مرحوم آقای حبیبی یکی از خوبان روزگار ما بود که به ناگاه پر کشید و به لقاءالله پیوست ولیکن چهره نورانی‌اش و اخلاق کریمانه‌اش و سلوک معنوی‌اش هرگز از یادمان نمی‌رود و امیدواریم که دوستان ایشان در حفظ شجره طیبه‌ای که از آن بزرگواران بر جای مانده است، کوشا باشند.

به گزارش قم نیوز مرتضی نجفی قدسی مدیر دارالقرآن علامه طباطبایی(ره) به همین مناسبت یادداشتی را قلمی کرده که به شرح ذیل است:

بسم الله الرحمن الرحیم

الا الی‌الله تصیر الامور  (سوره شوری، آیه 53)

یعنی بدانید که بازگشت تمام امور عالم آفرینش به سوی خداست.

خبر درگذشت ناگهانی مرحوم مهندس محمد نبی‌حبیبی برایم غیرقابل باور بود و ابتدا پیامک خبر را چند بار مرور کردم که مبادا اشتباه می‌خوانم ولی ظاهراً خبر صحیح بود و هیچ فکر نمی‌کردم که ایشان به این زودی رهسپار آخرت شود و در جوار دوستانش در آنجا قرار گیرد، مخصوصاً‌ دو روز پیش برای دیدارشان به دفترشان رفته بودم.

از امیرالمؤمنین امام علی (ع) فرمایشی نقل شده است که فرمودند: یقولون ان الموت صعب علی الفتی مفارقه الاحباب و الله اصعب» یعنی می‌گویند حقیقتاً‌ مرگ سخت است و سپس با قسم تأکید می‌فرماید که به خدا مفارقت و جدایی از دوستان بسیار سخت‌تر است!

همگان می‌دانند که شخصیت مجاهد مرحوم حبیب‌الله عسکراولادی و همچنین استاد عارف مرحوم سیدعلی‌اکبر پرورش استوانه‌هایی بودند که در انقلاب اسلامی ملت ایران نقش بسزایی داشتند و مقبولیت و استواری تشکیلات حزب مؤتلفه اسلامی نیز به واسطه وجود چنین بزرگانی در رأس آن بود و شمع وجود آنان بسیاری از خوبان را در کنارشان تجمع بخشید که یکی از این خوبان مرحوم محمدنبی حبیبی بود که بسیار شیفته مرحوم مجاهد عظیم‌الشأن حاج حبیب الله عسکراولادی و همچنین مرحوم استاد سید علی‌اکبر پرورش بود.

مرحوم محمد نبی حبیبی گر چه سال‌ها مدیریت تشکیلات مؤتلفه اسلامی را بر عهده داشت و همواره سعی می‌کرد تا نیروهای وفادار به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی را در این تشکیلات گرد هم آورد ولیکن خودش دلباخته آن دو استوانه بزرگ بود و پس از ارتحال پی در پی آنان، روزگار برای آقای حبیبی بسیار سخت می‌گذشت، چون به آنان بسیار تعلق خاطر د اشت و بارها چشمانش در فراق دوستان عزیزش گریان می‌شد و احساس تنهایی می‌کرد.

آقای حبیبی مصمم بود که یاد مرحوم عسکراولادی و استاد پرورش را همیشه زنده نگه دارد و لذا در برنامه‌های بزرگداشت آنان تلاش وافر داشت و همین یک ماه پیش برای شرکت در مراسم بزرگداشت استاد پرورش به دارالقرآن علامه طباطبایی (ره) در قم آمد و از اینکه در قم مراسمی بسیار عالی و آبرومند با حضور علما و قاطبه فضلای حوزه آن هم پس از گذشت 5 سال از ارتحال ایشان در بیت علامه طباطبایی (ره) برگزار می شد،  بسیار خوشحال بود و موقع خداحافظی به من گفتند چنین مراسمی بعد از مراسم اولیه درگذشت ایشان تا کنون گرفته نشده بود و ما نباید بگذاریم یاد آنها فراموش شود و این‌ها کسانی بودند که باید جامعه و نسل جدید آنها را بشناسد و بدانند که چه کسانی چه مجاهدت‌هایی کردند و پاک زیستند و تقوی و تعهد را با درایت و سیاست با هم داشتند.

به هر حال من احساسم آن بود که مرحوم آقای حبیبی بسیار دلتنگ دوستان عزیز و صمیمی‌اش مرحومان عسکر اولادی و پرورش بود و این 5 سال را هم پس از درگذشت آنان تحمل کرد و همواره اشتیاق پیوستن به آنها را داشت و این همان مفهوم فرمایش حضرت امیرالمؤمنان (ع) است که می‌فرمایند به خدا  جدایی از دوستان برایم سخت‌تر از مرگ است.

مرحوم آقای حبیبی یکی از خوبان روزگار ما بود که به ناگاه پر کشید و به لقاءالله پیوست ولیکن چهره نورانی‌اش و اخلاق کریمانه‌اش و سلوک معنوی‌اش هرگز از یادمان نمی‌رود. امیدواریم که دوستان ایشان در حفظ شجره طیبه‌ای که از آن بزرگواران بر جای مانده است کوشا باشند و ان‌شاءالله سکان آن نیز در اختیار شایسته‌ترین فرد برای ادامه راه پر افتخار آنان قرار گیرد، له‌الحکم و الیه ترجعون. 
انتهای پیام / 137