استاد حوزه علمیه گفت: در تاریخ نقل شده است که 100 کنیز در مطبخ منزل عبدالله بن جعفر همسر حضرت زینب(س) کار می‌کردند و حضرت به اذن شوهرشان هر شب با چندین کنیز درب خانه زنان بیوه غذای گرم می‌بردند؛ ایشان این ثروت و شوکت را رها کردند و به همراه برادر خود راهی بیابان شدند تا دین خدا را یاری کنند.

به گزارش قم نیوز حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالحسین بندانی نیشابوری طی سخنانی در محفل معارفی حرم مطهر بانوی کرامت با بیان اینکه در مورد زمان ولادت حضرت زینب(س) چند قول است اظهار کرد: یک قول اول شعبان، یک قول اوائل شعبان، یک قول ماه رمضان، یک قول در دهه آخر ربیع الثانی است و سال ولادت هم ۵، ۶ و ۷ هجری نقل شده است.

وی با بیان اینکه سندهای معتبر و معقول ۵ جمادل الاول سال ۵ هجری در مدینه منوره را برای تولد حضرت زینب(س) نقل کرده‌اند، افزود: در برخی از کتب روز تولد ایشان را هم روز شنبه نقل کرده‌اند و ایشان اولین دختری است که خداوند به علی بن ابیطالب(ع) و فاطمه زهرا(س) داده است.

استاد حوزه علمیه یکی از صفات بارز حضرت زینب(س) را صبر دانست و گفت: که در روایات ما زیاد نسبت به صبر سفارش شده است و صبر بر درد، سختی معیشت زندگی، سوء خلق همسر چه زن و چه مرد، اذیت همسایه و مقدرات خداوند اجر و پاداش دارد و حسنه محسوب می‌شود.

وی با بیان اینکه شوهر حضرت زینب(س) عبدالله بن جعفر طیار پسر برادر امیرالمؤمنین(ع) بود، افزود: عبدالله بن جعفر به دعای پیامبر(ص) دستش برکت داشت و هر معامله‌ای که انجام می‌داد در آن سود زیادی می‌برد بنابراین ثروت زیادی داشت و حتی در شام هم املاک داشت که حضرت زینب(س) در شام در ملک خودشان از دنیا رفتند.

بندانی نیشابوری گفت: در تاریخ است که صد کنیز در مطبخ منزل عبدالله بن جعفر کار می‌کردند و حضرت زینب(س) به اذن شوهرشان هر شب با چندین کنیز درب خانه زنان بیوه غذای گرم می‌بردند و ایشان این منزل و این ثروت و شوکت را رها کردند و به همراه برادر خود راهی بیابان شدند تا دین خدا را یاری کنند.

وی با بیان اینکه حضرت زینب(س) در عقد خود شرط کرده بودند که هرجا برادرم حسین(ع) باشد من هم همراه او باشم، افزود: اباعبدالله(ع) یک هفته قبل از هجرت از مدینه در منزل خود ولیمه‌ای تدارک دیده بودند و پس از آن به خواهر خود فرمودند که الان وقت رفتن است و حضرت زینب(س) یک هفته در خانه امام حسین(ع) ماندند تا اینکه حرکت کردند.

استاد حوزه علمیه افزود: روزی گدایی درب خانه امام حسین(ع) آمد و ایشان ۴ هزار درهم در یکی از لباس‌های خود پیچیدند و از لای درب به سائل دادند و فرمودند شرمنده‌ام بیشتر از این در منزل نبود؛ آن شخص شروع به گریه کرد و گفت من نمی‌دانم این دست با کرم چطور زیر خاک خواهد رفت؛ به این صفت حیاء الکرم می گویند که در کرمی که انجام می دهد انسان حیاء دارد.

وی یکی از صفات حضرت زینب(س) را حیاء الکرم دانست و گفت: ظهر عاشورا فضه خادمه خدمت حضرت زینب(س) رسید و گفت دو فرزندتان می خواهند به میدان بروند و آمده اند از شما اجازه بگیرند؛ حضرت فرمودند بروند از امامشان اجازه بگیرند؛ مدتی گذشت فضه دوباره آمد و گفت پسران شما شهید شدند حضرت فرمودند بیا داخل و پرده را بینداز؛ فضه طاقت نیاورد و شروع به گریه کرد و گفت شما چه مادری هستید که نه خداحافظی کردید و نه الان به دیدن جنازه فرزندان خود می روید، حضرت فرمودند من اگر بروم و گریه کنم ممکن است چشم برادرم به من بیفتد و شرمنده شود که به خاطر ایشان پسران من کشته شدند و من نمی خواهم که برادرم شرمنده من شود.

انتهای پیام/ 106