«الحسین یَجمعُنا» نمایش قدرت بشر غیرتمند و آزاده

به گزارش قم نیوز زیارت اربعین و بویژه مراسم معنوی پیاده روی این زیارت، چند سالی را به عنوان یک پدیده درون مذهبی (تشیّع) و سپس دورن دینی (اسلام وحدت بین شیعه و سنّی) سپری کرد و اکنون به تعبیر رهبر انقلاب اسلامی به یک پدیده جهانی و بین المللی تبدیل شده است، نکته ای که در پیاده روی‌های امسال یعنی سال 1441 هجری قمری هم کاملا نمایان است.

البته پیاده روی اربعین سال جاری و ضرورت شکوه و عظمت آن از یک دیدگاه دیگر هم مهم می‌نماید که همانا پایان دادن به برخی درگیری‌های درونی در عراق است، مسئله ای که ردّ پای دشمنان کینه توز اسلام و مسلمین و بویژه دشمنان وحدت دشمن سوز شیعه و سنی به وضوح در آن قابل رصد است، اما حضور میلیونی محبّان اهل بیت (ع) از هر مذهب و نژاد در مراسم اربعین امسال آبی بر آتش این فتنه‌ها شده است و مانند همیشه، این حماسه جاودانه حسین (ع) است که توطئه‌ها را خنثی می‌کند و به تعبیر حضرت روح الله (ره)، ما هر چه داریم از محرّم و صفر داریم و این محرّم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است.

در حقیقت اربعین حسینی را باید نقطه به جوش آمدن غیرت، مردانگی و حضور به موقع در صحنه دانست، همان غیرتی که در سال 61 هجری برای اکثریت قریب به اتفاق مردم نجوشید و شد آن چه نباید می‌شد.

نکته دیگر آن است که اربعین، تنها یک روز بیستم ماه صفر نیست، بلکه اربعین حسینی همان گونه که در ظاهر هم نشان می‌دهد، یک جریان وسیع نمایش قدرت است که هر سال تکرار و البته هر سال نیز بر شکوه و عظمت آن افزوده می‌شود.

«الحسین یجمعنا»

این نمایش قدرت در سال گذشته با شعار محوری «حُبّ الحسین یجمعنا» به رُخ جهانیان کشیده شد و امسال هم با شعار «الحسین یجمعنا» ادامه دارد، دو شعاری که در واژه «یجمعنا» یعنی هم حالت استمراری این تجمع (استفاده از فعل مضارع «یجمع» به نشانه استمرار و پیوستگی) و هم در ضمیر «نا» به معنای نشان دادن «ما» به عنوان یک دست واحد و قُلّه رفیع، مشترک اند و تنها تفاوتش در این است که شعار سال قبل بر محور «حبّ الحسین» بود و امسال خود شخصیت حضرت سیدالشهداء (ع) به عنوان محور این شور و شعور همیشگی معرفی شده است.

اما راهپیمایی اربعین برای ما ایرانی‌ها، بیشتر با سفر به شهر نجف اشرف و آغاز پیاده روی به سمت کربلای معلّا پس از زیارت بارگاه نورانی حضرت امیرالمؤمنین (ع) تعریف می‌شود.

در این مسیر، عبور از شهرهای مختلف کشور برای رسیدن به مرز ایران و عراق، همچنان زخمی بودن برخی شهرهای خسارت دیده از سیل اخیر مانند شهرستان پلدختر را یادآوری می‌کند، شهری که آب، یکی از جاده‌های منتهی به آن را بُرد، اما این جاده همچنان زخمیِ خاک باقی مانده و بازسازی نشده است! این جاست که باید گفت «الحسین یجمعنا» تنها به اربعین محدود نمی شود، بلکه توجه به امور همنوعان و هموطنان نیز یکی از مهم ترین مصادیق این شعار محوری است.

حکایت مرز مهران

در این مسیر، یکی از مهم ترین و پُر اقبال‌ترین مرزهای خروجی زمینی کشور، مرز مهران ایران و مرز منطقه زرباطیّه عراق است. مرز مهران البته در این روزهای مهر ماه و به مناسبت ایام هفته نیروی انتظامی، مزیّن به تصاویر برخی از شهدای سرافراز مدافع وطن است که شهید جوان، رضا مؤمنی – که در هفدهم اسفند ماه سال گذشته به درجه رفیع شهادت رسیده است – یکی از آن‌هاست. او تنها یکی از 13 هزار شهید ناجاست که از هموطنان زائر خواسته شده تا زیارت خود را به نیابت از این 13 هزار شهید هم انجام دهند. مرز مهران البته برای قُمی‌ها هم یادآور نام یکی از شهدای مدافع حرم یعنی شهید حجت الاسلام محمدمهدی مالامیری است، چراکه نمازخانه مرز مهران به نام این شهید مدافع حرم از استان قم نامگذاری شده است.

در عین حال یکی از نکات مهمی که در این منطقه مرزی به چشم می‌آید، روان بودن مسیر بررسی گذرنامه‌ها در بخش خروج از ایران و البته کندی نسبی این امر در بخش ورودی به عراق به دلیل تعداد کمتر گِیت‌هاست.

پس از آن نیز، بی نظمی نسبی در سیستم حمل و نقل برای عزیمت و رسیدن زائران به شهرهای مختلف عراق به چشم می‌خورد، در حالی که کمی توجه و نظم بیشتر برای خروج هر چه سریع تر وسائل نقلیه مسافرگیری کرده به سمت شهرهایی مانند کربلا، نجف، سامرا و کاظمین می‌تواند سبب روان تر شدن عبور و مرورها شود.

مواکب حسینی و نقش ویژه بانوان

مواکب برپا شده برای پذیرایی از زائران اربعینی، تنها به شهرهای نجف و کربلا و مسیر بین این دو شهر محدود نمی شود، بلکه پس از گذر از مرز و ورود به عراق، می‌توان مواکب مختلفی را مشاهده کرد که مشتاقانه آماده پذیرایی از زائران هستند و به این میزبان بودن، افتخار می‌کنند.

یکی از همین مواکب در مسیر مرز مهران به نجف اشرف، «موکب الإمامین الجوادین» نام دارد که تابلوی عنوان آن با عبارت «خدمتُ زُوّار الحسین شَرَفا لنا» (خدمت به زائران امام حسین (ع)، شرافتی برای ما است)، مُزیّن شده است. نکته مهمی که در پشت صحنه این موکب و البته دیگر مواکب قابل دیدن است، آن است که زنان و دختران صبور عراقی در حالی که کودکان خود را هم در آغوش دارند، مشغول تهیه لوازم پذیرایی از زائران هستند تا مردان و جوانان بتوانند در پیشاپیش صحنه، امر خدمتگزاری را به جای آورند.

در عین حال جاده‌های منتهی به نجف و کربلا هم ضمن آن که طرح‌های تعریض، زیرسازی‌های جدید و برخی دیگر از پروژه‌های عمرانی را در حال اجرا در محدوده خود می‌بینند، با انواع پرچم‌هایی به رنگ‌های مشکی، سبز، قرمز و سفید تزئین داده شده و البته نکته دیگر، حضور نیروهای گارد ویژه در برخی شهرهای بین راهی مانند شهر دیوانیّه به دلیل درگیری‌های اندک اخیر است. در عین حال باید به این نکته هم توجه داد که در این شهرهای منتهی به نجف و کربلا، تصاویر متعددی از شهدای سال‌های اخیر عراق در مبارزه با تکفیری‌ها و همچنین شعارهایی مانند «شهداءُنا قادتُنا» (شهدای ما، رهبران ما هستند) به چشم می‌آید تا نشان دهد مردم عراق با همه مشکلات موجود، حافظ هویّت و تمامیت ارضی ملت و کشور خود هستند.

اکنون نوبت آن است تا زائران، غُبار سفر را در زلالِ جاری عشق حضرت مولا (ع) شستشو دهند، این در حالی است که مشاهده گنبد نورانی حضرت امیرالمؤمنین (ع) و مسیر دسترسی‌ها به ضریح مطهر آن حضرت به دلیل پروژه‌های مختلف در دست اجرا، به امری نسبتا دشوار تبدیل شده است.

مشکل دیگری که کاملا در نجف مشاهده می‌شود، کمبود امکانات برای اسکان و پذیرایی از عموم زائران اربعین است و با این که مدیریت شهری این شهر، حتی پارکینگ طبقاتی بزرگ اطراف آستان مقدس علوی را برای بیتوته زائران در نظر گرفته است، اما به این حال بسیاری از زائران ترجیح می‌دهند تا با زیارتی مختصر، نجف را ترک کرده و به سوی کربلا ادامه مسیر داده و از امکانات مواکب بین راه بهره گیرند.

اینک زمان آن است تا با خروج از باب شیخ طوسی حرم مطهر حضرت علی ابن ابی طالب (ع)، پیاده روی به سمت کربلا آغاز شود، مسیری که از میان قبرستان بزرگ وادی السلام و برخی خیابان‌ها و کوچه پس کوچه‌های نجف می‌گذرد و به عمود شماره یک از مجموع 1450 عمود جاده نجف به کربلا می‌رسد.

در این مسیر، بسیاری از خانه‌های مردم در نجف اشرف، خود یک موکب هستند و مانند دیگر مواکب بین راهی، با کمال احترام و بلکه اصرار بیش از حد، تلاش می‌کنند تا با عباراتی مانند «آقا»، «خانم»، «منزل»، «استراحت»، «حمّام» و «مبیت»، زائران را برای ارائه خدمت به آنان، به سوی خود فرا خوانند.

این مواکب و همچنین سایر مواکب حسینی که این روزها در جای جای عراق دیده می‌شوند، همان خانه‌های آشکار عشق هستند که در زمان دیکتاتوری صدامی حزب بعث، پنهان بودند، اما در همان سال‌های خفقان و ظلم هم تلاش کردند تا با همه سختی‌ها، هزینه دادن‌ها و حتی کشته شدن‌ها، امور زائران حسینی را سامان دهند و به کمک آنان بشتابند. از این رو شایسته است تا همه زائرانی که امروزه به آسانی به عتبات عالیات مُشرّف می‌شوند، نیابت از آن شهیدان، درگذشتگان و بانیان خیر را فراموش نکنند و آنان را برای همیشه در نظر داشته باشند.

ادامه دارد...

انتهای پیام/ 137