قم نیوز: استاد حوزه علمیه نجف اشرف گفت: قرآن در سوه آل عمران به بیان یک درد مهم فرهنگی و معنوی می‌پردازد که آن درد، سوء استفاده‌ فتنه ‌جویانِ کج‌ اندیش و دروغ‌‌پردازان اهل تأویل از آیات متشابه است.

به گزارش قم نیوز، آیت‌الله سید محمود بحرالعلوم میردامادی پیش از ظهر امروز در ادامه‌ سلسله مباحث فقه الامامه در مرکز جهانی حضرت ولی عصر (عج) با اشاره به آیه هفت سوره آل عمران، به بیان مطالبی پیرامون موضوع آیات محکمات و متشابهات پرداخت و اظهار کرد: قرآن در این آیه‌ شریفه به بیان یک درد مهم فرهنگی و معنوی می‌پردازد و آن درد سوء استفاده‌ فتنه ‌جویانِ کج‌ اندیش و دروغ‌‌پردازان اهل تأویل از آیات متشابه است.

وی ادامه داد: وقتی قرآن مجید درد را بیان می‌کند، باید علاج و راه درمان آن را نیز بیان کند. می‌بینیم قرآن مجید راه حل می‌دهد که علاج و درمان این درد مهم، توجه به مکتب «الراسخون فی العلم» است.

استاد حوزه علمیه نجف اشرف با اشاره به اینکه وقتی در جامعه بشری، عالِم مورد توجه قرار گیرد و علم میزان و شاقل کارها باشد، دیگر فتنه‌جویان و افراد کج عقیده، چه می‌توانند بکنند، ابراز کرد: همه‌ بدبختی جامعه اسلامی از آن روزی است که به عالِم، بی‌توجّهی کردند و به جاهل بلی گفتند.

آیت‌الله بحرالعلوم میردامادی افزود: اهل دقت می‌دانند که بنا به سیاق قسمت اخیر آیه‌ شریفه‌ «و الراسخون فی العلم یقولون...» که مدح است و بنا بر روایات حضرات معصومین(ع)، تأویل آیات را کسی جز خدای متعال و افرادِ ثابت در همه‌ دانش‌ها، یعنی ائمه معصومین(ع) نمی‌داند.

وی با اشاره به بیان مرحوم علامه بلاغی در «الاء الرحمن» بیان کرد: دست مخالف در کار بوده تا بگویند، قرآن کتابی است که فقط خداوند آن را می‌شناسد و به آیاتش جز خداوند، کسی عالِم نیست. در نتیجه قرآن فقط کتاب تبرّک شود و در گوشه‌ای مهجور و غریب بماند.

استاد حوزه علمیه نجف اشرف ادامه داد: این نقشه که قرآن مهجور بماند و فقط کتاب تبرک باشد در طرح ماسینیون جاسوس یهود، بسیار مشهود است. او کسی است که طرح تغییر لغت فصیح قرآنی را در کشورهای اسلامی داده است. قبل از این طرح، ما در کتب تفسیری مثل «درالمنثور»، جلد دو، به روایاتی برمی‌خوریم که گفته‌اند تأویل قرآن فقط نزد خداوند متعال است، پس تفقّه در قرآن بی‌فائده است.

آیت‌الله بحرالعلوم میردامادی تاکید کرد: ما عرض می‌کنیم معلوم است این روایات که سنداً ضعیف است، می‌خواهند قرآن در خانه‌ها غریب بماند و کسی در آیاتش تدبر و اندیشه نکند در حالی‌ که قرآن کتابی است که برای بشر نازل شده و همه باید با توجه به میزانِ قرآن یعنی ائمه معصومین (ع)، در فهم قرآن بکوشند. قرآن با وجود مفسر و مبین معصوم، و با تفسیر و تأویل او، نور، هدایت و تبیان کل شیء است.

وی گفت: برای مثال شما دستور نماز را در قرآن دارید ولی مسائل فرعیه‌ نماز و شرایط صحّت این فریضه‌ الهیّه را از کجا اخذ می‌کنید؟ یا مثلاً آیات قصص را از کجا به واقعش می‌رسید و مهم‌تر از آن، آیات عقائد مثل توحید و معاد را از چه مأخذی درس می‌گیرید؟ اگر روایات نباشد فهم قرآن به‌ویژه متشابهات آن غیرممکن است و ما در بسیاری از آیات متحیّر می‌مانیم.

بنیانگذار مرکز جهانی حضرت ولی عصر(عج) تدبر در قرآن را واجب و لازم دانست و اظهار کرد: در آیه «بیوت أذن الله أن ترفع و یذکر فیها اسمه» یعنی در مدرسه عترت(ع) چرا قرآن برای مؤمنین شفا است؟ چون مؤمنین قرآن را نزد مربی آسمانی، معنا و تفسیر می‌کنند. تفسیر قرآن بدون مربی آسمانی، خسران و زیان‌کاری است «و لا یزید الظالمین اِلّا خسارا».

آیت‌الله میردامادی افزود: مگر قرآن کتاب آسمانی نیست؟ خوب چرا به مفسر آسمانی نیاز نداشته باشد؟ مگر قرآن کتاب طب الهی نیست؟ بنابراین چرا به تشریح و تبیین طبیب آسمانی محتاج نباشد؟ پس روایاتی که می‌فرماید: حضرات ائمه (ع) راسخون در علم هستند، می‌خواهد به مردم بفرماید، آن حضرات عالم به تأویل‌ هستند و برای رسیدن به معارفی که در قرآن است باید به مدرسه ایشان رجوع کنید.

وی با تاکید بر اینکه قرآن را می‌توانیم بفهمیم ولی این کار بدون استاد آسمانی غیرممکن است، بیان کرد: تمام جنگ‌های عقیدتی و نزاع‌ها در طول تاریخ برای همین بوده که مخالف می‌گفته، ما خودمان قرآن را می‌فهمیم «حسبنا کتاب الله» ولی قرآن می‌فرماید «کونوا مع الصادقین»؛ یعنی در تمام کارها از جمله این کار حیاتی، یعنی تفسیر و تشریح قرآن با صادقین باشید.

استاد حوزه نجف اشرف با اشاره به اینکه «حسبنا کتاب الله» برخلاف آیه‌ شریفه «کونوا مع الصادقین» است، اظهار کرد: همچنین این سخن برخلاف آیاتی است که حضرات ائمه(ع) را میزان می‌داند. شما بگوئید آیا بنای فکری بشر نباید میزان داشته باشد؟ تفسیر قرآن بدون مبیّن معصوم، یعنی ساختن یک ساختمان بزرگ بدون مهندس.

آیت‌الله بحرالعلوم در پایان خاطرنشان کرد: قرآن می‌فرماید، تبیین این کتاب آسمانی اول کار رسول الله (ص) و بعد اوصیاء آن حضرت یعنی ائمه معصومین(ع) است.

انتهای پیام/135