عضو هیئت‌رئیسه مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه باید شفافیت رأی در دولت، تمام شوراها و مجامع تصمیم گیر در کشور اتفاق بیفتد گفت: بعضی‌ها از تصمیمات حزبی خودشان، تصمیمات فراکسیونی‌شان و حوزه انتخابیه خود از شفافیت آرا می‌ترسند.

به گزارش قم نیوز طرح شفافیت آراء نمایندگان یا همان «طرح الحاق دو تبصره به ماده 119 قانون آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی» ابتدا در هشتم آذر سال 1396 مطرح و سپس در تاریخ 14 شهریورماه 1397 با حمایت رسمی 160 نماینده اعلام وصول شد که بر اساس آن، در تمام مواردی که به‌موجب این قانون رأی‌گیری به عمل می‌آید و مصادیق آن در ماده 121 مشخص گردیده، جهت اطلاع مردم اسامی نمایندگان موافق، مخالفت و ممتنع، منتشر می‌شود. بدین منظور علاوه بر درج اسامی در مشروح مذاکرات، هیئت‌رئیسه موظف است نسبت به ایجاد سامانه الکترونیکی به‌طوری که قابلیت دسترسی به آن برای آحاد ملت فراهم باشد اقدام نماید و تنها در موارد استثنایی با تقاضای 15 نفر از نمایندگان مجلس و با رأی موافق اکثریت مطلق حاضران، رأی‌گیری به‌صورت مخفی انجام خواهد شد.

پس از رد یک فوریت طرح در جلسهٔ علنی چهارشنبه 14 شهریورماه 1397 مجلس شورای اسلامی، سرانجام در تاریخ 7 آذرماه 1397 در کمیسیون آیین‌نامهٔ داخلی تصویب شد. اما مصوبهٔ مذکور با طرح اصلی تفاوت بسیاری داشت، به‌گونه‌ای که شفافیت آراء نمایندگان را محقق نمی‌ساخت که تاکنون طرح‌های متعددی به امضای نمایندگان برای شفافیت آراء رسیده و در کمیسیون و صحن دنبال شده است .

 
احمد امیرآبادی فراهانی، عضو هیئت‌رئیسه و نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی که از موافقان اولیه این طرح بوده و خود را ازجمله موافقان سرسخت طرح شفافیت آراء نمایندگان معرفی می‌کند، در گفت‌وگوی تفضیلی با خبرنگار تسنیم به ارائه نقطه نظرات خود نسبت به این طرح پرداخته است که در ادامه می‌خوانید:

* شما با طرح شفافیت آراء نمایندگان موافقید یا خیر؟

ما علاوه بر اینکه شفافیت آراء نمایندگان در مجلس را می‌خواهیم، خواهان شفافیت رأی وزرای هیئت دولت و شفافیت رأی اعضای شورای پول و اعتبار و شورای اقتصاد نیز هستیم، شفافیت رأی شوراهای دیگر ازجمله شوراهای اسلامی شهر را می‌خواهیم و علاوه بر این، شفافیت حقوق و دریافتی مدیران و اموال آن‌ها را می‌خواهیم و همه این موارد را دنبال می‌کنیم.

* دلایل موافقتتان با این طرح چیست؟

هرچقدر ما به ویژه مباحث مالی و اقتصادی را در کشور شفاف کنیم، از رانت‌خواری‌ها جلوگیری می‌شود و مدیران سالم از مدیران غیرسالم تشخیص داده می‌شود و همین‌طور سبب می‌شود که مردم اعتماد بیشتری کنند و جلوی فسادها گرفته می‌شود و یکی از دلایل اصلی وجود فساد در نبودن شفافیت است.

* زمینه‌های اجرایی شدن این طرح را چه می‌دانید؟

به نظرم هم زمینه‌های ساختاری و قانون‌گذاری باید باشد و هم زمینه‌های فرهنگی که هزینه تخلف و فساد و عدم شفافیت در کشور از هر لحاظ بالا برود و در بحث جرم انگاری، افراد هزینه زیادی بدهند. درزمینه‌های اجتماعی و سیاسی، اگر هزینه‌های آن بالا برود که کسی نتواند در مقابل شفافیت بایستد یا کار غیر شفافی در کشور انجام شود، قطعاً این طرح، موفق اجرا خواهد شد.

* به نظر شما چرا مخالفان با این طرح مخالفت می‌کنند؟

آن‌ها یک سری دلایلی دارند، بعضی‌ها از تصمیمات حزبی خودشان  و برخی از تصمیمات فراکسیونی‌شان می‌ترسند. بعضی‌ها در حوزه انتخابیه از برخی اقشاری می‌ترسند که با این شفافیت، دوره بعد به آنها رأی ندهند و نگرانند که اقشار مختلف بابت موضوعاتی که در مجلس مطرح است،‌ آن‌ها را تحت‌فشار قرار دهند و اگر با تأیید یا رد آن موضوع مخالفت کنند، دامنه رأی خود را از دست بدهند اما به نظر بنده شفافیت آن‌قدر برای کشور فایده دارد که می‌ارزد حتی تعدادی از نمایندگان قربانی شفافیت در کشور شوند و ما رأی نیاوریم به‌شرطی که همه مسائل شفاف شود.

ما حتی حاضریم و مجلس باید این را بپذیرد که آن‌قدر هزینه برای آن سنگین شود و بالا برود که همه‌چیز را در کشور شفاف کند، البته برخی موضوعات مانند شورای عالی امنیت ملی که مسائل امنیت ملی کشور مطرح شده و منافع ملت است، آن‌ها می‌توانند آرای خود را علنی نکنند و یا خیلی از مذاکراتی که در مورد موضوعات مختلف افتاده را به مردم اعلام نکرده و یا با تأخیر اعلام کنند، اما تصمیمات اقتصادی که در کشور گرفته می‌شود و دارای رانت‌های اقتصادی است، باید شفاف شود؛‌ چه در شوراها چه در مجامع چه در مجلس چه درجاهای دیگر، فرقی ندارد و این طرحی که اخیراً داده شد، در همین راستا بود.

* یکی از دلایل مخالفان این طرح، تحت‌فشار قرار گرفتن از طرف دولت در مواردی همچون رأی عدم اعتماد و استیضاح به وزیر است، چه راهکاری برای حل این مشکل احتمالی دارید؟

بله این موضوع نیز هست که برخی نمایندگان می‌گویند اگر وزرا مطلع شوند که ما چه رأیی دادیم، به حوزه‌های انتخابیه ما نمی‌رسند. ما حرفمان این است که نماینده باید آنقدر قوی و صاحب‌کلام و نفوذ در مجلس باشد که وزیر اصلاً چنین موضوعی به ذهنش خطور نکند.

اتفاقاً بنده بارها امتحان کردم چون خیلی از رأی‌هایم را شفاف اعلام می‌کنم، اتفاقاً وزرا رفتاری که با ما دارند با برخی نمایندگانی که رأی آنان شفاف نیست و روش و منش سیاسی شفافی ندارند، متفاوت است و به ما بیشتر در امور کشورداری نسبت به دیگران توجه می‌کنند.

بنده این موضوع را قبول ندارم و اگر نماینده‌ای قوی باشد و فکر ملی داشته باشد، وزرا هم چون در سطح ملی می‌خواهند کار کنند، نمایندگان با این کار به آنها کمک می‌کنند و وزرا هم به حوزه انتخابیه آنها توجه خواهند داشت. چرا که همیشه موضوعاتی نیست که وزرا یا دولت موافق آنها باشند و در برخی موارد، رأی نماینده کمک بیشتری به دولت است.

اساساً هم وظیفه دولت و وزراست که به مسائل حوزه انتخابیه نمایندگان اهمیت دهند و از تجمیع حوزه‌ها کشور به وجود می‌آید و من اصلاً این موضوع را قبول ندارم.

* آیا این موضوع و رفع این دغدغه راهکاری هم دارد؟

راهکارش این بوده که ما قوانین محکم در کشور داشته باشیم و منافذها را ببندیم که وزرا نتوانند مجلس را دور بزنند. وقتی قوانین را به‌گونه‌ای بستید که وزرا مجبور به اجرای آن باشند، این اتفاق نخواهد افتاد، اولویت‌بندی بودجه و هزینه‌های دولت با مجلس است، اما وقتی شما دست دولت را باز می‌گذارید و مجلس را دولت زده می‌کنید و در انتخابات‌ها، وزرا و دولت تلاش می‌کنند طرفداران خودشان وارد مجلس شوند و از تیغ نظارت مجلس فرار کنند، معلوم است که این اتفاقات می‌افتد.هر میزان راه تفسیر قانون بسته شود، نمایندگان بهتر می‌توانند در رسیدگی به اولویت‌هایی که تعیین کردند، دولت را به آن سمت و سو سوق دهند.

انتهای پیام/ 137