قم نیوز: سینما وتوس در روز پنجم اکران فیلم ها، پذیرای فیلم هایی بود که در پایان، مخاطبین خیلی کمی را راضی کرده بودند!

به گزارش قم نیوز به نقل از ستاد خبری سی و دومین جشنواره فیلم فجر در قم،  اولین فیلم اکران شده در ایستگاه پنجم، فیلم ملبورن به کارگردانی نیما جاویدی بود که با عنوان درام معمایی به جشنواره آمده بود. این فیلم با ایفای نقش نگار جواهریان و پیمان معادی، داستان زندگی زن و مردی را به نمایش می کشید که در آستانه سفر به ملبورن، به دلیل سهل انگاری در مراقبت از فرزند همسایه شان، موجب مرگ او شده بودند و در پایان، نوزاد مرده را به همسایه دیگری داده و از ایران می روند.
 
اگرچه با وجود بازیگران نام آشنای این فیلم و بازی خوبشان و البته موضوع اجتماعی آن، در نگاه اول، فیلم ملبورن فیلمی خوش ساخت و مخاطب پسند به نظر می آمد و همین باعث حضور خانواده ها و جوانان در سانس های مختلف برای تماشای این فیلم شد؛ اما ضعیف بودن ارتباط فیلم با مخاطب و نبود پیام کلی برای این فیلم، که  در سراسر فیلم به چشم می خورد، از جمله نقد هایی است که می توان به این کار داشت.
 
گروهی از مخاطبان این فیلم می گویند: ما همگی رای ضعیف را به این فیلم دادیم. زیرا این فیلم مفهوم خاصی نداشته و کارگردان برای ارتباط با مخاطب، موفق نبود. اکثر سکانس های این فیلم در یک مکان گرفته شده بود و فیلم، بیشتر داستان روند دروغ های یک زوج جوان را نشان می داد!
 
از جمله سخنانی که برای فیلم ملبورن وجود دارد، روشن فکر بودن این فیلم، به دلیل منتسب بودن برخی بازیگرانش به روشن فکری است. اما نوروز بیگی، تهیه کننده فیلم، به شدت با این موضع مخالفت می کند و این فیلم را فیلمی مذهبی در راستای کار های پیشینش می داند. او می گوید: ((چون برخی عوامل فیلم به اندیشه روشنفکری نزدیک‌اند دلیل نمی‌شود فیلم ملبورن فیلم روشنفکری باشد. مگر فیلم «محمد» (ص) که برخی عواملش خارجی بودند، فیلم روشنفکری یا غربی است ؟)) با وجود جواب خوبی که این تهیه کننده به این دسته از منتقدین داده است، همین که ایشان با وجود کارهای زیادی که به سینما داده اند، اصطلاح روشن فکری را در کنار اصطلاح غربی که مضمون خوبی در ذهن ایرانیان ندارد، می آورد، جای بسی نقد به این تهیه کننده دارد!
 
دومین فیلم اکران شده در روز پنجم، فیلم متروپل به کارگردانی مسعود کیمیایی و با بازی بازیگران مطرح سینمای کشور همچون مهناز افشار و محمدرضا فروتن بود.
 
داستان فیلم حول انتقام گرفتن زنی از همسر دوم مرد تازه فوت شده اش است. زنی بدکار به نام خاتون که با کمک مردی، به راه زندگی شرافتمندانه پا گذاشته و البته به دور از همسر مرد، با او ازدواج کرده و حالا پس از مرگ مرد، همسر اول او به دنبال پس گرفتن اموالی است که به فرزند این زن ارث می رسد و برای این کار گروهی را اجیر می کند.
 
مهناز افشار که نقش همسر دوم را بازی می کند و در اکثر سکانس ها بازی خوبی را به نمایش می گذارد، به سینمایی به نام متروپل پناه می آورد و صاحبان آنجا که هرکدام زندگی پرماجرایی دارند، به او کمک می کنند.
 
با وجود اینکه فیلم در زمان حال ساخته شده بود اما دیالوگ ها و طرز بازی بازیگران نشان از این می داد که خواسته ی کارگردان، ساخت فیلمی به مانند حضور پهلوانان قدیم در زمان حال بوده است. یعنی ادای دین و ارادت کیمیایی به سینمای کلاسیک؛ اما با وجود کارهای خوب قبلی مسعود کیمیایی، باید گفت که در ساخت این فیلم موفق نبوده و البته این فیلم هم مفهوم چندانی برای مخاطب نداشت. به طوری که با استقبال مردمی در وتوس همراه نبود.
 
مخاطب جوان این فیلم می گوید: از آقای کیمیایی توقع بیشتری داشتیم. داستان این فیلم پیام خاصی نداشت و در زمان پایان فیلم، همه هنوز منتظر بودند که فیلم به قسمتی با معنا برسد. مانند یک سریال که بعد از اتفاق افتادن تمام سکانس ها، بدون نتیجه تمام می شود.
 
مخاطبی دیگر می گوید: در ابتدای فیلم، این مفهوم برای بیننده تداعی میشد که قرار است فیلمی هیجانی و خوب را به تماشا بنشیند؛ اما پس از گذشت سکانس های اولیه، دیالوگ های فیلم کاملا عادی و این فیلم تبدیل به فیلمی خسته کننده برای مخاطب شد.
 
این فیلم با وجود نقد های تندی که به کارگردان، برای تمامی ابعاد آن شده و البته دفاع بازیگرانش همچون سخنان مهناز افشار، از جمله فیلم های پر حرف و حدیث این دوره از جشنواره فیلم فجر بود.
 
انتهای پیام/125