نویسنده و محقق حوزوی گفت: بی شک تبعیت از سیره و اخلاق نبوی، لازمه سعادت دنیوی و اُخروی ماست.
نویسنده و محقق حوزوی:
تبعیت از سیره و اخلاق نبوی، لازمه سعادت دنیا و آخرت است
خبرگزاری حوزه نیوز , 26 فروردين 1397 ساعت 7:34
نویسنده و محقق حوزوی گفت: بی شک تبعیت از سیره و اخلاق نبوی، لازمه سعادت دنیوی و اُخروی ماست.
به گزارش قم نیوز حجت الاسلام سيد جواد نورموسوي با بیان این که بر اساس آیات نورانی قرآن کریم، رسول الله (ص) اُسوه حسنه هستند، اظهار داشت: بی شک ما برای بهتر زیستن نیاز به الگو پذیری از انسانهای کامل داریم تا بتوانیم از آنان سر مشق بگیریم ، چه آن که اساساً الگو گیری از شخصیت های آسمانی ،یکی از خواسته های اهل ایمان است و در این بین پیامبر(ص) بهترین و کامل ترین الگو می باشد.
وی با بیان این که تبعیت از سیره و کلام نورانی حضرت ، زمینه ساز سعادت دنیوی و اُخروی است، گفت: پیامبر (ص) به حدی متواضع و فروتن بود كه سر را كمتربالا مىبرد؛ آن چناندر برابر خالق ومخلوق خاضع و خاشع بود كه بيشتر سرفرود مىآورد و كمتر سر را بلند مىكرد و لحظهاى بلكه كمتر از لحظهاى هم از ياد و ذكر خدا غافل نبود.
حجت الاسلام نور موسوی بیان داشت: پیامبر هرگز بدون جهت سخن نمی گفت ،و اگر سخنى مىگفتبيشترجنبه موعظه و پند داشت، يا مطلبى را آموزش می داد و يا به معروف وخيرى امر مىكرد و يا از شر و منكرى مردم را باز مىداشت، خلاصه آن که تمامسخنانش سودمند بود و حتی یک کلمه و حرف پوچ و بی ارزش در کلام رسول خدا(ص) مشاهده نمی شد.
این نویسنده و محقق حوزوی گفت: اگر حضرت مىخنديد از تبسم تجاوز نمىکرد، زيرا قهقهه و خنده با صدا با شئونانسان مودب منافات دارد چه رسد به انسان كامل و چه به خصوص اشرفمخلوقات؛ ایشان هر وقتوارد مجلس مىشد، هرجا که جای خالی بود می نشست و مانند برخی از ما خودخواهان يا نادانان نبود كه دنبال صدر مجلس هستيم و خيالمىكنيم كه بايد بالا و بالاتر نشست.
وی افزود: پیامبر اکرم(ص) آرام و آهسته سخن می گفت و هيچ گاه فرياد نمىزد وصدا را بلند نمىكرد. و مجلس آن حضرت نيز از چنان آرامشىبرخوردار بود كه عين ادب و تواضع است .
حجت الاسلام نورموسوی ادامه داد: ایشان هرگز سخن کسی را قطع نمی کرد تا شخصى مشغول سخن گفتن بود، به او خوب گوش مىداد و پس از تمامشدن سخنش آرام پاسخش را مىگفت و چنان اصحابش را تربيت كرده بود كه هرگاه لب مباركش به سخن باز مىشد، تمام حاضران ساكتمىشده و سراپا گوش مىشدند.
وی گفت: حضرت رسول(ص) با فقرا و مستمندان همنشین بود و از نشستن با فقرا بيشتر لذت مىبردو اگر با ثروتمندان مىنشستبه خاطر هدايت كردن آنان بود نه چيزديگری.
وی ابراز داشت: هر گاه پيامبر مىخواستبه مجلسی وارد شود و با مردمبرخورد كند، خود را آرايش مىداد يعنى درآينه مىنگريست و موهاى خود را شانه مىزد. لباس تمیز و مرتب می پوشید و محاسن مبارك را شانه مىزد. پيوسته بوى خوش عطر از حضرت از مسافتى دور استشمام مىشد، به طوری که هرگاه حضرت به مسجد وارد می شد، مردم از بوى عطر ایشان که از مسافتى به مشامشان مىخورد، متوجه ورود حضرت مىشدند.
وی افزود: از سویی هر وقتپيامبر مسلمانى را مىديد فوراً با او مصافحه می کرد و به او دستمىداد و بر اين امر بسيار تاكيد می فرمود.
انتهای پیام / 137
کد مطلب: 62654