قره به سمت امام حسین(ع) رفت و پیغام را فرستاد. امام در پاسخ فرمود: " مردم شهر شما به من نوشته اند به اینجا بیایم، و اگر آمدن مرا خوش ندارید باز می گردم."

به گزارش قم نیوز در کتاب سحاب رحمت" تاریخ و سوگندنامه  سید الشهداء " نوشته عباس اسماعیلی یزدی آمده است: روز سوم محرم، عمر سعد با چهار هزار سوار به نینوا وارد شد، و به عروه بن قیس احمسی گفت: به نزد امام حسین(ع) برو و بپرس برای چه به این سرزمین آمدی و چه می خواهی؟ و عروه از کسانی بود که خود نامه ای برای حضرت نوشته بود، پس شرم کرد نزد آن حضرت بیاید؛ عمر سعد به همه بزرگانی که نامه به آن حضرت نوشته بودند، این پیشنهاد را کرد و همگی از انجام آن خودداری کردند.

کثیر بن عبدالله شعبی که دلاوری بی باک بود، برخاسته گفت: من به نزد او می روم و بخدا اگر بخواهی او را در دم غافلگیر کرده می کُشم. ابن سعد گفت: نمی خواهم او را بکشی ولی به نزد او برو، و بپرس برای چه به اینجا آمده ای؟

کثیر، به نزد آن حضرت آمد. چون ابو ثمامه صائدی او را دید به آن جناب عرض کرد: ای اباعبدالله، بدترین مردم زمان و بی باکترین و خون ریزترین آنان به نزد شما می آید، و برخاسته سر راه او آمد و گفت: پیغامت را بگو تا من برسانم، نمی گذارم تو نزدیک آن جناب بروی، زیرا تو تبهکار هستی.

کثیر، بدون آن که پیغام را برساند نزد عمر سعد بازگشت، عمر نیز قره بن قیس را به نزد حضرت فرستاد، قره به سمت امام حسین(ع) رفت و پیغام را فرستاد. امام در پاسخ فرمود: " مردم شهر شما به من نوشته اند به اینجا بیایم، و اگر آمدن مرا خوش ندارید باز می گردم."

عمر سعد پیغام قره را به ابن زیاد رساند و در جواب او نوشت: به حسین پیشنهاد کن که خود با همه یاران با یزید بیعت کنی و چون چنین کرد، آن گاه درباره او اندیشه خواهم کرد، والسلام.

سپس ابن زیاد در جامع کوفه، مردم را جمع کرد و برمنبر رفت و گفت یزید هم چون پدرش، بندگان را گرامی می دارد، و  آن ها را از مال توانگر می‌کند و محترم می شمارد، وصد درصد به حقوق شما افزوده است و به من دستور داده که باز بیشتر کنم، و شمارا به جنگ دشمنش حسین(ع) بفرستم. از او بشنوید و اطاعت کنید.

اول کسی که بیرون آمد، شمر با چهار هزار نفر بود، سپس یزید بن رکاب کلبی با دوهزار و حصین بن نمیر با چهار هزار، به طوری که( تا ششم محرم) بیست هزار نفر نزد عمر سعد جمع آمدند.


انتهای پیام/138