عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی یکی از موارد موثر در فهم حقوقی مسایل را توجه به کارکردهای نوین برخی پدیده های خوب یا بد دانست.

به گزارش قم نیوز محمود حکمت نیا امروز در همایش فقه هنر در تالار غدیر قم با ذکر این مطلب که هنر ،خلق است گفت: بخشی از ذهن ما سازنده و بخشی دیگر کاشف است.

وی افزود: در بحث قدرت خیال، سازندگی مطرح است؛ دنیای جدید در مباحث مختلف از عنصر خلاق ذهن استفاده بسیاری می‌کند؛ همچنین این خلق ذهنی، ابراز می‎شود و همچنین این ابراز در یک شبه فیزیکی تثبیت و متجلی می شود و یک شی فیزیکی هنری بوجود می آید؛ نقاشی در ذهن صورت بندی و ابراز و تثبیت بندی می شود.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با ذکر این مطلب که پس از مرحله ساخت، سازنده نیز موضوعیت دارد گفت: در بخش ابراز و تثبیت نقش شخص و عنوان ثالث نیز به میان می آید.

وی گفت: در بحث فلسفه هنر همه چیز ذیل همین سه عنوان بحث می شود؛ اثر هنری دارای قالب و متحوا دارد؛ بحث ما بر سر یک قالب است که به این قالب، بیان گویند؛ بیان بدون محتوا، اگر در حوزه امور بیانی، قسمت ابراز تلقی می شود و این ابراز به بیان ما مبدل می شود.

وی اظهارکرد: در اثر هنری عنوان دومی نیز وجود دارد؛ هنر یک ابراز همراه با تاثیر است که این تاثیر می تواند مثبت و یا منفی باشد به همین جهت بحث ما در اثر هنری شامل ابراز ذهنی خاص دارای تاثیر است.

حکمت نیا تصریح کرد: حال این سوال مطرح است که این مساله به لحاظ اخلاقی و حکمت عملی دارای دارای است یا خیر؟ اول باید مشخص شود که این مساله دارای مصلحت است یا خیر؟ امروزه اجماع جهانی بر این مساله صورت گرفته است که بیان صرفا یک موضوع دارای ارزش است و 15 دلیل فلسفی نیز بر آن مترتب است.

وی گفت: در حوزه آثار بیانی، بیان می شود که حقیقت با گفتگو و بیان آشکار می‎شود؛ این گفتگو و رفت و آمدهای کلامی است که باعث کشف حقیقت است؛ این بحث به عنوان بازار ایده ها مطرح است.

وی اظهارکرد: حقوق بیان می کند که کسی نباید مانع آشکار سازی بیان شود ؛ در بحث حقوق باید حوزه مداخلات دولت نیز بیان شود؛ مدافعان آزادی بیان می کنند که به لحاظ حقوقی و مصالح اصل بر آزادی گفتارهای قبیح است و حدود را باید استثنا بر استثنا بدانیم.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: اگر این مساله را بپذیریم پس چگونه می توانیم با ادبیات کیفری خود برخورد کنیم؟ در اینجا سخن بر این است که در امور بیانی ،مصلحت در عدم تعذیر است یعنی در امور بیانی، شخص را تعذیر نکنیم مگر اینکه اتفاق ثانوی رخ دهد زیرا مصلحت اولیه شخصیت و بیان در سر جای خود است.

عضو پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با ذکر این مطلب که اگر امر قبیح هم وجود داشت و داخل در محدودیت هم بود، با وجود استثنائات آیا باید استثنا(ثالث) انجام داد؟ گفت: غالب نظام های فقهی به این نتیجه رسیده اند که بیان تصاویر مستهجن جنسی ممنوع است؛ حال اگر این بیان ممنوع قبیح که بیشتر به جنبه تحریکی آن توجه شده است اگر تحریک شهوت نداشته باشد چه حکمی دارد؟

وی گفت: به عنوان مثال در انگلستان این مساله مطرح شد و یک حقوق دان برای نمایش آثار وخیم برده داری از یک عکس غیراخلاقی استفاده کرد ولی اثر این عکس به جای تحریک، شوک آور بود و باعث آثار فراوانی در زمینه مبارزه با برده داری بود.
انتهای پیام / 137