در کاغذهای این قرعهها، تنها نام آن فرد را مینوشت تا عملاً خودش در قرعه کشی بازنده و آن فرد، برنده باشد تا بتواند وی را بدون عذر و بهانه ای به مرخصی بفرستد!
و سرانجام در روزهای پایانی فروردین ماه سال 1367 – که البته روزهای پایانی هشت سال دفاع مقدس ملت ایران هم بود – وی در عملیات والفجر ده و با رمز مقدس یا رسول الله (ص) حاضر شد تا روح پاکش به آسمانها پر بکشد و به معبود بپیوندد.
پس از آن بود که پیکر مطهر این سرباز فداکار سپاه اسلام از حلبچه عراق به پشت جبهه منتقل شد تا پس از تشییع در شهر مقدس قم، در گلزار شهدای حضرت علی بن جعفر (ع) و در جوار آن امامزاده واجب التعظیم، در خاک آرام گیرد.
آن شهید سربلند در بخشی از وصیت نامه خود، پیروی از مقام ولایت را واجب دانسته و از ملت قهرمان ایران خواسته است تا همواره پشتیبان انقلاب و روحانیت بوده و روحیه والا و انسانی خود را از دست ندهند. شهید غلامعلی ابراهیمی همچنین از فرزندانش، زینب و مهدی خواسته است تا راه حضرت زینب (س) و حضرت مهدی (عج) را به خوبی درک کنندر؛ آن را جامه عمل بپوشانند و پشتیبان انقلاب، روحانیت و خط حضرت امام خمینی باشند؛ انشاءالله.
انتهای پیام / 136
کد مطلب: 47439