حضرت آیت الله سبحانی با بیان اینکه قرآن همچون طبیعت، ظرفیت تحقیق و پژوهش دارد، تصریح کردند: کار بشر در مورد طبیعت به پایان نرسیده و هر نظریه ای می آید، نظریه دیگر را تکمیل می کند؛ بنابراین، یک نوع نهایت ناپذیری در طبیعت است، عین همین مسئله برای قرآن هم وجود دارد.

به گزارش قم نیوز حضرت آیت الله سبحانی شامگاه پنجشنبه در برنامه چشمه معرفت که از شبکه دو سیما پخش شد، با بیان اینکه یکی از ویژگی های رسول اکرم(ص)، «جاودان» و «خاتم بودن» آیین ایشان است، اظهار کردند: آیین پیامبراکرم(ص)، عمومی و جهانی است و قرآن به عنوان معجزه نبی مکرم اسلام نیز جاودان است.
ایشان با بیان اینکه تمام انبیای الهی دارای معجزه بودند، تصریح کردند: معجزه خواهی یک مسئله طبیعی برای انسان است و فردی که ادعا می کند من از جانب خدا برای ارشاد شما آمده ام، همه مردم بر اساس فطرت خود می گویند اگر واقعاً راست می گویید، دلیل و آیتی بیاورید که همان معجزه است.
معظم له با بیان اینکه اثبات نبوت منحصر به اعجاز نیست، افزودند: راه های دیگر اعجاز در کتب کلامی بیان شده است؛ مثلاً اگر نبی سابق بر نبوت نبی لاحق تصریح و تصدیق کند، یکی از طرق اثبات نبوت نبی لاحق است.  
این مرجع تقلید افزودند: حضرت مسیح نسبت به نبوت نبی لاحق تصریح می کند و می گوید بعد از من پیامبری می آید که نامش احمد است؛ همچنین حضرت موسی(ع) هم در تورات نسبت به نبی خاتم اشاره هایی دارد.

حضرت آیت الله سبحانی تصریح کردند: البته این مسئله برای کسانی است که اهل تخصص هستند و تورات و انجیل را مطالعه می کنند و نام و ویژگی های پیامبر اکرم را در دو کتاب می بینند و آشنا به کتب آسمانی هستند.  
ایشان با بیان اینکه معجزه راه عمومی شناخت انبیاست، افزودند: معجزه حضرت موسی(ع)، عصا و ید بیضاء؛ و معجزه عیسی(ع)، شفای بیماران صعب العلاج و احیای اموات بود اما معجزه پیامبراکرم(ص) کتاب جاودان است و بشر هرچه تا روز قیامت تلاش کند، نمی تواند مانند آن را بیاورد.

معظم له در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه چرا ماهیت معجزه پیامبر(ص) با ماهیت معجزه دو پیامبر پیشین تفاوت دارد، اظهار کردند: غالب آقایان می گویند معجزه باید تابع و مشابه فن رایج زمان باشد؛ در زمان حضرت موسی، مسئله سحر مطرح بود، در زمان حضرت عیسی، پزشکی در فلسطین بالا رفته بود و پیامبر مبعوث باید کاری کند که برتر از فن رایج زمان باشد؛ در زمان پیامبر اکرم(ص) مسئله فصاحت و بلاغت و خطابه و شعر و بیان مطرح بود، پیامبراکرم(ص) باید کاری می کرد که آنان نتوانند مثل آن را بیاورند، یعنی استادان فن بگویند، کار او مافوق کار ماست.

حضرت آیت الله سبحانی با تأکید بر اینکه آیین جاودان نیاز به معجزه جاودان دارد، گفتند: اگر پیامبراکرم(ص) مانند موسی(ع) دارای عصا و ید بیضاء بود، فقط برای زمان خودش بود و در قرن بیست و یکم ملموس نبود؛ چه بسا مردم می گفتند این معجزه، افسانه است و دلیلی بر آن نیست؛ اگر اعجاز پیامبر اکرم منحصر به احیای مردگان بود، همین مسئله را نیز مطرح می کردند؛ زمان این مسائل را به دست فراموشی می سپرد و الان مسلمانان نمی توانستند در مقابل دیگران دلیلی بیاورند.
ایشان تصریح کردند: رسول اکرم(ص) معجزه ای جاودان و دائمی آورده است که هرچه زمان بگذرد، تازه بودن آن محفوظ است.

معظم له با بیان اینکه معجزه پیامبر(ص) منحصر به قرآن نیست، گفتند: قرآن معجزه رایج رسول اکرم(ص) است اما ایشان معجزه های دیگری نظیر شق القمر و معراج را هم داشتند.
این مرجع تقلید با بیان اینکه قرآن همچون طبیعت، ظرفیت تحقیق و پژوهش دارد، تصریح کردند: کار بشر در مورد طبیعت به پایان نرسیده و هر نظریه ای می آید، نظریه دیگر را تکمیل می کند؛ بنابراین، یک نوع نهایت ناپذیری در طبیعت است، عین همین مسئله برای قرآن هم وجود دارد.
حضرت آیت الله سبحانی افزودند: بیش از چهارده قرن می گذرد و بشر درباره قرآن پژوهش می کند اما هنوز هم به پایان نرسیده و جای کار و تحقیق بیشتر است.
ایشان در پایان خاطرنشان کردند: بنابراین اگر طبیعت، نهایت ناپذیر و فعل تکوینی خداست، قرآن هم نهایت ناپذیر و فعل تشریعی خداست.
انتهای پیام/138