آنچه درسوگ تو اي پاک تر از پاک گذشت 
نتوان گفت که هر لحظه، چه غمناک گذشت
چشم  تاريخ  در  آن حادثه ي تلخ چه ديد 
که زمان مويه کنان از گذر  خاک  گذشت
سر خوشيد  بر آن نيزه  خونين  مي گفت 
که چه ها بر سر آن پيکر صد چاک گذشت
جلوه ي  روح  خدا  در افق خون  تو ديد 
آنکه  با پاي  دل از قبله  ادراک  گذشت
مرگ  هرگز  به  حريم حرمت راه  نيافت 
هر کجا ديد  نشاني ز تو چالاک  گذشت
حرّ آزاده شد از چشمه مهرت سيراب 
که به ميدان عطش پاک شد و پاک گذشت
آب  شرمنده  ايثار  علمدار  تو  شد 
که چرا تشنه از او اين همه بي باک گذشت
بر تو  بستند  اگر آب،  سواران  عرب 
دشت دريا شد و آب از سر افلاک گذشت
با  حديثي  که  ملائک  ز ازل  آوردند 
سخن از قصه عشق تو زلولاک گذشت
 
شعر: نصراللّه مرداني