یکی از هنرمندان چیره دست در عرصه نقاشی معتقد است اقدامات صورت گرفته در حوزه هنرهای تجسمی قم نظیر برگزار نمایشگاه ها، برگزاری کلاس ها و دوره های آموزشی و سخت گیری در ورود آثار به دوسالانه ها در رشته های مختلف آینده ای روشن را برای هنر در قم رقم زده است.

به گزارش قم نیوز نقاشی یکی از رشته‌های اصلی هنرهای تجسمی است که قدمت آن 6 شش برابر زبان نوشتاری است و نخستین نقاشی‌ها توسط انسان‌های اولیه در غارها کشیده شده است.

اما بعد‌ها نقاشی شکل رسمی‌تر به خود گرفت و تبدیل به یک هنر تخصصی شد و دیگر به هرکس که شکل و طرحی بر سنگ و چوب و کاغذ می‌کشد، نام و عنوان نقاش را نمی توان داد.

یک نقاش با آگاهی از اصول هنر نقاشی و زیبایی شناسی اثری هنری خلق می‌کند. چهره، طبیعت، مردم، شمایل، تاریخ، طبیعت بی جان و ذهن و خیال می‌تواند محتوای اثر یک نقاش باشد.

یک نقاش فقط ظواهر را نمی‌کشد بلکه به درون هرچیز وارد می‌شود و با باطن آن سر و کار دارد. یک نقاش ویژگی‌های‌ جسمی‌ و روحی‌ خاصی‌ دارد و بسیار خلاق، مبدع و دارای ذوق هنری زیاد است. او می‌تواند ساعات طولانی به تنهایی کار کند و از کار کردن لذت ببرد.

با محسن مقدادی نقاش چیره دست قمی بیشتر در جریان نقاشی ایرانی و هنر نقاشی او در ادامه قرار میگیریم.

 

 از چه زمانی نقاشی را شروع کره اید و چه مدتی است نقاشی می‌کنید؟

شروع نقاشی بنده به دوران ابتدایی و سال 55 که کلاس سوم ابتدایی بودم بر می‌گردد. یک معلم فرهیخته داشتم که هم از نظر آموزش درس و هم از نظر هنر با سایر معلم‌ها تفاوت داشت.

شخصیت آرام و مهربانی که داشت بنده را شیفته خودش کرد. او نقاشی خیلی خوبی داشت و از همان موقع که روی تخته سیاه نقاشی می‌کرد، جرقه‌ای در وجودم زده شد و علاقه به نقاشی برای من ایجاد شد.

 از همان موقع من خیلی نقاشی می‌کردم و او نقاشی‌های مرا می‌دید و از آن‌ها خیلی تعریف می‌کرد. سال 56 یعنی یک سال قبل از انقلاب که کلاس چهارم بودم بطور دائم کیهان بچه‌ها را می‌خواندم و برای کیهان بچه‌ها یکی از نقاشی‌هایم را ارسال کردم و نشریه آن نقاشی را چاپ کرد و یک بسته فرهنگی هم برای من ارسال کرد که شامل یک کارت تقدیر و یک مداد رنگی بود. 

آن زمان کیهان بچه‌ها خیلی مشتاق داشت و حتی یک روز مدیر مدرسه صدایم کرد و گفت «این نقاشی توست!» و خیلی از این اتفاق خوشحال بود.

 من مدام بیشتر و بیشتر تشویق می‌شدم و نقاشی را جدی تر دنبال می‌کردم. سال 59 اطلاعیه ای در مدرسه نصب شده بود که با آن اطلاعیه از وجود کلاس‌های نقاشی خانه جوانان هلال احمر استاد بهمن مطلع شدم. در کلاس‌های استاد بهمن شرکت کردم.

در مدرسه همه مرا به عنوان نقاش می‌شناختند و آن چیزی که معدلم را بالا می‌برد، فقط هنر بود و من در سایر درس‌ها کمی ضعیف بودم.

زمانی که انقلاب شده بود در مدرسه به مناسبت روز معلم عکس شهید مطهری را کشیدم و بزرگان مدرسه نقاشی ام را در برد گذاشتند، این جریانات مرا بیشتر و بیشتر به سوی نقاشی سوق می‌داد.

همچنین من با مراکز فرهنگی و هنری از جمله دفتر تبلیغات ارتباط برقرار کرده بودم و با اینکه 16سال داشتم مرا به عنوان کارمند خودشان پذیرفته بودند.

در کل می توان گفت نقاشی من بطور حرفه ای در سال 61 همان زمان که وارد دفتر تبلیغات شدم آغاز شد و تا الان بطور حرفه ای کار می‌کنم.

 

در دوران جنگ نقاشی های شما چه رنگ و بویی داشت؟

برای بسیج عکس شهدا را می‌کشیدم و کارهای گرافیک دستی انجام می‌دادم. در دوران جنگ باید به سربازی می‌رفتم و به دلیل اینکه من با بسیج و دفتر تبلیغات ارتباط داشتم سرباز سپاه شدم.

در سپاه قم مشغول شدم و عکس شهدا را نقاشی می‌کردم و به مناسبت‌های مختلف نقاشی می‌کشیدم. همچنین در لشکر 17علی بن ابی طالب در قم فعالیت می‌کردم.



کدام سبک را بیشتر دوست دارید و کار می‌کنید و دلیل شما بر دوست داشتن آن سبک چیست؟

از قدیم علاقه خاصی به نقاشی ایرانی (مینیاتور) داشتم. یعنی پس از گذراندن دوره‌های طراحی، تاریخ هنر و مبانی هنر و شرکت در کلاس‌های استاد رویین پاکباز(نویسنده دایره المعارف هنر) متوجه شدم که چقدر هویت نقاشی ایرانی را دوست دارم.

اگر الان نقاشی‌های معاصر ایران را نگاه کنیم متوجه می‌شویم که اکثر نقاشان ادامه دهنده راه غربی‌ها هستند.

من مینیاتور کار می‌کردم و استادم آقای تاکستانی بود. تذهیب کار می‌کردم و حتی در خوشنویسی هم فعالیت دارم.

 تاریخ هنر را خواندم که هر نقاشی باید برای آگاهی از اتفاقاتی که در جهان هنر نقاشی رخ داده، تاریخ هنر را بخواند.

در کارهای من روح نقاشی ایرانی وجود دارد یعنی هرکسی کارهای مرا می‌بیند متوجه می‌شود که این کار، اثر هنری یک ایرانی است.

من کارهای مکتب سقاخانه را خیلی دوست دارم. در سال 1341 نقاشان مکتب سقاخانه شکل گرفتند که اکثرا در رشته نقاشی تحصیل کرده بودند و هدفشان حفظ هویت سنت ایرانی در نقاشی‌ها بود.

 دلیل نام گذاری این مکتب به سقاخانه این بود که در آن زمان یک معتقدی بود به نام کریم امامی که می‌گفت: وقتی نقاشی‌های این بزرگواران را می‌بینم حس می‌کنم حال و هوای سقاخانه را دارد.

 کار نقاشی قهوه خانه را هم خیلی دوست دارم، نقاشان قهوه خانه در یک پرده کل یک ماجرا را می‌آوردند مثل داستان‌های شاهنامه فردوسی یا ماجرای کربلا.

از مفاهیم شعری هم در کارهایم استفاده می‌کنم و از شعر‌هایی که جنبه عرفانی و عاشقانه و فرهنگی و اجتماعی دارد بهره می‌گیرم.

در نقاشی ایرانی (مینیاتور) دست نقاش برای به تصویر کشیدن داستان‌ها و اتفاقات بزرگ باز است. اینگونه نیست که نقاش دست به خلق یک اتفاق کوچک بزند. البته در سبک‌های اروپایی هم اینطور مشخصه‌ها وجود دارد.



از موضوع و حس نقاشی‌هایتان بگویید.

موضوع، کارمایه نقاشی است. موضوعاتی مثل ترس، عشق، هویت و امید و تعالی و دفاع مقدس می‌تواند موضوع یک نقاشی باشد.

اما برخی موضوعات نقاشی‌ها کاملا عینی است مثل نقاشی چهره و طبیعت. برخی موضوعات نیز ذهنی است. برخی نقاشان حس ظاهری از تکنیک در کارهایشان بوجود می‌آورند مثلا با شیوه قلم زنی و رنگ پاشی حسشان را در ظاهر کار نمایان می‌کنند اما برخی نقاشان حس کار را در درون و باطن کار ایجاد می‌کنند. 

تابلوهای بنده کمتر حس ظاهری دارد و بیشتر روی محتوا و حس درونی و باطنی اثرم کار می‌کنم.

 

تا کنون چند تابلو کار کرده‌اید، در این مدت تابلوی سفارشی هم کار کرده اید؟

 تقریبا 30 تابلو نزد خودم دارم که به آن‌ها خیلی علاقه دارم و قصد فروشش را ندارم چون مثل فرزندان خودم هستند.

 اما سفارش کار از ارگان‌ها و اداره‌ها و اشخاص داشتم که تابلو و نقاشی‌های مورد نظرشان را کشیدم و به آن‌ها ارائه دادم.

 

تا کنون چند نمایشگاه‌ از آثار شما برپا شده است؟

آثار من حدودا در 50 نمایشگاه داخلی و خارجی به نمایش گذاشته شده است که از جمله آنها می توان به سه نمایشگاه انفرادی در حوزه هنری و نگارخانه فرهنگ اشاره کرد.

همچنین آثارم در نمایشگاه‌های جمعی از جمله نمایشگاه هنر‌های تهران، دانشگاه تهران، حسینه ارشاد تهران، دانشگاه هنر، مسجدجامع خرمشهر، مجلس شورای اسلامی، بیروت، آنکارا، دمشق، قطر، مالزی و... در معرض دید عموم مردم قرار گرفته است.

 

در عرصه نقاشی چه افتخاراتی کسب کرده اید؟

در سال 63 لوح تقدیر و و مدال یاد بود از نخستین نمایشگاه هنرمندان هنرهای تجسمی در موزه هنرهای معاصر تهران دریافت کردم و سال 67 اواخر جنگ موفق به دریافت لوح و مدال یاد بود از مجتمع هنر و ادبیات دفاع مقدس شدم.

کسب عنوان برگزیده برگزیده نمایشگاه هنر‌های تجسمی سالگرد ارتحال امام در سال 69، کسب عنوان برگزیده دومین هنرهای تجسمی بسیج کشور در سال 84 و تجلیل توسط رئیس مجلس در سال 95 از دیگر عناوین کسب شده به شمار می رود.

 

باتوجه به فعالیت چندین ساله در بحث آموزش نقاشی در مراکز مختلف، اکنون در چه مراکزی مشغول به آموزش نقاشی هستید؟

اکنون در نگارخانه ارشاد کلاس‌های آموزش نقاشی و طراحی دارم. در دانشگاه فرهنگ و هنر، شفیعه، جهاد دانشگاهی، صنایع دستی و میراث فرهنگی نیز مشغول تدریس و آموزش نقاشی هستم.

 

آینده نقاشی قم را چطور می‌بینید؟

از سال 72 که انجمن هنرهای تجسمی در قم تشکیل شد تا به الان، 74 نمایشگاه دو سالانه جمعی داشته‌ایم.

در رشته نقاشی 20 نمایشگاه دو سالانه، در رشته تصویر سازی 12 نمایشگاه دوسالانه، در رشته طراحی 12 نمایشگاه دو سالانه، در رشته نگار گری، مینیاتور، تذهیب و گل و مرغ 10 نمایشگاه دوسالانه، در رشته کاریکاتور هفت نمایشگاه دو سالانه و در رشته گرافیک 13 دوسالانه داشته‌ایم که اینها موید جایگاه مطلوب هنر در قم است.

هیئت انتخاب و داوری آثار، اساتید بومی و اساتیدی که از تهران دعوت می‌شوند، سطح هنر تجسمی قم را بالا برده است.

 هر هنرمندی که می‌خواهد وارد نمایشگاه‌های دوسالانه انجمن هنرهای تجسمی قم شود، می داند که کار کپی اصلا مورد قبول نیست و باید اثر خلق خودش باشد.

این چارچوب‌ها و قوانینی که داریم سطح هنری قم در رشته هنرهای تجسمی را بالا برده است.

 ما برای آموزش هنرهای تجسمی علاوه بر انجمن هنرهای تجسمی، دفتر تبلیغات و حوزه هنری را در قم داریم.

همچنین تقریبا 35 آموزشگاه آزاد هنرهای تجسمی در قم داریم و همین‌هاست که آینده هنر تجسمی قم را رقم می‌زند.

 هنرمند بزرگ زیاد داریم بطوری که در دانشگاه‌های هنر قم از همین هنرمندان قمی برای آموزش و تدریس استفاده می‌شود  و خیلی کم پیش می‌آید که استادی از تهران برای آموزش به قم بیاید.

خیلی از خانم‌ها و آقایان هنرمند قمی سفارش کار از تهران دارند، خیلی از هنرمندان در آموزشگاه و انجمن‌ها و دانشگاه‌ها مشغول تدریس هستند و این نشان دهنده آینده روشن در بخش هنرهای تجسمی است.

انتهای پیام/ 110