قم نیوز: مشاور عالی نماینده ولی فقیه در سپاه اظهار داشت: اجرای تعهدات زودتر از موعد مقرر از سوی ایران و عدم اجرای تعهدات از سوی غربی ها به کشورمان خسارت وارد کرده است که آقایان می توانستند در کنار پیشبرد مذاکرات و مسائل این چنینی، به حوزه های دیگر از قبل اقتصاد مقاومتی تمرکز کنند.

به گزارش قم نیوز، از ابتدای مطرح بودن برجام، دغدغه ها و هشدار های رهبر انقلاب بارها تکرار شد که این نگرانی و هشدارها به ذات آمریکایی ها که متکی به سیاست فریب و استفاده از فشار برای رسیدن به اهداف بدون واگذاری امتیاز گویای این مسئله بود که رهبر انقلاب با نگاه به ماهیت حریف اعتمادی به نتیجه گیری به مذاکرات ندارند.

اما در این شرایط بود که دولت به اصطلاح تدبیر و امید با عوام فریبی، مردم را به برجام دلخوش کرد. توافق هسته با آمریکا آن هم به هر قیمتی منجرب شد که بعد از گذشت 6 ماه از توافق هسته ایران و 1+5 با بدعهدی آمریکایی ها در عمل تحریم ها برداشته نشود. متاسفانه ایران با اجرای تعهدات برجام آن هم زودتر از موعد مقرر متحمل خسارات زیادی شده است. اما دولت روحانی با پیش بینی بدعهدی غربی ها با محوریت آمریکا و با رویکرد اقتصاد مقاومتی می توانست موجب شکوفایی اقتصادی در کشور شود که متاسفانه رویکرد دیگری را در پیش  گرفته است.

آنچه در ادامه می‌آید، متن گفت‌وگو با سردار یدالله جوانی مشاور عالی نماینده ولی فقیه در سپاه و کارشناس مسائل سیاسی و استراتژیک است:

آقای روحانی تمام مشکلات کشور تا آب آشامیدنی مردم را به تحریم ها و مذاکرات مربوط و موکول می کند. در شرایط کنونی چه میزان از مشکلات کشور به خارج از مرزها مربوط است و راهکار و راه حل مشکلات کشور در چه چیزی می بینید؟

در پی سالهای گذشته همواره کارشناسان مسائل اقتصادی ایران، سهم تحریم ها و فشارهای اقتصادی خارجی را بر روی اقتصاد ایران و بروز مشکلات اقتصادی بر کشورمان را حداکثر 30 درصد برآورد کرده اند.  البته این کارشناسان در شرایط کنونی همچنان بر نظر خودشان پافشاری می کنند. این نکته نشان می دهد که از میان مجموع عوامل و دلایل مشکلات یک عامل 30 درصد سهم دارد. بنابراین این یک خطای راهبردی است که آقایان برای حل مشکلات اقتصادی تمام توان را به آن 30 درصد متمرکز کنند و عواملی دیگر که حدود 70 درصد را تشکیل می دهد، بی توجهی کرده و از آن غفلت کنند.

رویکرد دولت را پیرامون برجام چگونه ارزیابی می کنید؟

چنانچه در حالت بسیار خوب بتوان عامل خارجی را کنترل و مهار کرد، در کل 30 درصد مشکلات اقتصادی کشور حل می شود. یکی از خطاهای که در این سال ها رخ داده است این است که حل مشکلات اقتصادی کشور به برداشت تحریم ها و فشارهای خارجی آن هم از طریق مذاکره گره شد؛ آن هم در شرایط و زمانی که بسیاری کارشناسان بر این اعتقاد بودند که نمی توان به مذاکره امیدوار بود زیرا طرف مقابل ایران به ویژه آمریکا به هیچ عنوان قابل اعتماد نیست وچنانچه در مذاکره با آمریکایی ها به توافقی رسید، آنها در عمل به تعهدات خودشان پایبند نخواهند بود و اقدامات لازم را انجام نمی دهند.

اکنون این موضوع اتقاق افتاده است و بعد از حدود 3 سال امروز شاهد این هستیم که جمهوری اسلامی ایران به تعهدات تعیین شده خودش طبق متن برجام عمل کرده است ولی طرف مقابل آن تعهداتی که مهمترین آن برداشتن تحریم ها و فشارها از اقتصاد ایران بوده است، پایبند نبوده و به تعهداتش عمل نکرده است.

اجرای تعهدات از سوی ایران آن هم زودتر از موعد مقرر با بدعهدی آمریکا رو به رو شد. در این شرایط آیا نمی توانست بدعهدی غربی ها با محوریت آمریکا را پیش بینی و راهکار مناسب را برای آن مشخص و اجرایی کرد؟

اجرای تعهدات زودتر از موعد مقرر از سوی ایران و عدم اجرای تعهدات از سوی غربی ها به کشورمان خسارت وارد کرده است که آقایان می توانستند در کنار پیشبرد مذاکرات و مسائل این چنینی، به حوزه های دیگر از قبل اقتصاد مقاومتی تمرکز کنند. یعنی توجه به ظرفیت های داخلی و متناسب با سیاست های اقتصاد مقاومتی که مشخص و ابلاغ شده است را جدی می گرفتند.

 به عبارت دیگر چنانچه مجموع قوای 3 گانه به ویژه قوه مجریه که متولی اصلی پیاده سازی اقتصاد مقاومتی است، به این موضوع متمرکز می شدند، به طور قطع امروز دولت به موفقیت های بسیار زیادی در حل مشکلات اقتصادی کشور می رسید.

آیا برجام توانسته از بر زندگی مردم تاثیر گذار باشد و به انتظارات و توقعات مردم از برجام پاسخ دهد؟

امروز مردم شاهد سیاست ها و رویکرد مسئولین هستند و به خوبی می توانند قضاوت کنند و می بینند که با وجود گذشت سه سال از عمر دولت و بیش از گذشت بیش از یکسال از زمان توافق هسته ای، اتفاق خاصی نیافتاده است و آن انتظاری که یک عده ای از برجام داشتند و منتظر یک تغییر و تحول بودند، اتقاق محسوسی رخ نداده است. زیرا از ابتدا آن جهت گیری، جهت گیری غیر واقع بینانه بود.

چنانچه دولت اقتصاد مقاومتی را اجرا می کرد شاهد کاهش تاثیرات تحریم ها و افزایش قدرت اقتصادی کشورمان بودیم در این شرایط چرا آقای روحانی اقتصاد مقاومتی را اجرا نکرد؟

اقتصاد مقاومتی از یک طرف نیازمند یک اعتقاد و باور دارد و از یک طرف نیازمند کار، تلاش و جدیت در عمل است. معمولا دولت ها برای حل معظلات و مشکلات، میانبر و یا راه کوتاه مدت را انتخاب می کنند تا به سرعت به نتیجه برسند که معمولا دچار خطا می شوند.

عدم اجرای اقتصاد مقاومتی از سوی دولت موجب چه خسارتی می شود؟

به اعتقاد بنده دولت یازدهم تصور می کرد که راه کوتاه مدت از طریق حل مشکلات خارجی و درنهایت برداشتن فشارها و تحریم ها می تواند شکوفایی اقتصادی را در کشور ایجاد کند، اما در عمل این رویکرد و سیاست جواب نداد؛ به دلیل این که این تصور وجود داشت و گمان می کردند که این راهگشایی از ناحیه دولت اتفاق می افتد. بنابراین  اساسا به سمت جدیت در اجرای اقتصاد مقاومتی حرکتی صورت نگرفت و از این بابت یک نوع فرصت سوزی نیز صورت گرفت.

راه مناسب برای اجرای اقتصاد مقاومتی در چیست؟

چنانچه به فرمایشات رهبر انقلاب توجه کنند، خواهند دید که ایشان لازمه پیاده سازی اقتصاد مقاومتی را همت، کار، تلاش و جدی گرفتن این موضوع می دانند. زیرا به طور کلی مشکلات عمده اقتصادی کشور در 2 نکته خلاصه می شود. یعنی اینکه اقتصاد ایران تا کنون از یک سو وابسته به نفت و سوی دیگر دولتی بوده است.

در این شرایط اقتصاد مقاومتی به معنی این است که اولا به سمت کاهش وابستگی اقتصاد ایران از نفت و از طرف دیگر دولت را به جای تصدی گری در اقتصاد کشور به سمت جنبه نظارتی و حاکمیتی برد. همچنین باید مردم در اقتصاد مقاومتی فعال شوند؛ زیرا اقتصاد مقاومتی یک اقتصاد مردم پایه است.

آیا دولت فعلی می تواند در راستای اقتصاد مقاومتی حرکت کند؟

سردار جوانی: برای تحقق این امر دولت باید یک عزم اراده جدی داشته باشد و به دلیل اینکه این موضوع زمان بر است، دولت ها تصور می کنند که این کار مستلزم همت و تلاش فراوان است و به راحتی نتیجه نمی دهد. همچنین آقایان در گذشته عادت کرده اند که به راحتی نفت را بفروشند و از کنار فروش نفت و ارز این چنینی، کشور را اداره کنند.

متاسفانه در حال حاضر نیز این رویکرد دنبال می شود و این موضوع با اقتصاد مقاومتی همخوانی ندارد. زیرا در اقتصاد مقاومتی تمام ظرفیت های داخلی در حوزه های گوناگون مورد توجه قرار گیرد و با کار، تلاش و همت این ظرفیت ها فعال بشود.

به عنوان مثال می توان به حوزه معدن، صنعت، کشاورزی، خدمات و گردشگری اشاره کرد. تقویت این موارد به برنامه ریزی جدی نیاز دارد. اما به دلیل اینکه اجرای این برنامه ها نیاز به یک باور و اعتقاد نیز دارد، دولت ها کمتر به این عرصه ها ورود پیدا کرده اند. بنابراین تا زمانی که چنین ورود جدی صورت نگیرد، به طور قطع نمی توان شاهد حل مشکلات به شکل مبنایی و ریشه ای بود.

انتهای پیام/135