مسؤولی که خود را مدعی پیروی از امیرالمؤمنین(ع) و سیره و سبک زندگی ایشان می‌داند، باید همواره در دسترس مردم باشد و خود را خادم ملت بداند، نه این که صرفاً شعار بدهد اما در عمل مردم چیزی نبینند.

به گزارش قم نیوز با مطالعه کتاب شریف نهج البلاغه و به خصوص نامه امام علی(ع) به مالک اشتر به خوبی متوجه می‌شویم که از نگاه امیرالمؤمنین(ع) ، مسئولیت در جامعه اسلامی امانت بزرگی در دست فرد مسؤول، مدیر و فرمانده به شمار می‌رود و نه ابزاری که افراد حکومتی بخواهند از رهگذر آن به آلاف و اُلوفی برسند و به دنبال انباشت ثروت برای خود باشند.

از این حیث، دولتمردان و مسؤولان جامعه اسلامی که الگویشان امیرالمؤمنین(ع) است، باید ضمن رعایت اصل ساده زیستی، همه توان و تلاش خود را مصروف خدمت به مردم و به خصوص کاستن از حجم مشکلات و گرفتاری‌های زندگی اقشار محروم و مستمند جامعه کنند.

ما اگر می‌خواهیم که در مسیر خدمت صادقانه و بی منت به آحاد ملت از جمله اقشار آسیب پذیر و محروم کارنامه موفقی داشته باشیم باید ضمن اخلاص در کارها، از سیره نورانی ائمه اطهار(ع) از جمله سیره مولای متقیان علی(ع) تبعیت کنیم و این پیروی و تبعیت نیز البته در حد حرف و شعار نباشد بلکه در مقام عمل ، حقیقتاً این گونه باشیم.

مسؤولی که خود را مدعی پیروی از امیرالمؤمنین(ع) و سیره و سبک زندگی ایشان می‌داند، باید همواره در دسترس مردم باشد و خود را خادم ملت بداند، نه این که صرفاً شعار بدهد اما در عمل مردم چیزی نبینند.

از سوی دیگر چنانچه ما بخواهیم که بر اساس روش امام علی(ع) عمل کنیم باید عدالت را در همه شئون حاکمیتی برقرار سازیم و در این مسیر نسبت به مقابله با مفسدان اقتصادی، رانت خواران و ویژه خواران از بیت المال اهتمام داشته باشیم.

برای موفقیت در این باره نیاز است که یک مسؤول و دولتمرد در جامعه اسلامی از اشراف اطلاعاتی نسبت به حوزه ماموریتی خود برخوردار باشد، کما این که در نامه معروف امیرالمؤمنین(ع) به مالک اشتر نیز به این مهم به وضوح پرداخته شده است

این مساله از آن جا حائز اهمیت است که طبعاً وقتی مدیر و یا مسئولی در حوزه تخصصی خود اطلاعات لازم را نداشته باشد یا عملکرد ضعیفی خواهد داشت و یا این که حتی فرضاً هم که توانمند باشد در دست یابی به اهداف مورد نظر به جهت برنامه ریزی ناقص ، کمتر با توفیق حداکثری مواجه می‌شود و لذا به معنای واقعی کلمه نمی تواند در خدمت به مردم موفق باشد.

انتهای پیام/ 137