سرویس فرهنگ و هنر قم نیوز: صرف‌نظر از برنامه‌های همیشگی که شامل شب ‌زنده‌داری‌های هیئتی و روز زنده‌داری‌های همایشی است، نمایشگاه‌های مهدوی نیز چند سالی است که رخ از پرده برون نهاده و عموم مردم را به بازدید از آثار ارزشمند فرهنگی و هنری و اجتماعی و دینی و مذهبی و خیلی موارد دیگر خود فرا می‌خوانند که یکی از آن ها همین نمایشگاه طلیعه ظهور است که می‌خواهیم گریزی به نحوه برگزاری آن بزنیم.

البته سخن از محتوای عرضه شده نیست، زیرا شیوه برگزاری خودش آن قدر حرف و حدیث به جا گذاشته که نوبت به محتوا نمی‌رسد.

هفتمین نمایشگاه طلیعه ظهور از ۱۰ تا ۱۶ تیرماه در قم برگزار شد اما تغییر عمده‌ای که این نمایشگاه نسبت به سال‌های گذشته داشت، تعویض مکان برگزاری یعنی از حرم مطهر به مجتمع امام خمینی(ره) است.

به گمان و عقیده نگارنده همین جمله برای دوست‌داران فرهنگ و هنر و به قولی نمایشگاه‌ برو‌های قم کافی است که دلیل استقبال کم‌شور یا به عبارتی عدم استقبال از نمایشگاه طلیعه ظهور را دریابند.

مجتمع امام خمینی(ره) در آن سوی قم، دور از هسته مرکزی شهر و به جدّ، مکانی ناشناخته برای زائران و دشوار برای ساکنان قم، در واقع بدترین مکان برای برگزاری نمایشگاهی است که بیشترین قشر علاقه‌مند به آن از میان مسافران و مردمی هستند که جایی غیر از مرکز شهر را نمی‌شناسد و بیشتر حول حرم مطهر حضرت معصومه(س) دور می‌زنند.

این مجتمع هرچند برای بسیاری از مردم قم جایی شناخته شده به شمار می‌رود، اما مکانی هم نیست که گذر هر شهروندی حتی برای یک بار در هفته به آن بیفتد؛ مگر اینکه نمایشگاهی در آن برپا شود که برطرف‌کننده نیازهای ضروری خانوار باشد چه اینکه استقبال گسترده مردم قم از نمایشگاه‌های کتاب و بازرگانی را در سال گذشته که در همین مکان برگزار شده بود شاهد بودیم.

بدون تعارف باید گفت محتوای عرضه شده در نمایشگاه طلیعه ظهور، چیزی نبوده و نیست که مردم را به سمت خود بکشاند و همه برای بازدید از آن سر و دست بشکنند؛ طلیعه ظهور و آنچه در آن است باید بر سر راه مردم باشد وگرنه کسی برای بازدید، زحمت مسافرتی درون شهری به مرزهای حاشیه‌ای شهر را به خود نمی‌دهد و تکلیف زائران هم که معلوم است!

نکته جالب اینجاست که طلیعه ظهور، شش بار در حرم مطهر برگزار شد و بسیاری از مردم را به سمت خود کشاند؛ اما عاملی که سبب شد مسوولان تصمیم به تغییر این مکان بگیرند، تنها به شکل یک علامت سوال بزرگ در نزد اهالی مطبوعات و شاید هر شخص دیگری در اجتماع باقی ماند.

استقبال از هفتمین نمایشگاه طلیعه به حدی پایین بود که در بسیاری از ساعات، حتی در عصر روز نیمه شعبان، اشخاص می‌توانستند صدای گام برداشتن خود را بشنوند و منظور از اشخاص نیز همان غرفه‌داران هستند.

عدم اقبال مدیران و مسوولان شهر قم از هفتمین نمایشگاه طلیعه ظهور نیز سوال‌برانگیز است؛ چرا که در طول هفت روز برگزاری، تنها تعداد انگشت‌شماری از آن ها که در رده‌های بالایی نیز نبودند سری به این نمایشگاه زدند.

شاید بتوان گفت، پربازدیدترین روزی که این نمایشگاه به خود دید، همان روز افتتاحیه بود که استاندار قبلی قم در آن حضور داشت و در مجموع با احتساب اطرافیان وی، خبرنگاران، غرفه‌داران، مدیران و مسوولان اداره‌کل ارشاد قم و تنی دیگر، کمتر از ۱۰۰ نفر در محل برگزاری نمایشگاه حضور داشتند.

بجا بود که این انتقاد در همان روزهای نخست برگزاری نمایشگاه منتشر می‌شد، اما از آنجا که معمولا این کار به عنوان ضد ارزش و یا شاید ضربه زدن به اصل نمایشگاه تلقی می‌شود، زمان کنونی انتخاب شد اما بهتر است مسوولان برگزارکننده فکری به حال تصمیمات ناگهانی خود در تغییر مکان برگزاری چنین رویدادهایی کرده و هزینه‌هایی هرچند اندک که البته چندان اندک هم به نظر نمی‌رسند را بیهوده هدر ندهند.

انتهای پیام /۱۱۳