لحظه خداحافظی فرا میرسد، بغضی بر گلوها چنگ می‌اندازد زیرا قطعه ای از وجود خود را در این مکان مقدس جای می‌گذارد ولی اگر حاجت روا شده باشند به زودی طلبیده میشوند و تولدی دوباره را تجربه میکنند.
دریافت صفحه با کد QR
تبلور عشق و دلدادگی حسینی در بین الحرمین
خبرگزاری فارس , 14 شهريور 1398 ساعت 12:00
لحظه خداحافظی فرا میرسد، بغضی بر گلوها چنگ می‌اندازد زیرا قطعه ای از وجود خود را در این مکان مقدس جای می‌گذارد ولی اگر حاجت روا شده باشند به زودی طلبیده میشوند و تولدی دوباره را تجربه میکنند.
به گزارش قم نیوز ایمن سادات موسوی نژاد: «تشنه آب فراتم ای اجل مهلت بده/ تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا». بیکران آبی مشاهده میشود تا عطش خاک ترک خورده بیابان وجودشان را سیراب کند.
72 نفر دعوت شدهاند تا خود را به چشمه جوشان عشق و عاشقی برسانند و با آب تنی در چشمه حیات تولدی دوباره را به جسم و جان خود هدیه کنند.
عاشقانی رهسپار این دیار هستند که برای نخستین بار می‌خواهند نظاره گر بین الحرمینی باشند که بارها توصیف آن را شنیده و عکس‌های آن را دیده‌اند.
با بیان «السلام علیک یا ابا عبدالله(ع)» ناخودآگاه اشکها جاری میشود و حوائج را زمزمه میکنند. به یاد تشنه لبان کربلا آتشی بر خرمن وجودشان افکنده میشود که تا فلک زبانه می‌کشد و از شدت و حرارت آن فریاد «یا حسین(ع)» و «یا عباس(ع)» سر میدهند.
هق هق گریه‌هایشان گوش فلک را کر میکند و همنوا با زهرای اطهر(س) به همدردی می‌پردازند. نوای سقای دشت کربلا ابوالفضل(ع) دستههای عزاداری با نوازش گوش‌ها نوید فرارسیدن محرم را میدهند.
هر کس عشق و ارادت خود را به نوعی به قمر بنی‌هاشم(ع) و ارباب بی کفن(ع) ابراز میکند. برخی به احترام اباعبدالله(ع) و قمر بنی‌هاشم(ع) با پای برهنه فاصله بین الحرمین را طی میکنند.
برپایی ایستگاه‌های صلواتی و توزیع غذاهای نذری نردبانی برای عروج به عرش عشق بازی است. زن و مرد، پیر و جوان، سیاه و سفید و عرب و عجم از اقصی نقاط خود را به سرزمین نور رساندند تا بتوانند التیامی برای دردهای خود بیابند و لحظه ای آرامش را به دل‌های خود هدیه کنند و دری برای گشایش حوائج آنها گشوده شود.
دستههای عزاداری با هروله و مداحی به حرم‌های حضرت عباس(ع) و امام حسین(ع) رهسپار میشوند. چشم آسمان در عزای پسر فاطمه(س) خون است ولی بغض خود را فرو می‌خورد.
بین الحرمین را که دیده باشی هیچ جای این کره خاکی را نمی‌توانی مانند آن پیدا کنی زیرا زمین و آسمان پیوند خورده. کافی است لحظه ای در این مسیر بنشینی و نظاره گر گنبد طلایی حضرت عباس(ع) و امام حسین(ع) باشی.
لحظه خداحافظی فرا میرسد. بغضی بر گلوها چنگ می‌اندازد زیرا قطعه ای از وجود خود را در این مکان مقدس جای می‌گذارد ولی اگر حاجت روا شده باشند به زودی طلبیده میشوند و تولدی دوباره را تجربه میکنند.
انتهای پیام/ 110
کد مطلب: 81805