قم نگار: چیدمان «کیوسک آرزو» به‌عنوان بخشی از پروژه‌های مشارکتی «هم‌تجربگی» در فضاهای شهری در دنیا قرار می‌گیرد و آرزوها را به گوش مردم می‌رساند.

به گزارش قم نگار، مهران راد - طراح پروژه هم‌تجربگی - درباره برگزاری دوره جدید این رویداد گفت: در این پروژه مردم مختلف رویاهای خود را بیان می‌کنند و رویاهای یکدیگر را می‌شنوند و نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند. بستری که برای این کار مشخص شده، یک صفحه اینستاگرام است و مردم می‌توانند در این صفحه رویاهای همدیگر را گوش کنند. این صفحه، دو بخش اطلاعات و رویاها و آرزوها دارد.

او توضیح داد: پروژه هم‌تجربگی به‌عنوان یک پروژه موقعیت‌ساز، موقعیتی را فراهم می‌کند که مردم بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. فانوس‌های آرزو یکی از بخش‌های این پروژه بود که فانوس‌ها را در بسته‌های پستی به ۷۰ کافه در ۱۷ کشور مختلف فرستادیم و اولین بستر ما برای اجرای این پروژه در کافه‌ها هستند. کافه‌هایی که بیشتر نقش و هویت تاریخی دارند. فانوس‌ها روی میز کافه‌ها قرار می‌گیرند و مشتری‌ کافه‌ها مخاطبان آن هستند. البته برای این‌که این پروژه فقط مختص به مشتریان کافه‌ها نباشد، پروژه کیوسک را طراحی کردیم. در این پروژه، یک کیوسک به فضاهای مختلف شهری می‌رود و در داخل آن به جای تلفن، یک تبلت قرار گرفته که مردم می‌توانند در مدت ۱۵ ثانیه آرزوی خود را در آن ضبط کنند، این کیوسک از کافه‌ای در خیابان فرشته تهران شروع می‌شود و به فضاهای شهری مختلف می‌رود.

راد همچنین بیان کرد: با سازمان زیباسازی شهرداری تهران درباره مکان‌هایی که این کیوسک می‌تواند در آنجا قرار گیرد، صحبت کرده‌ایم و منتظر خبر شهرداری هستیم. بام تهران و راه‌آهن مکان‌هایی هستند که درباره آن‌ها بحث شده است. این کیوسک بعد از تهران، به تبریز و از آنجا به استانبول ترکیه و سپس به شهرهای مختلف دنیا خواهد رفت. این پروژه در هر نقطه از یک شهر ۱۰ روز اجرا خواهد شد.

او ادامه داد: ما در رابطه با پروژه‌ها، تعریف‌های زیادی را مشخص کرده‌ایم تا طیف گسترده‌ای از مخاطبان بتوانند با آن ارتباط بگیرند. هدف ما هم این است که کار در فضاهای شهری قرار گیرد تا مردم از طبقات و لایه‌های مختلف به آن متصل شوند. طبیعی است که اگر این کار در گالری‌ها و موزه‌های خصوصی اجرا می‌شد خیلی راحت‌تر بود، اما طیف مخاطبان‌ ما محدود می‌شد.

وی همچنین به ابعاد بین‌المللی این پروژه اشاره کرد و گفت: وقتی یک پروژه به‌صورت بین‌المللی قرار است اجرا شود، تنها کار کردن سخت است. هنرمندان زیادی به ما لطف داشتند. بیشترین مشارکت از طرف حسن معجونی و لیلی رشیدی بود که به‌عنوان هنرمندان همراه و سفیران پروژه، قرار است با کیوسک سفر کنند. ما یک اتاق فکر برای همفکری در زمینه تعریف پروژه‌های آینده نیز داریم. تا نوامبر ۲۰۱۷ پروژه متوقف می‌شود و روی مشارکت مخاطبان با همکاری تیم‌های پژوهشی کار می‌کنیم. این‌که چه رویایی مد شده یا سرکوب شده و مردم بیشتر چه رویاهایی را در سر می‌پرورانند. شش‌ماه دوره پژوهشی خواهیم داشت و بعد از آن، مطالب به شکل مقالات و فیلم مستند ارائه می‌شود و در اختیار عموم قرار می‌گیرد.

او درباره مشارکت و حمایت‌های مالی نیز گفت: حمایت‌هایی که داشتیم بیشتر غیرمالی بودند، چون این پروژه قرار نیست با مشارکت مردم و به نفع شرکت‌ها اجرا شود. از طریق فروش محصولات دیگری مانند شیشه‌های بازیافتی، هزینه مورد نظر ما تأمین می‌شود. چیزی که در این پروژه اهمیت دارد، مشارکت گسترده‌ی آدم‌ها است. با این پروژه می‌توان فهمید در چه مقطعی و در کجای دنیا، مردم چه آرزوهایی دارند و رویاهای آن‌ها چگونه تحت تأثیر اتفاقات کشور و دنیاست.

راد درباره این‌که چرا پروژه کیوسک از یک کافه در خیابان فرشته آغاز شده است، اظهار کرد: این کافه گرچه در نقطه خاصی از شهر تهران قرار دارد، اما مردم از هر طبقه به آن رفت‌وآمد دارند و مخاطب خاصی ندارد. میدان راه‌آهن نیز شاهد رفت‌وآمد مردمی از شهرها و فرهنگ‌های مختلف است که برای سوار شدن به قطار معطل می‌شوند و این زمان می‌تواند آن‌ها را با این پروژه ارتباط بدهد.

وی افزود: این‌که چه رویکرد و جریانی در این پروژه ساخته می‌شود، مهم است. هدف دیگر نیز هدف جمعی است که بر مبنای آن، آرزوهای ملیت‌های مختلف را می‌شنویم و با زاویه نگاه و نوع زیست آ‌ن‌ها آشنا می‌شویم. هدف سوم هم کار پژوهشی است. فانوس‌ها به ۱۷ کشور از جمله ترکیه‌، هند‌، انگلیس‌، آلمان‌، فرانسه‌، اتریش‌، مراکش، لبنان‌، افغانستان‌، پاکستان‌، روسیه‌، چین و فلسطین پست خواهند شد. در این پروژه ابراهیم حقیقی، رامین صدیقی‌، پیمان یزدانیان‌، لیلا حاتمی‌، واحد خاکدان‌، نادر و جمشید مشایخی‌ و حمید سوری با ما همکاری داشته‌اند.

حسن معجونی - بازیگر تئاتر و سینما - نیز در این نشست درباره همکاری‌اش با پروژه هم‌تجربگی، گفت: موضوع این پروژه برایم خیلی جالب بود، من به خروجی فکر نمی‌کنم و این‌که نهایتا قرار است چه اتفاقی بیفتد، بلکه خود آرزوهای مردم برایم جذاب است. تصور می‌کردم که حضور آدم‌هایی مثل ما بتواند به این اتفاق سرعت ببخشد و مخاطبان راحت‌تر در پروژه مشارکت کنند. معمولا ما دل‌مان می‌خواهد به یک رویای جمعی برسیم و این پروژه همین کار را می‌کند.

لیلی رشیدی نیز با بیان این‌که بیشتر به‌عنوان یک شخص عادی به جذابیت این پروژه فکر کرده است‌، بیان کرد: این‌که مردم بیایند و رویاهایشان را بگویند و این‌که چه رویاهای شخصی و جمعی‌ای دارند و چه آدم‌هایی در دنیا هستند که رویاهایی برای جمع دارند، برای من خیلی جالب است. در این پروژه، مشارکت گسترده‌ی آدم‌ها از جاهای مختلف دنیا برای من خیلی جالب است.

انتهای پیام/۱۳۲