قم نگار: سپاه پاسداران از اواسط دهه ۷۰ که خود را با خطرات داخلی و خارجی فراوان مواجه می‌دید، تدارک ابزارهای جدید برای موقعیت فوق را در دستورالعمل کار خود قرار داد.

به گزارش قم نگار، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان نهادی مردمی و انقلابی که به دستور امام راحل(ره) و تصویب شورای انقلاب از اجماع چندین گروه مسلح انقلابی در دوم اردیبهشت ۵۸ که تنها محدود به چند پایگاه نظامی می شد تا زمان حال که گستره فعالیت آن به اعتراف برجسته ترین تحلیل گران بین المللی در کنار ارتش جمهوری اسلامی ایران سدی محکم در مقابل هرگونه تجاوزگری های استکبار علیه ایران است، راهی دراز پیموده است.

شاید پایه گذاران اولیه این نهاد نظامی هرگز چنین آینده ای را در مخیله خود برای آن تصور می کردند، اما تاریخ و تقدیر الهی نشان داده است که کمتر از پیش بینی های انسان تاثیر می پذیرد.

سپاه پاسداران از اواسط دهه ۷۰ که خود را با خطرات داخلی و خارجی فراوان مواجه می‌دید، تدارک ابزارهای جدید برای موقعیت فوق را در دستورالعمل کار خود قرار داد.

از آنجا که تهدیدات نظامی به خصوص پس از واقع یازدهم سپتامبر روندی صعودی را طی می‌کرد، سپاه پاسداران برای بدست آوردن توانایی ضربه به عمق مراکز فرماندهی دشمن را در دستور کار قرار داد که به صورت شاخص در برنامه های موشکی تبلور پیدا کرد.
با همین اتخاذ رویه جدید بود که مدتی بعد، نوع رزمایش های سپاه نیز تغییر کرده و رزمایش های پیامبر اعظم آغاز می‌شود؛ رزمایش هایی که هم در حوزه زمین، هم دریا و هم هوا (موشکی) بیشترین بازتابها را در سطح بین الملل به همراه داشت.

این رزمایش ها که برخی از آنها تخصصی و با بکارگیری یک نیرو و برخی نیز با حضور همه نیروها اجرا می شود، نشان می‌داد سپاه رویکردی جدید در مقابله با تهدیدات خارجی در پی گرفته که همین رویکردها و سامانه‌های بکارگیری شده در هر رزمایش، بُردی به مراتب بیشتر از داخل، در خارج از مرزها پیدا می کرد.