استاد حوزه علمیه خواهران آذربایجان‌غربی تربیت دینی و تقویت ایمان را از مهم‌ترین عوامل استحکام بنیان خانواده‌ها عنوان کرد و گفت: تقویت دینداری یا تربیت دینی از راهکارهای اصلی تحکیم خانواده است که موجب معنا بخشیدن به زندگی و ایجاد حس رضایت و امید به آینده در افراد و در نتیجه، سازگاری آنان با ناملایمات زندگی می شود.

به گزارش قم نیوز در آذربایجان‌غربی، فاطمه ابراهیمی امروز در مراسمی که به صورت مجازی در مدرسه علمیه الزهرا(س) خوی برگزار شد، با اشاره به این‌که تقویت دینداری، حمایت اجتماعی، نظارت اجتماعی و فرزندآوری، چهار راهکار در جهت تحکیم خانواده می باشد، اظهار داشت: بسیاری از مطالعات و تجربه‌های عینی نشان داده که تولد فرزند، نقش برجسته‌ای در تحکیم خانواده ایفا می‌کند و در مقابل، ناتوانی از فرزندآوری، به ویژه در صورت اشتیاق وافر دو همسر، نوعی ناخرسندی طبیعی را بر زوجین تحمیل می‌کند و خانواده را به رغم جاذبه‌های متعدد در معرض بی‌ثباتی قرار می‌دهد.

وی با تاکید بر این که ازدواج پیش از داشتن فرزند، قراردادی است برای آماده ساختن آسایش جسمانی متقابل، افزود: زندگی بعد از بچه‌دار شدن معنی حقیقی خود را به دست می‌آورد و با وجود این، در جوامع غربی به موازات گسترش نگرش‌های فردگرایانه، گرایش به داشتن فرزند کمتر شده است؛ زیرا فرزندان به طور طبیعی محدودیت‌ها و فشارهای روانی و اقتصادی متعددی را بر خانواده تحمیل می‌کنند و آزادی‌های فردی در جهت انجام فعالیت‌های دلخواه شغلی، تحصیلی و... را به میزان قابل توجهی می‌کاهند؛ در نتیجه، فرزندان به عاملی موثر در کاهش رضایت زناشویی مبدل شده اند که این امر موجب افزایش خانواده‌های بدون فرزند در جوامع صنعتی شده است.

استاد حوزه علمیه خواهران آذربایجان‌غربی گفت: اسلام با تاکید بر این‌که فرزند در مراحل مختلف حیات خود، مشکلات جسمی و روحی گوناگونی را بر والدین تحمیل می‌کند و با وجود این، توصیه‌های دینی دربردارنده راهکارهایی هستند که اسلام از راه آنها کوشیده است، فرزندان را به جای آنکه عاملی برای سرخوردگی و نارضایتی والدین باشند، به عاملی برای افزایش رضایت خاطر آنان و در نتیجه، تحکیم پیوند زناشویی تبدیل کند و بیان ارزش‌ها و منافع دنیوی و اخروی تربیت صحیح فرزندان، والدین را به فرزندآوری تشویق می‌کند.

وی ادامه داد: از آنجا که تداوم حیات خانواده به عنوان یک واحد اجتماعی در گرو تأمین نیازهای گوناگون مالی و غیرمالی آن است، حمایت اجتماعی از آن به عنوان یکی از اصلی ترین راهکارهای تحکیم خانواده ضرورت می یابد. از مهم ترین اقسام حمایت اجتماعی از خانواده می‌توان به حمایت خویشاوندان، دوستان، همسایگان و حکومت اشاره کرد.

ابراهیمی بیان داشت: نقش حمایتی خویشاوندان در جوامع سنتی به دلیل غلبه الگوی خانواده گسترده، خویشاوندان معمولا برای کمک به گروه‌های خانوادگی کوچک در دسترس‌اند و در نتیجه، تنش‌های خانوادگی کمتر به افراد آسیب می‌زنند.

وی با تاکید بر این‌که بخشی از طلاق‌ها به دلیل دخالت خانواده‌ها در زندگی زوجین می‌باشد، گفت: حکومت وظیفه دارد در ابعاد متنوع اقتصادی، آموزشی، حقوقی و... از خانواده حمایت کند و لازم است در سیاست‌های حمایت از خانواده، جانب احتیاط و دوراندیشی رعایت شود و از سطحی نگری و پیروی ناموجه از الگوهای غربی خودداری گردد.

استاد حوزه علمیه خواهران آذربایجان‌غربی تاکید کرد: نظارت اجتماعی، حکومت، خویشاوندان، دوستان و خانواده در ابعاد گوناگون از راهکاری مؤثر در تحکیم خانواده به شمار می‌آید.

وی ادامه داد: توصیه‌های گوناگون اسلام از جمله تشویق غیرت ورزی در مردان، به عنوان یک چتر حمایتی و حفاظتی، لزوم مداخله بستگان در اختلافات شدید زناشویی از طریق تعیین یک حکم از خویشان مرد و یک حکم از خویشان زن، وجوب امر به معروف و نهی از منکر بر آحاد جامعه به ویژه بر افراد صاحب نفوذ، لزوم برخورد حکومت با خشونت‌های خانوادگی و حرمت سهل انگاری مسئولان در اجرای حدود الهی، جنبه هایی از نظام نظارتی اسلام را به نمایش می گذارند.

ابراهیمی با تاکید بر تقویت دینداری در جهت استحکام بنیان خانواده‌ها، گفت: تقویت دینداری یا تربیت دینی از راهکارهای اصلی تحکیم خانواده است که موجب معنا بخشیدن به زندگی و ایجاد حس رضایت و امید به آینده در افراد و در نتیجه، سازگاری آنان با ناملایمات زندگی می شود و افراد دیندار در صورت برخورد با مشکلاتی مانند فقر و ناسازگاری‌های خانوادگی دچار یأس نمی‌شوند و از این رو، اسلام از میان معیارهای متعدد گزینش همسر، تأکید کم نظیری بر تربیت دینی و اخلاقی فرد نموده است.
انتهای پیام / 137