مرجع تقلید شیعیان گفت: هدف دیگر سوره برائت، رسوا کردن مشرکان بوده تا افرادی که در ظاهر اقرار به یگانگی خداوند کرده و صرفاً لاالهالاالله را بر زبان جاری میکنند، رسواشده و باطن آنها برای همگان آشکار شود.
آیتالله جعفر سبحانی:
رسوا کردن منافقان مهم ترین آموزه سوره برائت است
خبرگزاری تسنیم , 30 ارديبهشت 1397 ساعت 7:57
مرجع تقلید شیعیان گفت: هدف دیگر سوره برائت، رسوا کردن مشرکان بوده تا افرادی که در ظاهر اقرار به یگانگی خداوند کرده و صرفاً لاالهالاالله را بر زبان جاری میکنند، رسواشده و باطن آنها برای همگان آشکار شود.
به گزارش قم نیوز آیتالله جعفر سبحانی ظهر امروز در سلسله جلسات تفسیر قرآن کریم که در مدرسه حجتیه قم برگزار شد، با اشاره به آیهای از سوره برائت، اظهار داشت: سوره برائت دارای 129 آیه بوده که عدهای قائل بر 130 آیه برای سوره برائت هستند که این گروه در برخی آیات وقف میکنند.
وی اغراض موجود در این سوره را دو مورد دانست و افزود: در وهله اول رفع امان از مشرکان در این سوره مدنظر بوده و به پیامبر توصیهشده که به مشرکان فرصت کافی دهد و در صورت عدم قبول کلمه لاالهالاالله و عدم اقرار به یگانگی خداوند، با آنها به مقابله بپردازد.
مرجع تقلید شیعیان گفت: هدف دیگر سوره برائت، رسوا کردن مشرکان بوده تا افرادی که در ظاهر اقرار به یگانگی خداوند کرده و صرفاً لاالهالاالله را بر زبان جاری میکنند، رسواشده و باطن آنها برای همگان آشکار شود.
آیتالله سبحانی خاطرنشان کرد: علاوه بر نام برائت و توبه برای این سوره، صفات دیگری هم برای این سوره شمردهشده و یکی از مهمترین نکاتی که باید موردتوجه قرار گیرد، تناسب اسامی با سوره است.
وی عنوان کرد: در قرآن کریم 114 سوره موجود بوده و تنها سوره توبه بسمالله الرحمن الرحیم ندارد و عدهای معتقدند که در سوره نمل یک بسمالله الرحمن الرحیم بهجای سوره توبه بیان شده است.
مرجع تقلید شیعیان با اشاره به تأکید شهید مطهری بر عدم دخالت وی در تأثیر کتاب داستان راستان در مخاطبان، تصریح کرد: عده بر این عقیدهاند که دلیل عدم وجود لفظ بسمالله الرحمن الرحیم برای سوره توبه، تناسب محتوایی این سوره با سوره قبلی خود بوده و این سوره در ادامه سوره انفال نازلشده است که این دلیل ازنظر ما صحیح نیست، چراکه صرف تناسب محتوایی بین دو سوره دلیل بر ادغام آنها نمیشود و نمونه این مورد در قرآن وجود دارد.
آیتالله سبحانی ابراز کرد: وجه دوم در نبود لفظ بسمالله الرحمن الرحیم در سوره توبه، سخن عثمان بوده که بیان میکند پیامبر اکرم در هنگام خواندن این سوره، بسمالله الرحمن الرحیم را در ابتدای آن بر زبان جاری نکردند و من نیز این لفظ را ننوشتم، این دلیل نیز با توجه به اسناد تاریخی مردود است.
وی وجه سوم از دلایل موجود درباره عدم وجود بسمالله الرحمن الرحیم در ابتدای سوره توبه، تأکید کرد: وجه سوم این است که این سوره مظهر غضب بوده و مناسب لفظ بسمالله الرحمن الرحیم که صفات رحمانیت خدا را آشکار میکند نیست و ازنظر شیعه این مطلب صحیح بوده و منطقی مینماید.
مرجع تقلید شیعیان ادامه داد: مشرکان در شبهجزیره عربستان با آزادی مشغول زندگی بودند و پیامبر اکرم (ص) تا زمانی که مشرکان با اسلام در تضاد و جنگ نبودند، با آنها مشاجره نمیکردند، اما در سال دوم هجرت، سوره برائت پیامبر اکرم و مسلمانان را به برخورد با مشرکان فراخواند و از آنها رفع امان کرد.
انتهای پیام/138
کد مطلب: 64227