انگشتان منحنیِ دستش را، که چوبه عصا را ملتمسانه به چنگ گرفته است، نشانم می‌دهد و می‌گوید: من رماتیسم مَفصلی دارم و اصلا نمی‌توانم راه بروم، ولی از نجف تا اینجا پیاده آمده‌ام.» می‌پرسم بقیه راه را هم پیاده می‌روی؟ می‌گوید: «االحمدلله که تا حالا خیلی خوب بوده و پاهایم همراهم بوده‌اند، بعد از آن هم با امام حسین علیه‌السلام و با خدا...».

به گزارش قم نیوز پزشکان و پرستاران و خادمانِ مرکز درمانی موکب بانوی کرامت در ابتدای درب ورودی، مرهمی هستند بر دردهای زائرانی که به موکب حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها پناه آورده‌اند.

چهار پزشک در قسمت برادران و چهار پزشک در قسمت خواهران مشغول ویزیت هستند. زائران برای درمان وارد مطب می‌شوند. چهار پرستار در شیفت بعدازظهر امروز، تاول زائران را در قسمت برادران پانسمان می‌کنند تا پاها تا حرم، زائر را همراهی کنند.

رادمهر یکی از پرستاران می‌گوید: یکی از مراجعه‌کنندگان دیروز اهل زنجان بود. تا تاولش را پانسمان می‌کردم گفت «سه سال پیش دیسک کمر داشتم، اما با همه این شرایط به پیاده‌روی اربعین آمدم. به کربلا که رسیدم به امام حسین علیه‌السلام گفتم اگر کمرم را خوب نکنی، دیگر نمی‌آیم. وقتی از سفر برگشتم کمرم کاملا خوب شد، در حالی که قبلا دکتر گفته بود باید عمل کنی. از آن سال به بعد هر سال برای پیاده‌روی اربعین می‌آیم».

جاذبه امام حسین علیه‌السلام، هر محب و شیعه‌ای را بی‌اختیار به هر مراسمی که از مصائب حضرت و خاندان اهل‌بیت(ع) یاد شود، می‌کشاند. پیاده‌روی اربعین نیز که محبین و شیعیان با اقتدا به کاروان اسرای اهل بیت(ع) پا در این مسیر می‌گذارند، از این قاعده مستثنی نیست.

رادمهر می‌گوید: چند روز گذشته یکی از زائران که جثه بزرگ و چاقی داشت می‌گفت «من یک قدم هم پیاده‌روی نمی‌رفتم، اما می‌بینی که تا عمود 1080 آمده‌ام. وقتی با همسرم تماس گرفتم، باور نمی‌کرد که این همه راه را پیاده آمده باشم».

دکتر مهدوی و دکتر موسوی در اتاق ورودی مشغول ویزیت بیماران هستند. به دکتر مهدوی می‌گویم حسابی سرتان شلوغ است. می‌گوید: این همه جمعیت که برای درمان می‌آیند، خوشبختانه اصلا مریضی سخت نداریم، همه یا پا درد دارند یا پایشان تاول زده است یا مریضی‌های جزئی، که این‌ها کاملا طبیعی است.

وی می‌گوید: به مراکز درمانی دیگر موکب‌ها نیز سر زده‌ام، اما خدمت‌رسانی درمانی در موکب حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها بسیار بهتر از جاهای دیگر است.

دکتر سید محمدرضا موسوی که در کنار دکتر مهدوی، ویزیت می‌کند، می‌گوید: زائر باید در این سفر در برنامه غذایی‌اش را به گونه ای برنامه‌ریزی کند که پروتئین‌ها (گوشت و حبوبات)، 15 درصد، کربوهیدرات‌ها (نان و برنج و ذرت) 55 درصد و چربی‌ها را حداکثر 30 درصد مصرف کند.

با اینکه تعداد مراجعه کنندگان در مطلب دکتر زیاد است، اما لبخند همیشگی دکترها و پرستارهای مرکز درمانی موکب بانوی کرامت، مرهمی است بر دردها و زخم‌های پای زائران. واقعا خستگی برای آن‌ها بی‌معنی است. چیزی که در هیچ کدام از خادمان نمی‌بینی.

از مطب بیرون می‌آیم و در محوطه موکب کریمه اهل بیت(ع) قدم می‌زنم. زنی را که وجنات صورتش حوالیِ 70 ساله نشان می‌دهد، با همسرش ایستاده و چوبی بلند را عصایش کرده است. زن، دفعه اول است که پیاده‌روی می‌آید. انگشتان منحنیِ دستش را که چوبه عصا را ملتمسانه به چنگ گرفته است، نشانم می‌دهد و می‌گوید: من رماتیسم مَفصلی دارم و اصلا نمی‌توانم راه بروم، ولی از نجف تا اینجا پیاده آمده‌ام.» می‌پرسم بقیه راه را هم پیاده می‌روی؟ می‌گوید: «االحمدلله که تا حالا خیلی خوب بوده و پاها همراهم بوده‌اند، بعد از آن هم با امام حسین و با خدا...».

همسرش، آقای سید احمد، حرف‌ها و راهی که خانمش تا اینجا طی کرده است را به‌خوبی تفسیر می‌کند؛ می گوید: «این، معجزه امام حسین علیه‌السلام است. در طول مسیر بچه‌ها و پیرزن‌ها و پیرمردها و... را می‌دیدیم. فقط امام حسین علیه‌السلام است که می‌کشاند و می‌آورد. عشق امام حسین علیه‌السلام است. والسلام». والسلامش را با تأکید می‌گوید.

از زحمات خادمین موکب تشکر می‌کنند و بعد خداحافظی. التماس دعایی می‌گویم و می‌گویند. و من در اقیانوسی که در موکب بانوی کرامت به پا شده غرق می‌شوم؛ غرقِ دُرهایی که امام حسین علیه‌السلام گه‌گاهی در این اقیانوس به رخمان می‌کشد.

انتهای پیام/ 137