با مطالعه و بررسی تاریخ زندگی امام محمدباقر(ع) این مطلب حاصل می‌شود که هشام بن عبدالملک در قالب سه دلیل امام محمدباقر(ع) را به شهادت رساند.

به گزارش قم نیوز ـ حجت‌الاسلام سیدتقی قادری: تحلیل همه جانبه از تاریخ عصر امام باقر(ع) نشان می‌دهد سه دلیل عمده برای حذف فیزیکی امام باقر(ع) از سوی هشام بن عبدالملک وجود داشت.

 عداوت مروانیان به رسول خدا(ص)
علت نخست عداوت ذاتی بود که مروانیان نسل اندر نسل نسبت به شخص رسول خدا(ص) و اهلبیتش علیهم السلام داشتند چراکه حکم بن ابی العاص عاص آن چنان عداوت به شخص رسول خدا(ص) داشت که پشت سر آن حضرت حرکت می‌کرد و ادای آن حضرت را درمی‌آ‌ورد و اسرار خانه وی را به دشمنان می‌رساند که پیامبر وی و فرزندش مروان را به عنوان عناصر نامطلوب از مدینه به طایف تبعید کرد.

هرچه عثمان پس از پیامبر تلاش کرد خلیفه اول و دوم را راضی کند که این دو بر گردند آنها راضی نشدند ولی وقتی خود به حکومت رسید آنان را برگرداند و همین موجب شد که عایشه حکم قتل عثمان را صادر کند و مروان را نیز داماد خود کرد و حضور وی در قلب حاکمیت موجب شد وقتی عمار نامه معترضان را به عثمان داد و خواستار عزل مروان شد به اندازه‌ای به دستور مروان مأموران عمار را زدند که تمام دنده‌های وی شکست.

هنگامی که محمد بن ابی بکر و عده‌ای به نمایندگی مردم مصر با واسطه شدن امام علی(ع) با عثمان ملاقات کردند و خواستار عزل مروان شدند و او قبول کرد و هنگامی که برگشتند همین مروان بدون اطلاع عثمان با مهر وی، نامه‌ای به حاکم مصر نوشت که هنگامی که اینان بر گشتند همه را باز داشت کرده و به قتل برسان که بین راه انقلابیون متوجه می‌شوند نامه را می‌گیرند و به مدینه بر می‌گردند و در نتیجه عثمان کشته می‌شود و اتهام قتل را همین مروان و معاویه متوجه امام(ع) می‌کنند.

هنگامی نامه یزید به دست ولید بن عتبه فرماندار مدینه می‌رسد که از امام حسین(ع) بیعت بگیر یا سرش را بفرست، او ولید را تشویق می‌کند که امام را به شهادت برساند.
پس از وی وقتی فرزندش عبد الملک به حکومت می‌رسد او نیز عداوت به شخص امام علی(ع) و شیعیان را آن چنان شعله‌ور می‌کند که نه تنها شخصیت دانشمند شیعه عطیه را در میان کوفه به جرم ارادت به امام 400 ضربه شلاق می‌زند بلکه جلادی چون حجاج بن یوسف ثقفی را حاکم می‌کند که به گفته امام باقر(ع) برای این جانی شنیدن کلمه کافر و زندیق آسانتر از شنیدن علوی و شیعه بود.

سلیمان، یزید، ولید و هشام به عنوان فرزند عبدالملک‌ از این شجره خبیثه‌اند جز چنین تصمیمی خطرناک در زمینه حذف فیزیکی امام باقر(ع) نمی‌توان انتظار دیگری داشت.
 

احساس حقارت و کوچکی مروانیان
علت دوم احساس حقارت وکوچکی مروانیان به ویژه هشام در برابر امام باقر(ع) بود زیرا نقطه مشترک تمام خلفای مروانی چون ولید، سلیمان، یزید و هشام در دو چیز بود یکی نادانی و جهل و دیگری فساد اخلاقی و هضم و غرق شدن در میگساری و معشوقه‌بازی است.

به گونه‌ای که وقتی حبابه معشوقه یزید بن عبدالملک فوت می‌کند و اجازه دفن بدن وی را نمی‌دهد تا بوی تعفن بدن معشوقه بلند می‌شود ولی در مقابل چنین خلفای سبک مغز و تهی، امام باقر(ع) در ظاهر ساکت در گوشه‌ای از مدینه است ولی به دلیل داشتن دانش بالا در حلقه درسی وی در مسجدالنبی صدها شخصیت‌های کلامی، تفسیری و فقهی بلند مرتبه چون زراره، ابی بصیر، محمدبن مسلم و هشام بن حکم می‌نشینند.

از نظر معنوی و سلوک عرفانی نه تنها امام باقر(ع) شبانه‌روز ۱۵۰ رکعت نماز عاشقانه و عارفانه می‌خواند بلکه حجش عارفانه‌ترین حج است که همراهانش می‌گویند امام هنگام بستن احرام و گفتن تلبیه بی‌تابی و هنگام ورود به مسجدالحرام بلند بلند گریه می‌کردند که حج‌گزاران شگفت‌زده از این حالت عرفانی امام می‌شدند.
خلفای مروانی کثیف می‌فهمیدند اگر یک ساعت سر نیزه را از سر مردم بر دارند مردم به سراغ چنین شخصیت عالم و عارف خواهند رفت و وی را برای رهبری بر می‌گزینند بنابراین از سر حقارت و ترس از آینده حکومت خود شهادت امام را طراحی و آن حضرت را به شهادت رساند تا مردم از نعمت حکومت ولایت محروم شوند.
 

حسادت سیاسی
دلیل سوم حسادت سیاسی است چراکه پس از تشکیل سقیفه بنی ساعده امامت و ولایت که تجلی توحید و نبوت بود برداشته شد و خلافت جایگزین آن شد ولی خلفایی چون ابوبکر، عمر، عثمان و امویون چون معاویه و یزید خود را خلیفه الرسول می‌دانستند اما خلفای نادان و فاسد مروانی به این قانع نبودند خود را خلیفه الله می‌دانستند و برای اینکه این ادعا را به باور عمومی تبدیل کنند تمام شعرا و عالمان درباری را بکار ‌گرفتند تا آنها این گونه توصیف کنند از همین رو عبد الله بن خالد قسری به مردم می‌گفت مقام خلیفه بالاتر از پیامبر است.

در چنین فضای مسموم سیاسی امام باقر(ع) برای اینکه راه و خط گم نشود حکومت ولایی را نهادینه کردند. این حرکت سیاسی امام باقر(ع) از چشمان مأمورین امنیتی هشام بن عبد الملک پنهان نمی‌ماند و او را آگاه می‌کنند که امام در پوشش تقیه در مقام تثبیت راه و خط ولایت است و به طور طبیعی هشام از سر ترس و حسادت امام را به شهادت رساندند.

انتهای پیام/ 139