پدران و مادران شهدا حقیقتاً گنجینه‌های بسیار ناب و ارزشمندی از منظومه شرف ، عزت و مردانگی ایران اسلامی هستند که جامعه ما به خصوص برای همیشه مدیون حماسه صبر و استقامت آنان است.

به گزارش قم نیوز دقیقاً یک ماه پس از آسمانی شدن مادر شهیدان داود و محمد حسین فهمیده، پدر بزرگوار این شهیدان والامقام نیز در روز 12 فروردین امسال آن هم پس از یک دوره بیماری به جمع دیگر عزیزان خانواده اش پیوست و اینک میهمان فرزندان شهیدش و به ویژه سفره ارباب بی کفن حضرت اباعبدالله الحسین (ع) است.

در کوران اخبار دلهره آور و گاه ضد و نقیض کرونایی که بسیاری منتظر دریافت آخرین آمار و اطلاعات مربوط به مبتلاشدگان و یا فوت شدگان این بلیه ی نوین هستند، متاسفانه در کم توجهی خبری، پدر شهیدان فهمیده هم درگذشت و این در حالی است که 12 اسفندماه سال گذشته نیز حاجیه خانم کریمی، مادر این شهیدان به رحمت ایزدی پیوسته بود.

در سال‌های پس از دفاع مقدس تا به امروز گرچه در قاب هنر و رسانه، معدود فیلم و سریال‌هایی درباره والدین شهدا و به طور کلی خانواده‌های معظم شهدا ساخته و پخش شده و نیز همایش‌ها و برنامه‌هایی ویژه در راستای تجلیل و تکریم از این عزیزان گرفته شده ، اما حقیقتاً دردمندانه باید گفت که جامعه ما آن چنان درگیر بسیاری از حواشی ریز و درشت در این سال‌ها بوده که از متنِ غربت و مظلومیت و در عین حال عزتمندی این اُسوه‌های صبر و مقاومت تا حدود زیادی غافل بوده است.

تأسف بارتر این که چه در فضای حقیقی و چه به خصوص در عرصه رسانه و فضای مجازی، والدین و خانواده شهدا، کم طعنه و زخم زبان نشنیده اند که شرح آن در این مجال کوتاه فراهم نیست اما این مساله چیزی نیست که بگوییم نه وجود نداشته و یا این که برایش هزار و یک جور توجیه ببافیم. در این میان البته ناگفته نماند که از سوی دیگر، بسیاری از مردم ما انصافاً همچنان به دیده  احترام و بزرگی به این عزیزان می‌نگرند و برایشان والاترین حرمت‌ها را قائل هستند.

با این وجود، صبوری ، عزتمندی و مناعت طبع خانواده شهیدان و به خصوص پدران و مادران این عزیزان برای همه ما واجد مهم‌ترین درس‌های زندگی است؛ درس‌هایی از ایثار و از خودگذشتگی و لطف و بزرگواری که به خصوص در این ایام کرونایی بیش از پیش نیازمند آموختن از آن‌ها در جهت مقابله با سختی‌ها و محنت‌ها و رنج عظیم فراق از عزیزان هستیم.

به تعبیر زیبای مقام معظم رهبری «یاد این مردان و زنان دلاور، یعنی پدران و مادران شهدا مثل یاد خود شهدا همیشه زنده است و از خاطره یک ملت و یک تاریخ هرگز نخواهد رفت».

به هر حال گذر زمان و سنت پروردگار بر این مدار قرار گرفته که از پیِ روزها و ماه‌ها و سال‌ها، آدمیان از این دیار فانی به سرای باقی کوچ می‌کنند و بر این منوال به تدریج پس از سال‌های جنگ تحمیلی، بسیاری از پدران و مادران شهدا از بین ما رفته اند و بر اساس آمار ، بخش کمتری از والدین شهدا هم اینک در همین شهر و دیار ساکن هستند و بعضاً در همسایگی ما زندگی می‌کنند.

در این میان ، آن چه شایسته و بایسته است این که دست کم هر گاه که فرصت کردیم سری به آن‌ها زده و جویای احوالشان شویم و یا لااقل این که اگر همین کار حداقلی نیز از دستمان برنمی آید با زخم زبان و طعنه‌ها، همچنین رفتارهای ناشایست که یقیناً برخلاف رویه و سیره و گفتار شهداست، باعث رنجش خاطر آن‌ها نشویم.

انتهای پیام/111