قم نیوز:آیت الله جوادی آملی گفت: انتشار قرآن در جامعه به برکت اهل بیت (ع) است اگر قرآن بخواهد قیم جامعه بشود به برکت عترت طاهرین است، چرا که قرآن یک قرآن ناطقی می‌خواهد که آن را تفسیر، تبیین و اجرا کند.

به گزارش  قم نیوز به نقل از بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء، آیت الله عبدالله جوادی آملی در درس اخلاق هفتگی خود که در محل نماز خانه بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء برگزار شد، ارتحال شهادت‌گونه زینب کبرا عقیله بنی‌هاشم (سلام الله علی‌ها) را به پیشگاه ولی عصر و عموم علاقه‌مندان قرآن و عترت تعزیت عرض کردند.

مفسر بزرگ قرآن کریم در این جلسه به بیان فضایل حضرت زینب کبرا (س) پرداخت و افزود: همان‌طوری که وجود مبارک سیدالشهداء عقیله بنی‌هاشم است زینب کبرا (س) هم عقیله بنی‌هاشم است، این تاء، تاء تأنیث نیست این تاء، تاء مبالغه است و از این جهت آن حضرت را عقیله نامیدند که ایشان در عقلانیت کامل است. بر اساس این تعلیل، هم سیدالشهداء (سلام الله علیه) عقیله بنی‌هاشم است هم زینب کبرا.

مرجع تقلید شیعیان به پاسخ عارفانه حضرت زینب کبرا (س) به سوال ابن زیاد در مجلس کوفه اشاره کرد و افزود:
وقتی در مجلس کوفه ابن‌زیاد (علیه من الرحمن ما یستحق) از آن عقیله سؤال می‌کند: کاری که خدا با برادرت کرد چه بود؟ حضرت در اینجا چون صحبت از کار الله است عارفانه سخن گفت و فرمود: «لا رأیت الاّ جمیلا» کارِ خدا جز حق و جمیل و عدل چیز دیگر نیست، نفرمود «رأیته جمیلا»، کسی که با «لا اله الاّ الله» زندگی می‌کند این را نمی‌گوید بلکه می‌گوید: «ما رأیت الاّ جمیلا»؛ اگر کار خداست آزمون الهی است، برابر آن آزمون سرافراز به در آمده است.

وی با تبیین محدوده اخلاق و عرفان خاطرنشان کرد: حکیم و متکلم بحث‌های عالم را با رعایت خلق و خالق می‌بینند اما عارف کاملاً مرز کار خلق را از کار خالق جدا می‌کند، عارف کاری با آدم خوب شدن ندارد این کار فنّ اخلاق است در فن اخلاق، شخص تلاش و کوشش او این است که در جنگ بین نفس و عقل، داور خوبی باشد عقل را بر نفسی که امّار بالسوء است ترجیح بدهد از رذایل برهد و به فضایل برسد یا «خوفاً من النار» این کار را می‌کند یا «شوقاً الی الجنّة» این کار را می‌کند بالأخره می‌شود مهذّب، کار فنّ اخلاق، تهذیب نفس است همین; ولی اگر کسی این کار را انجام داد و آدم منزّه، باتقوا، عادل و اهل بهشتی شد از آن به بعد اجازه پرواز به فنّ عرفان را دارد که در کار خدا سخن بگوید نه در کار خلق.

آیت الله جوادی آملی تصریح کرد: در محدوده عرفان سخن از بدی و شر و عصیان و کذب و امثال ذلک نیست اگر کسی از مسئله فعل نفس و تهذیب نفس رهایی پیدا کرد وارد حوزه کار الله شد خدا هست و اسمای او، خدا هست و اوصاف او، خدا هست و افعال او، خدا هست و آثار او، در آن منطقه جز عقل و عدل چیز دیگری نیست.

مفسر بزرگ قرآن کریم به تشریح صفت رحمانیت خداوند اشاره کرد و گفت: اگر کسی وارد این مرحله شد به جِد باور دارد که در عالم جز زیبایی چیز دیگری نیست و زیبایی کار خدا گاهی اقتضا می‌کند تنبیه را، گاهی اقتضا می‌کند ادب را. خدا رحمتی دارد و غضبی دارد اما این رحمت رحیمیه است که مقابل دارد، طبق بیان نورانی از امام سجاد (سلام الله علیه) که فرمود: رحمت خدا پیش از غضب اوست، طبق ادله دیگر اما «یا من سبقت رحمته غضبه» یعنی قبل از اینکه خدا غضب بکند پیشاپیش نقشه را رحمت ترسیم می‌کند مهندسی را رحمت ترسیم می‌کند که کجا غضب ببارد و چقدر غضب ببارد بر چه کسی غضب ببارد.

آیت الله جوادی آملی با اشاره به بیان نورانی امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) گفت: یک بیان نورانی از امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) است که اولیای الهی را معنا می‌کند و معرفی می‌کند می‌فرماید این اولیای الهی یک تعامل متقابلی با قرآن کریم دارند درست است که علمشان از قرآن است به برکت قرآن، عالم شدند اما رواج قرآن در جامعه هم به برکت اولیای الهی است، بِهِمْ عُلِمَ الْکِتَابُ وَ بِهِ عَلِمُوا وَ بِهِمْ قَامَ الْکِتَابُ وَ بِهِ قَامُوا» یعنی اهل بیت علم دارند اما علمشان قرآنی است; ولی قرآن اگر بخواهد در جامعه منتشر شود به برکت اهل بیت (ع) است، اگر قرآن بخواهد قیّم جامعه بشود به برکت عترت طاهرین است، چرا که قرآن یک قرآن ناطقی می‌خواهد که او را تفسیر، تبیین و اجرا کند. زینب کبرا و وجود مبارک امام سجاد (سلام الله علیه) راه‌شان همین بود.

وی با یاد آوری اهمیت توجه به نماز بیان کرد: همه ما مخصوصاً عزیزانی که مروجان مسئله اقامه نمازند چه در بخش فرهنگی، چه در بخش اجتماعی و سیاسی و سایر قسمت‌ها باید توجه کنند که این ستون را به پا بدارند وقتی این ستون به پا داشته شد خود این ستون، جلوی زشتی‌ها را می‌گیرد.

آیت الله جوادی آملی با اشاره به نقش بازدارندگی نماز در برخورد انسان با منکرات، اظهار کرد: ما اگر خواستیم بفهمیم این نماز مقبول است یا نه یک راه خوبی دارد البته تشخیص اساسی قبول و نکول به قیامت وابسته است اما در دنیا هر کسی اهل حساب باشد می‌تواند بفهمد نماز او قبول شد یا قبول نشد; زیرا خدای سبحان نماز را معرفی کرده فرمود: ﴿إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهی‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ﴾ نماز مثل اینکه «الانسان ما هو؟» می‌گویند «حیوان ناطق» الصلاة ما هی؟ «الصلاة ما هی؟ هی الناهیة عن الفحشاء و المنکر» حالا اگر کسی ظهر و عصر نمازش را خواند تا غروب به شکر الهی آلوده نشد این مطمئن باشد نمازش مقبول شد چون آنچه جلوی فحشا و منکر را گرفت همین عبادت بود اما اگر ـ خدای ناکرده ـ در بین راه آلوده شد این مطمئن باشد نمازش قبول نشد.

انتهای پیام/126