عضو هیأت علمی جامعةالمصطفی العالمیه با بیان اینکه کار دشمنان نظام اسلامی ایران پمپاژ ناامیدی در جامعه است، گفت: بی‌کفایتی یک مسؤول یا خطاهای فرزند یک مسؤول نباید کسی را نسبت به آینده انقلاب و کشور ناامید سازد.

به گزارش قم نیوز حجت‌الاسلام ناصر رفیعی در سومین شب محرم الحرام سال جاری در مراسم عزاداری هیأت رزمندگان اسلام ضمن عرض تسلیت به مناسب ایام سوگواری امام حسین علیه السلام در ادامه مبحث حفظ امیدواری در زندگی اظهار کرد: در ناامیدترین لحظات زندگی نیز باید همواره امید داشت چرا که امیدواری مشکل‌گشای پیچ و خم‌های زندگی است و صبر را تقویت می‌کند.

وی اضافه کرد: فردی را می‌خواستند بکشند، وی را به ستونی بستند تا او را بکشند، در لحظات آخر عمر این جوان از او پرسیدند حرفی، درخواستی چیزی اگر داری بیان کن، جوان گفت درخواست دارم مرا از این ستون باز کرده و به ستونی بعدی ببندید و بعد بکشیدم. ماموران چنین کردند، در همین حین حاکم منطقه از آن محل عبور می‌کرد که ناگهان چشمش به این جوان افتاد و از ماموران پرسید این جوان چه گناهی کرده؟ من با پدر این جوان دوست هستم.

عضو هیأت علمی جامعةالمصطفی العالمیه ادامه داد: ماموران به حاکم گفتند این جوان قتل مرتکب شده است. حاکم در این لحظه به ماموران گفت این جوان را آزاد کنید، من دیه او را می‌پردازم. امیدواری به رهایی جوان را نجات داد و اینگونه است که می‌گویند «از این ستون به آن ستون فرج است.»

رفیعی اذعان کرد: معرفت و شناخت داشتن نسبت به چهار چیز مهم‌ترین عوامل امیدواری در زندگی است که آن چهار مورد عبارتند از نخست شناخت خدا، دوم شناخت استعدادها و نقاط‌های ضعف خود، سوم شناخت دنیا و چهارم شناخت قیامت و معاد؛ اگر کسی روی این چهار مورد فکر کند راه‌های ناامیدی بر او بسته می‌شود.

وی بیان کرد: اگر کسی نسبت به خداوند شناخت داشته  باشد همانند بیماری که از پزشک خود شناخت دارد و  وقتی نزد پزشک ماهری می‌رود خیالش از بابت طبابت وی آسوده است، خیالش از بابت قدرت و توانایی خدا راحت خواهد بود و همواره با توکل به خداوند توانای قادر خیالش از حوادث زندگی راحت است.

استاد حوزه علمیه قم با بیان اینکه خداوند با چند تار عنکبوت که بر در غار بسته شده بود جان پیغمبر خود را نجات داد گفت: اگر حکیم بودن خداوند را قبول داری باید بدانی هر چه خداوند دستور داده از روی حکمت است.

رفیعی تشریح کرد: در کار خداوند نباید چون و چرا آورد، چرا نماز صبح دو رکعت و نماز ظهر چهار رکعت و ... قرار داده شده است؟ همانگونه که به پزشک نمی‌گویی چرا در نسخه درمان من فلان قرص را تجویز کرده‌ای! فلان دارو را در چند نوبت تجویز کرده‌ای! در کار خداوند حکیم که تمام کارهایش از روی حکمت است نیز نباید چون و چرا آورد و باید به او اعتماد کامل داشت.

وی اضافه کرد: هرچه انسان نسبت به خداوند و اوصاف او شناخت بیشتری پیدا کند امید بیشتری در زندگی‌اش جریان می‌یابد.

عضو هیأت علمی جامعةالمصطفی العالمیه بیان کرد: امام صادق(ع) روزی یکی از شاگردان خود را دید و از او پرسید یکی از مواردی که از من آموخته‌ای را بیان کن، شاگردش در پاسخ گفت:« آقاجان من هشت مورد را از شما آموختم که همان عامل موفقیت من در زندگی و افزایش امیدواری‌ام در زندگی شده است، نخست اینکه دیدم هرکسی از دنیا می‌رود هر چه دارد را بر جای می‌گذارد و چیزی با خود از این دنیا نمی‌برد مگر اعمال و کردارش را بر این اساس نخستین چیزی که از شما آموختم عمل خیر است و همواره سعی می‌کنم چیزی برای خود کسب کنم که بماند.»

رفیعی ادامه داد: شاگرد امام در ادامه عنوان کرد «در برخی مجالس می‌دیدم عده‌ای به موارد مختلف افتخار می‌کنند مثلا اموال، اولاد، نصب و ...  و من فکر کردم به چه افتخار کنم تا به این آیه رسیدم که مایه افتخار تقوا است.»

وی تشریح کرد: شاگرد امام در ادامه عنوان کرد « من وقتی طرب و لهو را در جامعه دیدم به این سفارش خداوند توجه کردم که گفته است هر کسی خواهان سعادتمندی است جلوی نفس خود را بگیرد.»

عضو هیأت علمی جامعةالمصطفی العالمیه اذعان کرد: شاگرد امام صادق(ع) با اشاره به چهارمین موردی که از امام آموخته است گفت « همچنین دیدم هر کسی هر چیزی را دارد سعی می‌کند آن را حفظ کند تا از دستش نرود، من هم سعی کردم داشته‌ها، اعمال و صواب‌های خود را حفظ کنم تا روز قیامت پرونده‌ام خالی نباشد.» چهار مورد دیگر مورد اشاره امام نیز در جلسات بعدی به آن اشاره خواهد شد. امام صادق(ع) با شنیدن تمام پاسخ‌های شاگردش هر مرتبه او را تشویق کرد و احسنتی نثار او کرد.

رفیعی تصریح کرد: مهم‌ترین عامل موفقیت و امیدواری در زندگی داشتن شناخت نسیب خداوند، زندگی دنیوی و اخروی، استعدادهای خود و ... است.

وی مردم جامعه به ویژه جوانان را دعوت به حفظ امیدواری نسبت به آینده کرد و گفت: کار دشمنان نظام اسلامی ایران پمپاژ ناامیدی در جامعه است، نباید بلندگوی دشمن شوید، امید خود را نسبت به زندگی شخصی خود و همچنین نسبت به آینده نظام و انقلاب حفظ کنید. بی‌کفایتی یک مسؤول یا خطاهای فرزند یک مسؤول نباید شما را نسبت به آینده انقلاب و کشور ناامید سازد.

انتهای پیام/ 137