علمدار دشت کربلا چه در زمان حیات مولی الموحدین علی(ع) و چه زمانه حیات و امامت امام حسن (ع) و امام حسین(ع) در تبعیت از امام و ولی زمان خود هیچ شک و تردیدی به خود راه نداد و بلکه بالاترین الگو و شاخص را در این باره از خود نشان داد.

خبرگزاری قم نیوز چهارمین روز از شعبان سال 26 هجری ، سالروز ولادت باسعادت امامزاده واجب التعظیمی است که به جهت جایگاه والایی که در نزد خدای متعال و اهل بیت(ع) دارد ایشان را "باب الحوائج" عنوان کرده و روز ولادت ایشان را به زیبایی "روز جانباز" نامیده‌اند و بدون تردید هر جامعه ای نیازمند بهره مندی از الگوها و نشانه‌های بارز اجتماعی، فرهنگی و دینی است و از این منظر، مکتب و امت اسلامی نیز از این قاعده و قانون کلی مستثنا نیست.

با این حال آنچه که مکتب اسلام را با مکاتب سایر ملل و نحله‌ها متفاوت و متمایز می‌سازد این است که دین و آیین ما مملو از الگوها و شاخص‌ها و ملاک‌های زندگی در حد اعلی خود است که این‌ها از جمیع جهات، الگوهای گسترده ای در اختیار انسان قرار می‌دهد و به راستی که هیچ ملت و فرقه ای تا به این اندازه دارای الگو و شاخص معتبر نبوده و نیست.

به خصوص مکتب اهل بیت (ع) که شاخص‌ها و الگوهای بزرگی همچون پیامبر اعظم(ص)، امیرالمومنین علی(ع)، حضرت زهرا (س) ، امام حسن (ع) و امام حسین(ع) را در درون خود دارد و این بزرگواران والاترین الگوهای بشریت در تمام طول تاریخ به شمار می‌روند.

از تبار همین افراد کسانی هستند که انصافاً هر کس زندگی و حالاتشان را می‌خواند و می‌شنود تصدیق می‌کند که اینان نیز بهترین شاخص‌ها و الگوها برای بشریت پس از حضرات معصومین (ع) هستند و بی گمان یکی از بهترین آن‌ها وجود نازنین ابوالفضل العباس (ع) است که به عنوان ماه بنی‌هاشم می‌درخشد و از خود برکات بسیاری صادر می‌کند.

فرزند برومند علی بن ابیطالب (ع) و مادر ادب و وفا حضرت ام البنین(س) شخصیتی است که حقیقتاً پس از ائمه اطهار(ع) ما الگویی در ولایت مداری و ولایت پذیری همچون ایشان سراغ نداریم.

علمدار دشت کربلا چه در زمان حیات مولی الموحدین علی(ع) و چه زمانه حیات و امامت امام حسن (ع) و امام حسین(ع) در تبعیت از امام و ولی زمان خود هیچ شک و تردیدی به خود راه نداد و بلکه بالاترین الگو و شاخص را در این باره از خود نشان داد تا آن جا که حتی امامان پس از ایشان نیز سخن در تصدیق و تمجید زایدالوصف ایشان گشوده‌اند.

یکی از شاخصه‌های برجسته رفتاری و اخلاقی حضرت عباس(ع) ، ادب ایشان است، چه آن که ایشان چنان پرورش یافت که در مدت عمر بابرکتش جز یک بار، برادرش امام حسین(ع) را به نام صدا نکرد و حتی برادر هم خطاب نمی کرد و همواره می‌فرمود: "سیدی و مولای".

درباره حماسه و رشادت ابوالفضل(ع) در کربلا بسیار گفته شده و انسان در برابر حضرت عباس (ع) واقعاً متحیر می‌ماند به ویژه آن جا که برای آوردن آب برای بچه‌های حرم سیدالشهدا(ع) دل به شریعه فرات می‌زند و وقتی دست ایشان به آب می‌خورد از آن نمی‌نوشد چرا که مولایش حسین بن علی (ع) و فرزندانش تشنه هستند؛ اگر ایشان آبی هم در آن وضعیت سخت می‌نوشید کسی ایشان را مورد سوال و بازخواست قرار نمی داد اما رفتار و سیره ابوالفضل (ع) آن گونه است که برای همیشه تاریخ به اُسوه و سمبل جوانمردی و فتوت و ایثار تبدیل می‌شود.

روز میلاد اباالفضل رشید آمده است

یاکه بر خلق زمین، لطف مزید آمده است

بعد میلاد حسین بن علی شمس ضحی

قمری از پی خورشید پدید آمده است

انتهای پیام/111