قم نيوز: "سی روز - سی دُعا" که هر یک در عباراتی کوتاه و پُرمغز، خواسته‌ای را مطرح می‌کند و تلنگری می‌زند که شاید نگاهی دیگر به آنها، خود، تلنگری دوباره باشد.

به گزارش قم نيوز، رمضان، گامی بلند برای رهایی از گناه و آشتیِ دوباره با پروردگار است.

و این مسیر با روزه پیموده می‌شود:

ای کسانی که ایمان آورده‌اید؛ روزه بر شما مقدّر شده است همچنانکه بر پیشینیان نیز نوشته شده بود؛ باشد که راه تقوا در پیش گیرید.

او که جهان را آفریده است؛ روزه را از آنِ خود می‌داند و خود نیز پاداش آن خواهد بود که می‌فرماید:

روزه برای من است و من خود، پاداش آن را می‌دهم.

و این روزه، تنها چشیدن گرسنگی و تشنگی نیست، که روزه حقیقی، روزه همه اعضا و جوارح انسان است تا بتوان از نو آدمی دوباره ساخت:

آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست

عالمی دیگر بباید ساخت، وز نو آدمی.

اما در دعای نخستین روز از ماه مبارک رمضان از معبود می‌خواهیم تا روزه ما را، "روزه روزه داران حقیقی" قرار دهد؛ صیامی که با "قیام" همراه باشد:

بگو همانا شما را به یک چیز، پند می‌دهم؛ و آن یک، قیام برای خداست ... .

پس "صیام" با "قیام" و "صائم" با "قائم" معنا می‌یابد که "صائمِ قائم"؛ "غافل" نخواهد شد و او که "غافل" نباشد؛ گناهانش بخشیده می‌شود و آنکه مشمول بخشش الهی قرار گیرد و مُجرم نباشد؛ قطعا رستگار است.

و این روزه، تلنگری است تا از خواب غفلت بیدار شویم، از این رو در دعای نخستین روز، از معشوق می‌خواهیم تا خواب ما، خواب غفلت نباشد؛ چرا که "غافل" را راهی به سوی سعادت نیست؛ مگر آنکه بیدار شود و به دامان "صیام" و "قیام" پناه بَرَد؛ ان شاء الله.

انتهای پیام/ 137