قم نیوز: مصطفی نبی لو و مسعود عسکری، از جمله نام‌هایی هستند که به عنوان شهید مدافع حرم، نام خود را جاودانه کرده‌اند، دو شهیدی که دایی و خواهرزاده بودند.

به گزارش قم نیوز "نبی لو"، نامی شناخته شده در تاریخ حماسه و ایثار است، هم در آن زمان که زهرا نبی لو به عنوان مادر شهید مدافع حرم، مسعود عسکری شناخته شد و هم در این روزها که همین بانوی صبور، خواهر شهید هم شده است.

آبان ماه دو سال پیش، یعنی در حدود همین ایام بود که مصطفی نبی لو، خواهر زاده 25 ساله اش، مسعود عسکری را به عنوان شهید مدافع حرم تشییع کرد، جوانی که در حومه حلب و به همراه سه همرزمش، سید مصطفی موسوی، احمد عطایی و محمدرضا دهقان امیری به دیدار معبود شتافتند و نامشان را بر تارک ایثارگران جهان اسلام ماندگار ساختند.

مسعود متولد سال 1369 بود، با مهارت‌هایی مانند خلبانی، چتربازی، صخره نوردی، سقوط آزاد و غواصی که حتی فامیل نزدیک او هم نه تنها از این مهارت‌ها اطلاعی نداشتند؛ بلکه از چهار بار اعزام او به سوریه و برای دفاع از حرم هم اطلاعی نداشتند.

مهارت‌های مسعود چنان بود که حتی در سال 1391 هجری شمسی، به عنوان تیم حفاظت اجلاس سران جنبش عدم تعهد هم انجام وظیفه کرد.

او در حالی در آبان ماه سال 1394 در حومه حلب سوریه به شهادت رسید که در وصیت نامه اش، تنها از 12 روز روزه قضا و اندکی بدهکاری مالی سخن گفته بود که نشان می‌دهد چه سبکبال برای شهادت آماده بوده است.

اما مسعود که به شهادت رسید، مصطفی به عنوان دایی مسعود، بی‌تابی اش بیشتر شد و می‌گفت: "اصولا خواهرزاده‌ها از دایی خود الگو می‌گیرند؛ اما من از مسعود عقب ماندم."

و این مصطفی، همان شهید سرافراز مدافع حرم، مصطفی نبی لو است که چند روز پیش بر دستان همشهریانش در دیار حضرت کریمه اهل بیت (س)، تشییع و در بهشت معصومه قم، در کنار همرزمان شهیدش در خاک آرام گرفت.

او متولد سال 1345 هجری شمسی و از رزمندگان و ایثارگران ‌سال‌های دفاع مقدس بود که چندین سال در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل در برابر دشمن بعثی، از وطن دفاع کرده و در این راه به افتخار مجروحیت و جانبازی هم نائل آمده بود. یکی از همین مجروحیت‌ها بر روی صورت و فک او چنان بود که وی تا ماه‌ها از طریق نی، می‌خورد و می‌نوشید.

مصطفی هم مانند خواهرزاده شهیدش، چهار بار به سوریه اعزام شد. او در همان نخستین اعزام، هم مجروح شد.

می گفت اگر می‌خواهیم مدافع اهل بیت (ع) باشیم؛ ابتدا باید مدافع ولایت باشیم.

و این نیز، یکی دیگر از جملات تأمل برانگیز مصطفی نبی لو است:

"به ما، مدافع حرم نگویید، چراکه شاید لازم شود در جایی غیر از سوریه و عراق هم بجنگیم؛ جایی که دیگر حرم نباشد.

ما در حقیقت، زمینه ساز ظهور هستیم و تا ظهور آقا امام زمان (عج) به مبارزه ادامه می‌دهیم. به بیان دیگر هرجا ندای مظلومی بلند شود و هر کشوری که باشد ما آنجا حاضر می‌شویم تا مدافعان حق و حقیقت و زمینه سازان ظهور منجی عالم بشریت (ع) باشیم."

او که در شهرک پردیسان قم زندگی می‌کرد؛ در همین ماه‌های اخیر و برای چهارمین بار به سوریه اعزام و سرانجام در آخرین روزهای مهر ماه سال جاری، در منطقه لاذقیه سوریه به فیض بزرگ شهادت نائل آمد و آسمانی شد.

این در حالی بود که وی پیش از آخرین اعزام، این دست نوشته را از خود به یادگار گذاشت:

"بسم الله الرحمن الرحیم
آنقدر در می‌زنم این خانه را
تا ببینم روی صاحب خانه را
سلام علیکم
به لطف خداوند باریتعالی، مجددا برای آستان بوسی و خدمت عمه سادات (س) و سه ساله اباعبدالله الحسین (ع) پذیرفته شدم.
لذا از تمام عزیزان حلالیت می‌طلبم و دعاگویتان خواهم بود.

و العاقبهُ لِلمُتّقین؛
عبد تَوّاب خدا، مصطفی نبی لو."

آنگونه که دوستان و خویشان وی نقل می‌کنند، مصطفی بسیار مهربان، دلسوز و خانواده دار بود. هر کسی به منزل او می‌رفت، دوست نداشت بازگردد؛ چراکه بسیار خوشرو و خنده‌رو بود و حتی با بچه‌ها هم مهربان بود و با آنان بازی می‌کرد.

و اکنون، نام مصطفی نبی لو به عنوان نخستین شهید مدافع حرم کمیته امداد امام خمینی (ره) ثبت شده است، چراکه این افتخار را هم داشت که در این نهاد تأسیس شده به دست حضرت امام (ره)، خدمتگزار مستضعفان و محرومان جامعه باشد.

انتهای پیام/ 137