قم نیوز: مدیرعامل موسسه تئاتر طراوت قم گفت: مشکل اصلی تئاتر قم خود هنرمندان قمی هستند نه مسئولین و موارد دیگر،‌ هنرمندان قمی خود را باور ندارند و خود را کوچک دیده و به کمترین قانع می‌شوند.

به گزارش قم نیوز، سال ۱۳۴۰ در چنین روزی مردی از میان ما رفت که همه ایران به ویژه تئاتری‌ها مدیون وی هستند و این شخص کسی جز «سید علی نصر» بنیانگذار تئاتر ایران نیست که به سبب تلاش‌های فراوانی که در عرصه تئاتر و نمایش وی را «پدر تئاتر ایران» نامیده‌اند.

اما تئاتر در قم چه وضعیتی دارد و تعالی هنر تئاتر چه میزان بوده موضوعی است که ما را بر آن داشت به سراغ یکی از گروه‌های راه یافته به سی و دومین جشنواره فجر برویم و در مورد وضعیت تئاتر قم و دلایل موفقیت و راهیابی آنها به جشنواره را جویا شویم؛ در همین زمینه گفت‌وگویی با محمدرضا شاهمردی مدیرعامل موسسه تئاتر طراوت و کارگردان و نویسنده تئاتر داشته‌ایم.

فارس: موسسه طراوت از چه زمانی آغاز به کار کرده است؟

از سال ۸۱ مجموعه طراوت تاسیس و به همت عده‌ای از دوستان با همین نام بعد از مدت‌ها با کسب مجوز در سال ۸۸ به موسسه تئاتر طراوت تبدیل شد. این موسسه ۱۱ سال در استان قم در زمینه تئاتر فعال بوده و تا کنون پنج دوره جشنواره استانی تئاتر طراوت برگزار کرده است.

فارس: چه موفقیت‌هایی را تاکنون کسب کرده و چطور به سی و دومین جشنواره فیلم فجر راه پیدا کردید؟

نمایش خیابانی «قصه چهار پاره» را نویسندگی و کارگردانی کردم که اردیبهشت ماه امسال با حضور در جشنواره ملی تئاتر خیابانی خلیج فارس در تهران نامزد دریافت جایزه کارگردانی و بازیگری مرد و دریافت جایزه بهترین طراحی صحنه جشنواره شد. با گروه سوراخ تو دیوار در تولید نمایش «رضا» به سرپرستی جابر رمضانی همکاری کردیم که این تئاتر آبان ماه امسال با حضور در بیست و پنجمین جشنواره تئاتر منطقه یک کشور با کسب عنوان سوم کارگردانی، رتبه نخست نمایشنامه نویسی، رتبه نخست طراحی لباس، رتبه اول بازیگری مرد و رتبه اول بازیگری زن به سی و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر راه یافت.

فارس: چطور نمایش «رضا» به صورت گروهی انجام شد؟

نمایشنامه «رضا» از دل کارگاه‌های نمایشنامه نویسی که در سطح استان با سرپرستی جابر رمضانی برگزار شد بیرون آمد. این کارگاه آموزشی در طی یک‌سال با حدود ۱۰۰ ساعت آموزش عملی و تئوری برگزار شد که برای بازدهی خوب این دوره به هنرجویان گفته شد نمایشنامه‌ای در مورد زائران امام رضا که قصه آن در یک هتل با ۱۳ اپیزود در مورد ۱۳ خانواده که به زیارت امام رضا(ع) آمده‌اند اتفاق می‌افتد بنویسند و در نهایت نمایش «رضا» محصول آن بود.

فارس: در مورد این نمایش که به جشنواره فجر راه یافت بیشتر توضیح دهید؟

نمایش «رضا» با سرپرستی گروه کارگردانان و نویسندگان توسط جابر رمضانی به اجرا درآمد که کارگردانان آن سالار حسینی‌فر، مرتضی جلیلی و سید علی هاشمی و نویسندگان آن مائده اسداللهی، فائزه امیر حسینی، محدثه رمضانی و فاطمه زارعی بودند البته مجری و مدیر مطرح نیز خود بنده بودم. بازیگران این نمایش کمال کلانتر و مائده اسدالهی بودند که در ۱۳ ایپزود، ۱۳ نقش متفاوت را اجرا می‌کردند.

فارس: استقبال از این نمایش چطور بود؟

در سه شهر این نمایش به اجرا در آمد؛ ۳۰ دی‌ماه در مشهد، سوم بهمن در تهران و هفتم بهمن در اندیمشک. البته به دلیل استقبال خیلی خوبی که از نمایش «رضا» به عمل آمده بود دبیرخانه جشنواره درخواست اجرا در شهرهای دیگر را از ما داشت. در هر شهر دو نوبت اجرا داشتیم و جزو معدود گروه‌هایی محسوب می‌شدیم که در شهرهای دیگر اکران داشتند و یکی از دلایل استقبال مردم ارتباط مخاطب با نمایش از نظر محتوایی بود و نکته دیگر اینکه نمایش دارای قسمت‌های طنز و جدی همزمان بود و این موجب اغنای تماشاچیان دوستدار ریتم پائین و تند به صورت همزمان شد. استقبال از این نمایش به اندازه‌ای بود که با کمبود جا در سالن‌های نمایش روبه‌رو بودیم.

فارس: نمایش «رضا» موفق به دریافت جایزه‌ای نشد آیا توزیع جوایز در سی و دومین جشنواره فجر عادلانه بود؟

جشنواره فجر یک جشنواره استاندارد ملی تئاتر است که در آن تماشاچی و داوران زنده و نفس به نفس با گروه اجرایی همراه هستند و برای همین داورها مجبور هستند همه چیز را لحاظ کنند و چون رقابت در جشنواره فجر نزدیک به هم و سنگین است ما نمی‌توانستیم متوقع باشیم که به کار ما بیشتر بها داده شود با توجه به اینکه نمایش در یکی از سخت‌ترین بخش‌ها یعنی «مرور تئاتر ایران» قرار داشت و رقبای قدرتمندی در آن حضور داشتند.

فارس: گریزی هم به تئاتر قم و مشکلات آن بزنیم، ‌مشکل اصلی تئاتر قم چیست؟

مشکل اصلی تئاتر قم خود هنرمندان قمی هستند نه مسئولین و موارد دیگر. ‌هنرمندان قمی به اندازه هنرمندان دیگر نقاط در این حیطه هنری خود را باور ندارند که این مربوط به همه تئاتری‌های قم نمی‌شود ولی غریب به اتفاق خود را کوچک می‌بینند و به کمترین هم قانع می‌شوند و همین که به یک جشنواره راه پیدا می‌کنند راضی هستند.‌ یکی دیگر از مشکلات آموزش است، هنرمندان قمی فکر می‌کنند وقتی لیسانس تئاتر و یا از جشنواره جایزه می‌گیرند خود را بی‌نیاز از آموزش می‌بینند و همین موجب می‌شود اهالی تئاتر قم خیلی جلو نروند در صورتی‌که در شهرهایی مثل تهران روز به روز اطلاعات و تکنیک‌های آنها به روز می‌شود و آموزش می‌بینند. مشکل بعدی تئاتری‌ها این است که خود را متکی به دولت و دستگاه‌های اجرایی می‌دانند و در یک کلام وقتی منبع مالی وجود داشته باشد کار می‌کنند، موسسه تئاتر طراوت سعی کرده از این مسئله دوری کرده و در هر شرایطی به کار خود ادامه داده است و طبق اهداف و چشم اندازی که برای خود دیده پیش می‌رود اما این مسئله در بدنه تئاتر این‌طور نیست.

فارس: وضعیت تئاتر قم چگونه است؟

از نظر محتوایی ثابت شده است که تئاتری‌های قم شاخص هستند و اساتید بزرگی داشته‌اند که در سطح بین‌‌المللی شناخته شده هستند. جالب است که در تمام دانشگاه‌ها دانشجویان برتر و اول تئاتر قمی هستند اما هنوز دوران طلایی تئاتر قم نرسیده است.

فارس: برای بهتر شدن اوضاع چه باید کرد؟

انجمن هنرهای نمایشی به عنوان بزرگترین متولی تئاتر قم باید برنامه‌هایی را طراحی کند که بتواند این هنر را در قم رشد دهد چراکه تئاتر قم نیازمند رشد است هرچند این اتفاق در سال‌های اخیر در دوران ریاست آقای ابوذر کم و بیش رخ داد مثلا در عرصه نمایش‌نویسی با توجه به دوره‌هایی که برگزار شد باور تقریبی در هنرمندان این رشته ایجاد شد که می‌توانند کارهای خوبی را بنویسند. انجمن بایستی بسیار بزرگ اندیش بوده و به اتفاقات ماندگارتر بیندیشد.

انتهای پیام/126