یک پژوهشگر دینی در یادداشتی ضمن تبیین علل و عوامل بیماری‌های روحی و روانی در انسان طبق احادیث و روایت‌های اسلامی، به نقش و تاثیر بسزای احیای شب قدر به عنوان بهترین فرصت برای درمان این بیماری‌ها پرداخته است.

به گزارش قم نیوز "علی بیرانوند" در این یادداشت که روز شنبه نسخه ای از آن در اختیار ایرنا قرار گرفت، آورده است: شب قدر یکی از فرصت‌های ناب و طلایی است که انسان‌های هوشیار و دانا آن را غنیمت شمرده و برای استفاده صحیح و بهینه از آن سعی می‌کنند با انجام اعمال عبادی همچون نماز، دعا، صدقه، خواندن قرآن و اعمال نیک دیگر زمینه رضایت و خرسندی باری تعالی را نسبت به خود فراهم نمایند و به مدارج عالی بندگی و قرب الهی دست یابند، از جمله‌ این اعمال عبادی که در منابع روایی به آن سفارش و تاکید شده، قرائت سوره مبارکه روم است، در این نوشتار سعی داریم علاوه بر بیان اهمیت و جایگاه قرائت سوره روم خوشه‌ای از خرمن معارف وحیانی این سوره آسمانی را مورد تامل و واکاوی قرار دهیم.

خوشه‌ای از معارف سوره روم:

۱- دنیاگرایی ریشه و سرمنشا بیماری‌های روحی و روانی در آیه های ابتدایی سوره مبارکه روم خدای متعال پرده از یک بیماری خطرناک و خانمان برانداز برداشته است، بیماری مهلک و ویرانگری که خود سرمنشا بسیاری از فتنه‌ها و گرفتاری‌های مادی و دنیوی است.

خداوند در این آیه ها می فرماید: آنها فقط ظاهری از زندگی دنیا را می‏‌دانند، و از آخرت (و پایان کار) غافلند! این آیه شریفه بیانگر حال و روز زندگی بسیاری از افراد است، کسانی که تنها از زندگی دنیا آگاهند، و تازه از این زندگی نیز به ظاهری قناعت کرده‏‌اند، مجموعه‏‌ای از سرگرمی‌ها و لذت های زودگذر و خواب‌ها و خیال‌ها برداشت آنها را از زندگی دنیا تشکیل می‏‌دهد، غرور و غفلتی که در این برداشت نهفته است بر کسی پوشیده نیست.

بیماری که موجب شده است افراد آمال و آرزوهای خود را تنها در دایره حیات دنیوی جستجو نمایند و برای حیات واقعی و جاودان برنامه و راهبردی نداشته باشند.

ویژگی و خصوصیات افرادی که به این بیماری مبتلا شده‌اند را می‌توان این چنین برشمرد: کوته‌‏بینی، سطحی‏‌نگری و توجّه نکردن به ماورای مادّیات، فراموشی آخرت و گرفتار شدن در غفلت و ناآگاهی، و مبتلا شدن به رذایل اخلاقی همچون حرص و طمع و زیاده‌طلبی و طغیان‌گری، از طرفی یکی از راهکارهایی که در همین سوره برای درمان آن ارائه شده است: تفکر و تدبر هوشمندانه در آیه های الهی است. نتیجه‏‌ی فکر سالم، ایمان به حقّانیّت و هدف‌دار بودن هستی و آخرت است و نتیجه‌‏ی بی‌‏فکری، کفر و انکار معاد است‏.

۲- بیماری‌ای خطرناک‌تر از کرونا و ابولا. به محض اینکه یک بیماری نادر و خطرناک همچون کرونا ویروس و یا ابولا و غیره سر و کله‌اش در میان جوامع انسانی پیدا می‌شود آشوب و اضطراب و نگرانی زندگی همه انسان‌ها را در برمی‌گیرد.

گاهی اوقات اپیدمی ترس و نگرانی کارهای روتینگ و روزمره بسیاری از خانواده‌ها را با چالش و آسیب همراه می‌سازد، این در حالی است که این چنین بیماری و ویروس‌هایی تنها تهدید کننده زندگی کوتاه مدت دنیوی هستند که شاید فرصت زیادی هم از آن باقی نمانده باشد.

در این بین متاسفانه جوامع بشری با بیماری‌های به مراتب خطرناک‌تری مواجه هستند که با بی‌تفاوتی و ساده‌اندیشی از کنار آنها عبور می‌کنند، بیماری از جنس گناه و رذایل اخلاقی که حیات طیبه و ماندگار ابدی را به مخاطره انداخته است.

سپس سرانجام کسانی که اعمال بد مرتکب شدند به جایی رسید که آیه های خدا را تکذیب کردند و آن را به مسخره گرفتند!»، آری گناه و آلودگی همچون بیماری خوره به جان انسان می‏‌افتد و به تدریج روح ایمان را خورده و از بین می‌‏برد، و کار به جایی می‏‌رسد که سر از تکذیب آیه های الهی در ‏‌آورده، و از آن هم فراتر می‌‏رود، و او را به استهزاء و سخره گرفتن پیامبران و آیات الهی وامی‏‌دارد، و به مرحله‏‌ای می‏‌رسد که دیگر هیچ وعظ و اندرز و انذاری در او مؤثر نیست و جز تازیانه دردناک عذاب الهی راهی باقی نمی‏‌ماند!

یک نگاه به صفحه های تاریخ زندگی بسیاری از یاغیان و جانیان نشان می‌‏دهد که آنها در آغاز کار چنین نبودند حداقل نور ضعیفی از ایمان در قلب آنها می‌‏تابید، ولی ارتکاب گناهان پی در پی سبب شد که روز به روز از ایمان و تقوا فاصله بگیرند.

۳- سرچشمه فساد در دنیا. یکی از نکته های بسیار مهم و آموزنده در سوره مبارکه روم برداشتن پرده از سرچشمه گرفتاری‌ها و فتنه‌ها در جوامع انسانی است، کم نیستند افرادی که با کوته‌بینی و عدم معرفت و شناخت کافی همیشه به دنبال مقصر جلوه دادن باری تعالی در ایجاد بلایا و گرفتاری‌ها هستند، گاهی اوقات وقتی ظلم و یا فتنه‌ای در گوشه‌ای از جهان رخ می‌دهد، بدون اینکه به دنبال سرمنشا اصلی آن گرفتاری باشند.

 زبان به شکایت و کفر باز کرده و زبان به ناحق می‌گشایند، این در حالی است که اگر انسان‌ها به عملکرد و نوع رفتار خود در ایجاد گرفتاری‌های دنیوی توجه داشتند، سرمنشا همه این فساد و تباهی‌ها در جهان را کسی جز انسان لجوج و عنان گسیخته نمی‌یافتند.

فساد، در خشکی و دریا بخاطر کارهایی که مردم انجام داده‏ اند آشکار شده است، خدا می‌‏خواهد نتیجه بعضی از اعمالشان را به آنان بچشاند، شاید به سوی حق بازگردند!

آیه فوق معنی و مفهوم وسیع و گسترده‏‌ای را پیرامون ارتباط" فساد" و" گناه" با یکدیگر بیان می‏‌کند که نه مخصوص سرزمین مکه و حجاز است، و نه عصر و زمان پیامبر (ص) بلکه به اصطلاح از قبیل قضیه حقیقیه است که پیوند" محمول" و" موضوع" را بیان می‌‏کند، به عبارت دیگر هر جا فسادی ظاهر شود بازتاب اعمال مردم است، و در ضمن یک هدف تربیتی دارد، تا مردم طعم تلخ نتیجه اعمالشان را بچشند، شاید به خود آیند.

بعضی می‏‌گویند: این آیه ناظر به آن قحطی و خشکسالی می‏‌باشد که به خاطر نفرین پیامبر دامان مشرکان مکه را گرفت، باران قطع شد، بیابان‌ها خشکید و خشکیده‏‌تر شد، و حتی استفاده از صید دریا (دریای احمر) برای آنها مشکل گشت.

به فرض که این سخن از نظر تاریخی صحیح باشد تنها بیان یک مصداق است و معنی آیه را در مساله ارتباط فساد و گناه هرگز محدود نمی‌‏کند، نه محدود به آن زمان و مکان و نه محدود به خشکسالی و کمی باران. 

سخن پایانی: شب قدر بهترین و با ارزش‌ترین فرصت برای درمان بیماریی‌های خطرناکی همچون هواپرستی و دنیا گرایی است در واقع انسان نادم و پشیمان با دقت و تامل در آیات قرآن کریم همچون سوره مبارکه روم‌، به عواقب و تبعات شوم بیماری‌های روحی و روانی بیشتر می‌نگرد از این رو تلاش می‌نماید با استعانت و یاری جستن از خدای منان به دنبال درمان آن بیماری‌ها باشد. 

انتهای پیام/111