گاهی اوقات برای صحبت کردن در مورد برخی حرف‌ها تنها یک بهانه لازم است و سالروز آغاز امامت شما بی گمان بهترین بهانه ای است برای نجوایی با عزیزی چون شما که هستی به بهانه شما برجاست و نفس می‌کشد.

به گزارش قم نیوز به راستی چه کسی گفته، یلدا بلندترینِ شب سال است، وقتی شب هجران و دوری از امام زمان (عج) وجود دارد؛ وقتی عاشقان دلتنگ و بی‌قرار آمدنش هستند و همچنان قرن‌هاست که ندبه انتظار سر می‌دهند و چشم به راه منجی عالم بشریتند.
آقا جان! شما که نیستید حجم دل تنگی‌هایمان نه صد برابر که هزار برابر می‌شود ؛ هر چند که شیعه و محب خوبی برای شما نبوده‌ایم و بار سنگین گناه نمی‌گذارد که رهرویِ صدیقی باشیم در این مسیر اما به هر حال دوستدار شماییم و این سخن گزاف نیست، چه آن که نمازهای مسجد جمکران و حضور در میعادگاه دعای ندبه و از همه مهم تر نیمه‌های شعبان سال‌های طی شده، به روشنی شهادت می‌دهد بر این گفتار ما و اینک که نهم ربیع است می‌خواهیم در این جشن محبان المهدی(عج) از سویدایِ دل فریاد بزنیم که "یابن الحسن(عج) روحی فداک متی ترانا و نراک".
چه زیبا گفت آن ادیب و سخنور که وقتی تو نباشی تمام فصل‌ها نه که پاییز که فصلِ بی فصلی است؛ بی رنگ که تنها بوی دل تنگی می‌دهد و بس و تو که بیایی همه فصل‌ها بهار است و سرسبز چه آن که خزان در زمانه حضور تو اصلاً معنایی ندارد؛ خزان آن هنگام است که دل از یاد شما غافل شده و خود را غرق در شهوات و عادات دنیوی کند.
گرچه داغدار سال‌ها هجرانیم و از آن سو شرمسار از این بابت که در پیشگاه شما روسیاهیم از بابت انبوه گناهانی که بین ما و شما فاصل انداخته، اما در ایامی چون نهم ربیع ، دامن‌هایمان را می‌تکانیم از اندوه و شاد می‌شویم از این موعد فرخنده که به ما آموخته اند چنین روزی"غدیر ثانی" است.
مولای من! رودها پاکی و زلالی را از تو به ارث برده‌اند و ما از شما می‌خواهیم که ما را زلال کنید در فهم حقایق دین و سیال برای آن که در مسیر نشر معارف الهی با پویایی و انعطاف پذیری لازم، بتوانیم حق مطلب را در مکتب شما و خاندان مطهرتان اَدا کنیم و اگر می‌گوییم که آمده ایم برای تجدید عهد سربازی، لافِ گزاف نزده باشیم خدای ناکرده!
گاهی اوقات برای صحبت کردن در مورد برخی حرف‌ها تنها یک بهانه لازم است و سالروز آغاز امامت شما بی گمان بهترین بهانه ای است برای نجوایی با عزیزی چون شما که هستی به بهانه شما برجاست و نفس می‌کشد.
در این میان، هر چند که ما آن چنان قابل نیستیم اما لطف و بزرگواری شما موجب شده که این گونه جسارت کرده و روی سخن با شما امام عزیز بگشاییم و بگوییم ای پسر فاطمه (س) و ای منتقم خون حسین(ع) در این دنیا چشم به عنایت شما دوخته ایم و در آن دنیا ، اُمیدمان به شفاعتتان است.

انتهای پیام/136