نامگذاری هفته وحدت یکی از یادگارهای ماندگار حضرت امام (ره) و مورد تأکید ویژه رهبری حکیم و ادیب انقلاب اسلامی است موضوعی که اهل فرهنگ و ادب نیز درباره آن تولیدات و متون فراوان دارند.

به گزارش قم نیوز دوازدهم تا هفدهم ماه مبارک ربیع الاول با نام زیبای "هفته وحدت" مزیّن شده است، هفته‌ای که نمادی برای وحدت همه مسلمانان جهان در برابر ظلم و استکبار جهانی است، هفته ای که یادآور این نکته است که باید بر اشتراکات مذاهب اسلامی پای فشرد.

و اما شاعران از جمله اقشاری هستند که تلاش داشته و دارند تا این مفهوم والا و باشکوه را در ابیات خود منعکس کنند.

محمدصادق آتشی یکی از همین شاعران است که این شعر زیبا از اوست:

مسجد یکی، مناره یکی و اذان یکی‌ ست
قبله یکی، کتاب یکی، آرمان یکی‌ ست
ما را به گِرد کعبه، طوافی ‌ست مشترک
یعنی قرار و مقصد این کاروان یکی‌ ست
فرموده است "وَ اعتَصِموا ... ، لا تَفَرّقوا"
راه نجات خواهی اگر ریسمان یکی ‌ست
توحید حرف اول دین محمد است
اسلام ناب در همه جای جهان یکی ست

او در ادامه این شعر، به توطئه‌های دشمنان اسلام و از جمله توطئه‌های گروه‌های تکفیری و انحرافی اشاره می‌کند و مسلمانان را به مقابله با دشمنانِ مشترکِ قسم خورده فرا می‌خوانَد:
مکرِ یهود عامل جنگ و جدایی است
پس دشمن مقابلمان بی‌ گمان یکی ست
سُنّی و شیعه فرق ندارد برایشان
وقت بریدن سَرِمان، تیغشان یکی ست
سادات، پیش اهل تسنن گرامی‌ اند
اکرام و احترام به این خاندان یکی ست
دشمن! دسیسه تو به جایی نمی‌ رسد
تا آن زمان که رهبر بیدارمان یکی ست

و البته این هفته، یادآور فرمان مشترک اطاعت از خدا و رسول خدا و دوری از نزاع و دعوا و همچنین ضرورت دوری از مراسمات تفرقه افکنانه است. نکته ای که در شعر یوسف رحیمی مورد توجه است:
کافی ‌ست دیگر بگو مگو، ای یاران!
چون گُل باشید خنده رو، ای یاران!
هم رتبه فرمان "أطیعوا الله" است
فرمان "و لا تَنازعوا" ای یاران!
خواهی دلت از غم نشود مالامال
خواهی نشود حقیقت آیا پامال
در وقت بیان حق، سخن باید گفت
با لهجه عقلانیت و استدلال
هر کس که تَوَلّی و تبرّی دارد
در واقعه‌ها نگاه بینا دارد
وقتی که نتیجه اش شود شیعه کُشی
"لعن علنی" دگر چه معنا دارد؟
افسوس از این گوهر نا سُفته ما
صد حیف ز جمعیت آشفته ما
هیهات که بر زمین بریزد ناحق
یک قطره خون! به خاطر گفته ما!
ای دوست بکوش مهرپرور باشی
دلبسته آیه‌های کوثر باشی
کی گفته که در طریق وحدت باید
با قنفذ و حرمله برادر باشی؟
دیدید چگونه دشمن تکفیری
از کشتن مسلمین ندارد سیری
در وقت مبارزه دگر بی ‌معناست
در خطِّ خودی منازعه، درگیری!
با حربه اختلاف دشمن می‌‌خواست
خاموشیِ بیداری اسلامی را

این شاعر البته شعر دیگری هم در این موضوع سروده است آنجا که با اشاره به این کلام حضرت علی (ع) در نهج البلاغه که می‌فرماید؛
"هیچکس نیست که به وحدت امت محمد (ص) و به انس گرفتن آنان به همدیگر، از من دلسوزتر باشد"؛ غدیر را عاملی برای وحدت همه مذاهب اسلامی معرفی می‌کند و می‌آورد:
در حق طلبی همیشه با عزّت باش
همواره برای دین خود زینت باش
مانند امام صبر! مانند علی!
ای دوست بیا مُنادی وحدت باش
خورشید سعادت و یقین است علی
خیبرشکن و مُنجی دین است علی
هرگز نشود نور حقیقت خاموش
محبوب تمام مسلمین است علی
در دین خدا راه ندارد تزویر
اسلام ببین چگونه شد عالمگیر
ای تشنه راه حق! کجا می‌گردی؟
سرچشمه وحدت است همواره غدیر

و البته وجود وحدت آفرینِ حضرت ختمی مرتبت (ص) و سنّت و سیره ماندگار آن حضرت نیز، عامل دیگری برای وحدت اسلامی است؛ نکته ای که در شعر رضا نیکوکار دیده می‌شود:

گفتند از شراب تو میخانه‌ها به هم

خُم‌ها به وقت خوردن پیمانه‌ها به هم

تو آن حقیقتی که تو را مژده می‌‌دهند

اسطوره‌‌های خفته در افسانه‌ها به هم

در هر نماز عطر تو تکثیر می‌‌شود

در امتداد وحدت این شانه‌ها به هم

هر خانه ‌ای، مناره الله اکبر است

اینگونه می‌‌رسند همه خانه‌‌ها به هم

جاری شده ست عقد اخوّت میان ما

ای باب آشنایی بیگانه‌ها به هم

وقتی که شمع راه تو باشی چه دیدنی ست

دل دادن دوباره پروانه‌ها به هم

چون دانه‌های روشن تسبیح با همیم

در هم تنیده سلسله دانه‌ها به هم

اعجاز بی‌ نظیر تو عشق ست و عشقِ تو

ما را رسانده از دل ویرانه‌ها به هم

نباید از یاد بُرد که در کنار پیامبر مشترک، وجود قبله مشترک و کتاب مشترک هم عامل دیگری برای وحدت مسلمانان جهان و همبستگی کشورهای اسلامی خواهد بود که این موضوع نیز در شعری از محمد زارعی جلوه گر است.

این شاعر در شعر زیر، مرزهای کشورهای اسلامی و پرچم‌های به ظاهر متفرق آنها را پشت سر می‌گذارد و از وحدت دم می‌زند:

راه بسیار است اما مقصد و رهبر یکی ست

گرچه هفتاد و دو دین داریم؛ پیغمبر یکی ست

یوسف مصری و بنیامین کنعانی شدیم

ما برادرهای دور افتاده را مادر یکی ست

مثل قرآن جزء جزء ما جدا افتاده است

باز این سی پاره را شیرازه و دفتر یکی ست

اختلاف رنگ ما از اختلاف ریشه نیست

ریشه‌های غنچه سبز و گل احمر یکی ست

این که ما یک قبله داریم و هزاران اعتقاد

یعنی اینکه با همه ناباوری،‌ باور یکی ست

خوب چشم ات را اگر روی حقیقت وا کنی

وزنه پلک تو با وزن درِ خیبر یکی ست

راهها گیرم یکی باشد ولی پاها دو تاست

چشم‌ها گیرم دو تا باشد، ولی منظر یکی ست

پیش رندان خمار و مست‌های هفت ‌خط

حد تعریف شراب و ساقی و ساغر یکی ست

می‌‌رود قربان اسماعیل تا ثابت کند

پیش ابراهیم، مِهر ساره و ‌هاجر یکی ست

صلح بین شیعه و سنی نشان وحدت است

صلح یعنی اینکه پرچم‌های صد کشور یکی ست

هرچه باشد باز وجه اشتراک ما خداست

او که از اول یکی بوده‌ است و تا آخر یکی ست

البته لازم است تا این هشدارها، بارها و بارها تکرار شود تا هر مسلمان به عنوان عضوی از ملت واحد اسلامی، خود را در برابر وحدت جهان اسلام، مسؤول و صاحب وظیفه بداند:

صدایی از حرا می‌‌آید اینک، گوش بسپارید

مسلمانان! مسلمانان! مسلمانی، مسلمانی

و اکنون، ما به آینده امیدواریم و آرمانشهری اسلامی را برای جامعه اسلامی به تصویر می‌کشیم تا إن‌شاء‌الله به بار بنشیند و زمینه را برای ظهور حضرت بقیت الله الاعظم (عج) مهیا سازد:

شبیه آینه هستیم در برابر هم

که نیستیم خوش از چهره مُکدر هم

دو هموطن که یکی نیست رأیمان اما

نمی ‌کنیم خیانت به خاک کشور هم

من و تو جنگ اُحُد را کنار هم بودیم

چرا سلاح بگیریم رو به سنگر هم؟

مگر که جان نسپردیم روی یک دامن؟

مگر نماز نخواندیم رو به پیکر هم؟

تمام تکفیری‌ها امیدشان این است

که ما نباشیم این روزها برادر هم

من و تو جزء سپاه پیامبر هستیم

دریغ اگر یک مو کم کنیم از سر هم.

انتهای پیام / 137