قم نیوز - «قم، کرونا، پلاک 16»

شرّ بیماری کرونا دیر یا زود با همراهی و همت آحاد ملت از سر کشور کم می‌شود و به تاریخ می‌پیوندد، اما آنچه خواهد ماند "روسیاهی به زغال" است.

به گزارش قم نیوز تشخیص صحیح و اقدامات اولیه پزشکان قم منجر به شناسایی نخستین مبتلایان به کوید 19 یا همان کروناویروس شد و خدمت بزرگی به تمام کشور برای آمادگی در مواجهه با این بیماری کرد و از آن زمان به بعد مبتلایان به این ویروس در سایر شهرها و استان‌های دیگر نیز شناسایی شدند.

اما داستان از آنجا شروع شد که پس از قم سایر نقاط کشور جرئت اعلام ابتلای شهروندان خود را به ویروس کرونا پیدا کردند و به ناگاه جوی سنگین از سوی عده‌ای افراد ناآگاه و برخی افراد مغرض در خارج کشور نسبت به قم شکل گرفت که اساساً قم را منشأ انتشار کرونا به سایر نقاط کشور معرفی کردند و موج توهین‌ها به این شهر آغاز شد.

موضوعی که حتی منجر به برخورد فیزیکی با ماشین های پلاک 16 در دیگر شهرها بود که این اتفاق و موج بداخلاقی‌های عده‌ای قلیل، دل مردم این شهر که حالا بیش از هر زمانی دیگر در این شرایط بحرانی به آرامش نیاز داشتند را به درد آورد.

همزمان با افزایش تعداد مبتلایان به ویروس کرونا در قم و همچنین همه‌گیر شدن آن در تمام کشور، موج توهین‌ها نیز افزایش یافت و به اصطلاح روشنفکران نیز خود را وارد این بازی کثیف کردند و با همراهی شبکه‌های معاند و ضد نظام و انقلاب، هرچه بیشتر بر زخم مردم شریف قم نمک پاشیدند و بر پروژه «قم هراسی» دامن زدند.

گرچه واقعیت این است که شهر قم نه فرودگاه دارد و نه مرز مشترک زمینی و دریایی با کشورهای خارجی که بخواهد واردکننده کروناویروس باشد و تنها گناهش هوشیاری پزشکان آن در شناسایی و اعلام نخستین مبتلایان به کوید19 است، ولی قرار نیست در این مقال به این مسئله بپردازیم که مراجع ذی‌صلاح در خصوص نحوه ورود و منشأ کرونا در کشور باید پاسخگو باشند.

هرچند برخی از اظهارات رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت مبنی بر معرفی قم به عنوان «منشأ شیوع کرونا» باعث بسیاری از این توهین‌ها شد و بالاخره بعد از گذشت بیش از 20 روز کیانوش جهانپور به اشتباه غیرقابل پذیرش خود و وزارت متبوعش اعتراف کرد و در حساب توئیتری‌اش نوشت: «ویروس قبل از شناسایی[در قم] ردپای آن، در سایر نقاط کشور هم پخش شده...، قرنطینه کامل قم و رشت نیز مشکلی را از کشور رفع نمی‌کرد.»

حتی این مسئله هم که گفته می‌شود انتشار کروناویروس در ایران ناشی از یک حمله بیولوژیک بوده که قم را به عنوان مرکز انقلاب نشانه رفته و البته به واقعیت نیز نزدیک است را به مفسران، متخصصان و تحلیل گران واگذار می‌کنیم.

اما واقعیت این است که حرم مطهر کریمه اهل‌بیت حضرت فاطمه معصومه(س) به‌عنوان نگین انگشتری قم و مرکز نشر معارف اهل‌بیت(ع)، همواره مأمن امن اهل ایمان و مورد توجه شیفتگان و دلدادگان اهل‌بیت(ع) عصمت و طهارت از سراسر نقاط جهان و کشور بوده است و به همین دلیل با پیروزی انقلاب اسلامی بسیاری از مردم مناطق کشور به ساحت کریمانه کریمه اهل‌بیت(س) پناه آوردند و در قم سکنی گزیدند و اینگونه شد که جمعیت قم نسبت به قبل از انقلاب 10 برابر افزایش یافت.

امروز بیشتر قمی‌ها از جمله نویسنده این سطور، دوستان عزیز ترک، لر، کرد و عرب از شمال، جنوب، شرق و غرب کشور دارند که عشق و علاقه آن‌ها به قم به عنوان حرم اهل‌بیت(ع) نه‌تنها کمتر از قمی‌ها نیست بلکه احساس این است که این شهر را "چو جان خویشتن دانند" و هر وقت به دیار خود می‌روند برای قم احساس دلتنگی می‌کنند.

پس غرض از مطالبی که در ادامه می‌آید خدای ناکرده اساعه ادب به هیچ یک از اقوام و مردم مهمان‌نواز کشور نیست بلکه روی سخن با عده قلیلی است که این روزها دل مردم شهرم را به درد آورده‌اند؛ از آن شاعر سبک‌سر و مستندساز متوهم و روشنفکر نادان گرفته تا آنان که با چوب و چماق به جان آن ماشین پلاک 16 افتاده‌اند.

امروز حدود نیمی از جمعیت این شهر قمی نیستند بلکه مهاجرانی هستند که از شهر و دیار خود با هر نیتی به قم پناه آوردند و مردمان قم آن‌ها را با آغوش باز پذیرفته‌اند.

حال آنان که قم را منشأ مشکلات و حتی شیوع مبدأ کرونا در کشور می‌دانند نگاهی به دوستان و اطرافیان خود داشته باشند و ببیند چند نفر از آنها به این شهر هجرت کرده اند.

البته این رویه مردم دیار کریمه اهل‌بیت(س) نیست که عذر میهمان خود را بخواهند بلکه همان‌طور که در شرایط و وقایع تلخ کشور همانند سیل و زلزله که پیشگام در خدمت‌رسانی به هم‌وطنان آسیب‌دیده خود در نقاط مختلف کشور هستند این بار نیز با روحیه کریمانه، هم‌وطنان مهاجر خود را حتی در این ایام سخت تنها نخواهند گذاشت و نه‌تنها توهین نخواهند کرد بلکه در کنار هم برای شکست کرونا تلاش می‌کنند.

به هر حال شرّ این بیماری دیر یا زود با همراهی و همت آحاد ملت از سر کشور کم می‌شود و به تاریخ می‌پیوندد، اما آنچه خواهد ماند "روسیاهی به زغال" است.

انتهای پیام/111