قم نیوز: فاطمه(س) بزرگ‌ترین حامی ولایت بر سر دفاع از امیرالمؤمنین(ع) جان خویش را سپر قرار داد تا امت پدرش به راه اشتباه و انحراف نرفته و مسیر سعادت را گم نکنند.

به گزارش قم نیوز - مهدی مرادی: اگر نقل ۷۵ روز را بپذیریم که امروز مصادف با شهادت ام ابیها(س) است و اگر قائل به نقل ۹۵ روز باشیم، این شب‌ها و روزها، مادر سادات در بستر بیماری است و همه آرزوی حسنین(ع) به همراه خواهر چهارساله‌شان زینب (س) این است که حال مادر اندکی بهتر شود و در این میان حقیقتاً کیست که از کُنهِ داغ دل علی مرتضی(ع) در این غم و مصیبت عظما خبر داشته باشد؟!

همه چیز از رحلت نازدانه عالم هستی محمد مصطفی(ص) شروع شد؛ همان هنگام که امیرمومنان (ع) مشغول غسل و برنامه کفن و دفن حضرت ختمی مرتبت بود و دیگران در سقیفه دنبال تعیین خلیفه و شد آن چه نباید می‌شد.

فاطمه(س) بزرگ‌ترین حامی ولایت بر سر دفاع از امیرالمؤمنین(ع) جان خویش را سپر قرار داد تا امت پدرش به راه اشتباه و انحراف نرفته و مسیر سعادت را گم نکنند؛ این گونه بود که وقتی خواستند علی(ع) را به مسجد ببرند، با مقاومت دخت نبی اکرم (ص) مواجه شدند.

بانوی خانه مرتضی(ع) – آن که صاحب حدیث شریف کسا است- برای جلوگیری از بُردن سرپرست و ولی حقیقی مومنان بیرون آمد و خدای را قسم داد که اگر دست از همسرش برندارند، بر سر مزار پدر حاضر شده و از ظلمی که به آن‌ها رفته به حضرت حق شکوه و گلایه می‌کند.

قضیه جدی تر که شد ناگاه اول مظلومِ ریسمان به دست از مسجد پیامبر(ص) به سلمان گفت "دارم می‌بینم که ستون‌های مسجد به لرزه درآمده، به فاطمه بگو علی می‌گوید نفرین نکن"

فاطمه (ع) هم که همیشه مطیع همسرش بوده؛ همسری که بعد از ارتحال رسول الله(ص) امام و ولی اوست و مرام فاطمیون بی گمان در تبعیت بی چون و چرا از ولایت است.

نام فاطمه زهرا(س) خود نشانه ای بی پرده از والاترین و زیباترین گُل هستی است ؛ او که یادش گلاب و غروب مظلومانه‌اش گلگون بود.

گلی با هجده گلبرگ بی نظیر... با هجده بهار زلال که سریع به خزان گرایید؛ اما نه، خزان فاطمی هیچ گاه معنا و مفهوم ندارد. مادر همیشه هست و در طول تاریخ نگاه حمایت آمیزش به سوی فرزندان و محبان و شیعیانش را قطع نکرده و مگر می‌شود محبوبه خدا در همه زمان‌ها و مکان‌ها وجود نداشته باشد؟!

اینک ماییم و استدعایی از شما که ای مادر جان، برخیز از بستر بیماری، هنوز فرزندانت در کوچه پس کوچه‌های ظلم تاریخ چشم به راهت هستند.

هنوز نامردان روزگار سیلی بر کودکانت می‌زنند... هنوز بچه شیعه‌ها مظلوم‌اند و نشانه بارزی از مظلومیت تو دارند ای ماه بانوی آب و آیینه!

بی بی جان، سنگ‌های تفتیده مدینه هنوز در سوگ تو ندبه خوانند و همه صحرای کربلا چشم به راه شب‌های جمعه هستند که تو بیایی و صحرای محشری برپا کنی که این هم لاجرم، مقدمه ای است بر آن صحرای محشری که وعده داده‌اند همه چیز در دست شماست.

گرچه ما حق شیعه بودن و محبت شما را هیچ گاه به درستی اَدا نکرده‌ایم و در شناخت قدر و منزلت شما شرمساریم، اما دل خوشیم که سینه‌مان مالامال از محبت شما و فرزندان شماست... آری هر چند بدبختانه گنهکاریم و در حفظ و تداوم وفای عهد به شما اهل بیت(ع) بدقول اما ای بانوی مهربان خودتان نیک می دانید که در محبت داشتن به شما راست می گوییم. فاطمیه و به خصوص محرم و صفر گواهمان است که این گونه‌ایم.

انتهای پیام / ۱۳۶