قم نیوز: در زمینه فرهنگ سازی و آموزش، تلویزیون مهمترین نقش را در قبال کودکان دارد، اما با چه روشی و با چه بینشی معلوم نیست. رسانه ملی همانند سایر برنامههایش، در بخش کودک و نوجوان هم غالباً به دنبال به سرگرم کردن است تا آموزش!
تلویزیون ابزاری کار آمد یا وسیله ای برای سرگرمی؟
خبرگزاری فارس , 19 شهريور 1396 ساعت 11:09
قم نیوز: در زمینه فرهنگ سازی و آموزش، تلویزیون مهمترین نقش را در قبال کودکان دارد، اما با چه روشی و با چه بینشی معلوم نیست. رسانه ملی همانند سایر برنامههایش، در بخش کودک و نوجوان هم غالباً به دنبال به سرگرم کردن است تا آموزش!
به گزارش قم نیوز گویا این روزها تلویزیون از رسالت اصلی اش فاصله گرفته را فراموش کرده است، اهمیت خودش را فراموش کرده است که چه جایگاهی دارد؛ شاید خودش فراموش کرده است که قرار بوده روزی تبدیل به دانشگاه شود؛ دانشگاهی برای آموزش و برای پرورش نسلها، برای تربیت انسانها و برای هدایت فرزندان انسان، ولی اینگار مسیرش را گم کرده است.
یکی از اصول مسلم در حوزه فرهنگ این است که برای ایجاد تغییر و تحول در فرهنگ یک کشور باید کودکان آن کشور را مورد تاثیر قرار داد و این در حالی است که معمولا در تمام فعالیتها و اقدامات ما به وضعیت موجود بیشتر از آینده پرداخته میشود و به نوعی میتوان گفت که از آینده نسلهای بعد از خودمان غافل شدهایم.
در این میان تلویزیون مهمترین نقش را در قبال کودکان دارد، اما با چه روشی و با چه بینشی معلوم نیست. رسانه ملی همانند سایر برنامههایش، در بخش کودک و نوجوان هم غالباً به دنبال به سرگرم کردن است تا آموزش، بنا بر این بیشتر برنامههای تولیدی این رده سنی در تلویزیون برنامههایی است با تم موسیقی، بزن و بکوب و... درست چیزی شبیه مراسمهایی که برخی از جوانان بعد از کودکی در آن شرکت میکنند.
اما این سرگرمی و وقت گذرانی چه ارزشی دارد؟
در قرآن کریم هدر رفت وقت به عنوان لغو، باطل، افراط و به کلا بیهوده گرایی و پوچی تعبیر شده و انسانهایی که وقتشان اینگونه هدر میشود مورد سرزنش قرار گرفتهاند، چرا که با دست خود موجب از بین رفتن گران ترین سرمایه زندگیشان شدهاند.
خداوند در تعریف انسان با ایمان میفرماید: «و الّذین هم عن اللّغو معرضون؛ مؤمنان از کارهای بیهوده روی گردان هستند»(سوره مؤمنون، آیه سه). همچنین به حسرت آنها در قیامت که به وقت اهمیت ندارند اشاره میکند و میفرماید: «و خسر هنا لک المبطلون؛ در قیامت اهل باطل و اتلاف گران وقت زیان خواهند دید»(همان، آیه 78) و در مورد دیگر میفرماید: «ان تقول نفسٌ یا حسرتی علی ما فرّطت فی جنب اللّه؛ باید ترسید از آن روزی(قیامت) که انسان بیهوده گرا بگوید افسوس بر من از افراط کاری و کوتاهیهایی که در راه اطاعت خدا نمودم.»(سوره زمر، آیه 56)
اینها تنها بخشی از توصیههای دین مبین اسلام است که در خصوص اهمیت وقت تذکر داده است و رسانه ملی ما از آن غافل است و راههای آموزش را فقط به داشتهها و تجربههای چند برنامه ساز خلاصه کرده، آن هم به دور از ماموریت و رسالتی که به عهده دارد.
امیرالمومنین(ع) در فرمایشی گرانقدرمیفرمایند، همانا وقتهای تو پارههای عمر توست، پس نباید وقتت را تمام کنی مگر در چیزی که نجات تو در آن باشد و در فرمایشی دیگر تاکید میکنند به راستی زیانکار کسی است که در عمرش زیان کرده و بهره ور کسی است که عمرش را در طاعت پروردگارش تمام کرده است.
ای کاش به جایی برسیم که الگوی ما در آموزش و تربیت نسل اسلام باشد نه تولیدات رسانهای غرب.
واردات فرهنگ کافی نیست؟ کی میخواهیم صادرات فرهنگ داشته باشیم؟ در زمینه کودک داشتههای تلویزیون چیست؟ چه قدر توانسته مجری و برنامه ساز دینی تربیت کند که بتواند جامعه غرب را به چالش بکشد با مبانی غنی دین اسلام؟
انتهای پیام / 136
کد مطلب: 53396