به گزارش قم نیوز، مروارید نصر دروازه‌بان تیم ملی فوتبال جوانان کشورمان به تشریح وضعیت فوتبال بانوان کشور، تیم ملی جوانان و البته انتقاد از سیاست‌های حمایتی مسئولان ورزش قم پرداخت.

این دروازه‌بان جوان که از رده سنی نونهالان در تیم ملی فوتبال حضور داشته و تنها ملی پوش بانوی قمی در رشته فوتبال محسوب می‌شود از بی‌توجهی برخی مسئولان ورزش قم گلایه کرده که حاصل گفت‌و‌گوی وی را از نظر می‌گذارنید:

*وضعیت فوتبال بانوان در قم چگونه است و اصولا چه نگاهی به فوتبال و فوتسال بانوان در قم می‌شود.

نصر: به طور کلی فوتبال بانوان زیر سایه فوتبال مردان است و یک دهم هزینه‌های فوتبال مردان هم در فوتبال بانوان خرج نمی‌شود اما اوضاع در قم بد‌تر است و در حال حاضر ما چیزی به عنوان لیگ در قم نداریم در حالی که در گذشته این لیگ وجود داشته است.

ما قبلا ۳ ملی پوش داشتیم که حالا فقط یک نفر داریم و اگر من هم در تیم ملی نباشم، هیچ بازیکنی نیست که جای من را بگیرد چرا که در قم سازندگی انجام نشده و در مقطعی در سال‌های قبل، مسابقات بانوان رونق گرفته که خروجی آن حضور چند بازیکن در اردوی تیم‌های ملی بوده است اما در حال حاضر فوتبال و فوتسال بانوان در قم راکد است و کسی هم به فکر آن نیست.

آقایان می‌گویند برای برگزاری لیگ یا حمایت از قهرمانان بودجه نداریم در حالی که این پاسخ قانع کننده نیست و لیگ‌های فوتبال در استان‌هایی مثل فارس برگزار می‌شود زیرا دیدگاه پرداختن به فوتبال و فوتسال بانوان آنجا هست و آنچه ما در قم نداریم، بودجه نیست بلکه دیدگاه حرفه‌ای و مثبت به فوتبال بانوان از سوی مسئولان فوتبال قم است.

*اما قم سال قبل ماهان تندیس را در لیگ یک داشت. شما به عنوان تنها ملی پوش قمی چرا به ماهان نپیوستید؟

نصر: ماهان تندیس با علاقه بخش خصوصی وارد کار شد و دیدید که بیشتر نفراتش غیر بومی بودند در حالی که ما در قم چند بازیکن را داشتیم که به این تیم کمک کنند اما مسائلی پیش آمد که نه در من تمایلی برای این کار بود و نه برای دو سه نفر از دوستان من که به اردو دعوت می‌شدند.

همان موقع من گفتم که علاقه‌ای به حضور در این تیم ندارم و خیلی‌ها زنگ زدند که من را راضی کنند که به تیم ملحق شوم در حالی که‌‌ همان افراد، زمانی که من مصدوم بودم کجا بودند، آن‌ها زمانی که به من احتیاج پیدا کردند حالم را پرسیدند.

در ماهان تندیس مسائلی بود که نمی‌خواهم آن‌ها را بازگو کنم اما وضعیتی بود که نمی‌توانستیم در آن تیم باشم و آن شرایط نه تنها در ماهان تندیس که در بسیاری از تیم‌های دیگر فوتبال ایران هم وجود دارد.

*ظاهرا از مسئولان ورزشی قم بر سر موضوع آسیب دیدگیتان گلایه‌مند بوده‌اید.

نصر: تابستان امسال می‌نیسک پای من مشکل پیدا کرد و برای رفع آسیب دیدگی، به فیزیوتراپی، استخر و زمین چمن نیاز داشتم در حالی که کسی در قم برای من کاری نکرد و مجبور شدم برای صرفه جویی در هزینه‌ها در تهران به آسیب دیدگی‌ام رسیدگی کنم.

برخی از آقایان از حمایت از ورزشکاران دم می‌زنند در حالی که ما در مسابقات جوانان که چندی پیش برگزار شد در فرودگاه بودیم و همه هم تیمی‌هایم در مورد استقبال مسئولان ورزشی شهرشان صحبت می‌کردند در حالی که هیچ کس به من یک زنگ هم نزد چه برسد به استقبال.

*قصد پیوستن به تیم‌های لیگ برتری را ندارید؟

نصر: مشکلاتی وجود دارد که نمی‌توانم آن‌ها را بازگو کنم و شاید به‌‌ همان دلایل، در تیمی لیگ برتری بازی نکردم اما احتمالا از فصل آینده در لیگ بر‌تر بازی می‌کنم.

بازیکنی که کمتر از من سن دارد با قرارداد ۵، ۶ میلیون توامنی در مس کرمان بازی می‌کند اما من تاکنون هزار تومان هم قرارداد مالی نداشته‌ام البته تحصیل را در اولویت قرار دادم ولی قصد حضور در لیگ را دارم اما نه هر تیمی.

*در زمان مصدومیت، حمایت شدید؟

نصر: با وجود اینکه فدراسیون فوتبال در زمان مصدومیتم چیزی برای من کم نگذاشت، اما در قم فراموش شدم.

خیلی از مربیان می‌گویند که مروارید نصر را ما به فوتبال معرفی کردیم و حاصل کار و تلاش ماست اما او امروز مغرور شده است و حالا سوال من از این مربیان این است که شما که مربی من بودید در چند وقت اخیر چه در زمان موفقیت‌هایم چه در زمان آسیب دیدگی کجا بودید و آیا سراغی از من گرفتید.

خیلی غم انگیز است که آدم وقتی ارزشش را بفمد که به او نیاز پیدا کرده‌اند، چنان که یک بار تیم آموزش و پرورش برای حضور در مسابقات کشوری به من نیاز داشت و مسئول این تیم مداوم با من تماس می‌گرفت در حالی که من مصدوم بودم و نمی‌توانستم برای آن‌ها بازی کنم و بعد از اصرار فراوان این ریسک را کردم و وضعیت پای من و مصدومیتم هم بعد از بازی برای تیم آموزش و پرورش بد‌تر شد و پس از آن دریغ از یک تماس برای پرسیدن حال من.

می‌خواهم به آن‌ها بگویم، در روزهای سخت تیم‌ها من کمک حالشان بودم اما در روزهای سخت من، چه کسی از من حالی پرسیده است.

از فدراسیون تشکر می‌کنم که این قدر به فکر من بود در حالی که من از فروردین تا مهر مصدوم بودم و تبدیل به یک مهر سوخته برای تیم ملی شده بودم اما از اواخر خرداد تا شهریور حتی هزینه رفت و آمد من به فیزیوتراپی پرداخت شد و حتی سرپرست تیم ملی من را دعوت می‌کرد که هزینه‌های من کمتر بشود.

*به عنوان قهرمان استانی، از نحوه پشتیبانی مسئولان ورزشی قم راضی هستید.

نصر: برخی مسئولان ورزشی قم احساس خودبزرگ بینی دارند و فکر می‌کنند مدیر موفق و محبوبی هستند در حالی که این، نظر و برداشت خودشان است و آن آقایی که وقتی از او درخواست حمایت می‌کنم می‌گوید ما از این باج‌ها به کسی نمی‌دهیم، نشان می‌دهد که من ملی پوش برای فوتبال قم مهم نیستم و نمی‌دانم از کی تا حالا و در کجای دنیا، حمایت از ورزشکاران، معنی باج دادن می‌دهد.

دنبال پول نیستم و وقتی صحبت از حمایت می‌شود، منظور من کارت هدیه ۱۰۰ هزار تومانی نیست گاهی حمایت این است که زنگی بزنند سراغی بگیرند و تبریکی بگویند یا در حد توانشان از ملی پوش شهرشان حمایتی بکنند نه اینکه وقتی به آن مسئول ورزشی می‌گویم با این شرایط از استان دیگر به تیم ملی دعوت شوم بهتر است، او می‌گوید پس مرخصی ورزشی‌هایت را ازهمان‌ها بگیر، ناگفته نماند که مرخصی ورزشی‌ها هم آن قدر اسیر کاغذبازی و دیر ابلاغ می‌شود که دیگر به درد من نمی‌خورد.

اگر حمایت نمی‌کنند و برایشان مهم نیست که من، نماینده قم در تیم ملی هستم پس پزش را هم ندهند و اسم من را هم نبرند اما برای من واضح است که روزهای سخت به مقصدهای زیبا ختم می‌شوند و هرگز نه اسیر حاشیه شده‌ام و نه محتاج کسی بوده‌ام و اگر کسی اهمیتی به ورزشکار ملی بدهد به خودش احترام گذاشته و ارزش خودش را بالا برده است.

*وضعیت فوتبال بانوان در تیم‌های ملی پایه چگونه است.

نصر: سال‌ها در تیم‌های ملی کار کرده‌ام و باید بگویم از سال ۹۱ با حضور در تیمی که مهناز امیرشقاقی سرمربی آن بود به اوج فوتبالم رسیدم در حالی که امیرشقاقی گاهی با من برخوردهای بدی کرد اما آن برخورد‌ها از سر دلسوزی بود و نتیجه‌اش این شد که من دروازه‌بان اول تیم ملی هستم.

مشکلی که در فوتبال ما به ویژه فوتبال بانوان وجود دارد حاشیه و چشم و هم چشمی است و در حال حاضر تعداد زیادی از بازیکنان فوتبال و فوتسال بانوان در رده‌های مختلف درگیر این مسائل هستند و همین سبب می‌شود فوتبالشان زود به پایان برسد یا پیشرفتی نداشته باشند حتی در قم بازیکنانی داشتیم که از نظر فنی خیلی خوب بودند اما همین مسائل حاشیه‌ای سبب شد از فوتبال محو شوند.

پدر و مادر من بر خلاف خیلی از خانواده‌ها که نمی‌گذاشتند دخترشان برای ورزش وقت بگذارد و وارد کار حرفه‌ای و اردو و تمرین مداوم و سفر شود، از ۱۲ سالگی پشتیبان من بودند و همیشه با وجود ناملایمات زیاد، پدر، مادر و برادرم را پشت سرم دیده‌ام و شاید اگر این حمایت‌ها نبود، پس از این همه سال و این مشکلات، فوتبال را‌‌ رها می‌کردم.

*وضعیت قرارداد بازیکنان فوتبال بانوان چگونه است؟

نصر: سقف قرارداد فوتبال بانوان ۲۵ تا ۳۰ میلیون تومان است که به این قرارداد مربوط به مریم رحیمی است که بهترین بازیکن غرب آسیا است و بقیه فوتبالیست‌های زن، مبالغ قرارداد پایینی دارند و الان شرایط به گونه‌ای است که تمام لیگ روی بازیکنان تیم ملی جوانان استوار است و تیم‌های لیگ برتری به دنبال بازیکنان تیم ملی جوانان هستند.