قم نیوز: یک هزار و چهارصد و اندی سال پیش در چنین روزی سفینه پرجلال خورشید همانند عروسی زیبا و اندوهگین حرکت کرده فروغش چون قطره اشکی زرین بر صورت سخت کوه های مدینه لغزید و پایین آمد در و دیوار شهر تاریخی مدینه را غرق نور ساخت.

به گزارش قم‌نیوز، سوم شعبان واژه ای زنده، یادآور خاطرای ارزنده، پیام آورحادثه ای زیبنده، پرتوی از نوری درخشنده و فروغی از یک مشعل تابنده، بر فراز قرون و اعصار، از گذشته تا آینده.

یک هزار و چهارصد و اندی سال پیش در چنین روزی سفینه پرجلال خورشید همانند عروسی زیبا و اندوهگین حرکت کرده فروغش چون قطره اشکی زرین بر صورت سخت کوه های مدینه لغزید و پایین آمد در و دیوار شهر تاریخی مدینه را غرق نور ساخت.

دومین گل از گلستان فاطمه شکفته بود، انوار درخشان قنداقه حسین (ع) فروغ جهانتاب خورشید را بی فروغ می نمود.

مردم مدینه همه با شادی به پیشگاه رسول خدا (ص) می شتافتند، تا قدم نو رسیده را تبریک گویند. پیامبر اكرم(ص) او را پسر و پاره تن خود، گل خوش بوى خویش و سید جوانان اهل بهشت خواند.

او را بر دوش خود سوار مى‏ كرد و به سینه خود مى‏ چسبانید و دهان و گلوى او را مى‏ بوسید و محبوبترین انسانها نزد اهل آسمان هایش معرفى مى‏ كرد.

آن حضرت امام حسین (ع) را از خود و خود را از حسین دانسته و فرمود: «خدایا دوست بدار هر كه حسین را دوست بدارد.»

امام حسين (ع) شش سال از دوران كودكى خود را در زمان جد بزرگوارش رسول اللّه‏ (ص) سپرى كرد و در مكتب جدش تربيت يافت. او بسيار فروتن، خاشع، بخشنده، با گذشت، مهربان و شجاع بود.

پيامبر زمانى كه امام حسين و امام حسن (ع) ، هفت سال بيشتر نداشتند، فرمود: «اينها سرور جوانان بهشتند».

امام حسین (ع) بعد از رحلت پیامبر و شهادت جان‏گداز مادر و خانه ‏نشينى پدر و غصب فدك و... را ديده بود. در اين دوران، هميشه در كنار پدر بود و در جنگ‏ها شركت مى ‏كرد.همه او را به عظمت و بزرگى مى ‏شناختند. شجاعت او زبانزد عام و خاص بود. همه براى او احترام قائل بودند و در مقابل او تعظيم و تجليل مى ‏كردند.

«عنايت ويژه محمد (ص) ، آغوش زهرا(س) ، پرورش على (ع) و شايستگى ‏هاى شخصى، در حسين (ع) جمع شد و از او، نمونه ‏اى از بزرگوارى، جوان‏مردى و فضيلت ساخت.

عمر شریفش، ۵۷ سال بود نامش حسین ( به معنی خوب و نیکو ) كنیه‏ اش ابوعبدالله و مشهورترین لقب پس از شهادتش سید الشهداء مى ‏باشد. از او شش پسر و سه دختر به وجود آمدند كه سه پسرش در كربلا شهید شدند و یكى از پسرانش على اوسط زین العابدین(ع) امام چهارم شیعیان است.

درباره كرامت و جود و بخشش حسين (ع) داستان‏هاى زيادى نقل شده است، انس مى ‏گويد: من خدمت امام حسين عليه‏السلام بودم كه كنيزش يك شاخه گل آورد و به امام (ع) تقديم كرد.

حضرت فرمود: تو را در راه خدا آزاد كردم. انس مى‏گويد: به حضرتش عرض كردم: يك شاخه گل ارزشى ندارد كه به خاطر آن او را آزاد كردى! امام حسين عليه‏السلام فرمود: «خدا ما را چنين ادب آموخته است كه مى ‏فرمايد: «و چون شما را تحيت گويند، شما بهتر از آن تحيت گوييد يا مثل آن» و آزاد كردن كنيز تحيت بهتر بود»

برای امام حسین (ع) اصلاح امت جدش حائز اهمیت است

محمد رضا ضمیری با اشاره به موقعیت شناسی امام حسین (ع) اظهار کرد: زمانشناسی آن حضرت خیلی حائز اهمیت بود امام حسین (ع) زمانی دست به قیام( با حکومت یزید قیام کردند) زدند که لازم بود.

عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور استان قم با بیان اینکه امام حسن(ع) و امام حسین(ع) بر اساس موقعیت شناسی هم قیام کردند هم سکوت و هم صلح، عنوان کرد: این طوری نیست که بگوییم امام حسن صلح کرد امام حسین(ع) جنگید.

وی بابیان اینکه برای امام حسین (ع) دین و ارزش های دینی از اهمیت خاصی برخوردار بود، عنوان کرد: برای امام حسین (ع) اصلاح امت جدش حائز اهمیت است ، آن حضرت با آن همه عظمت فدای ارزش ها شد وخود را فدا کردند تا دین بماند.

ماربین فیلسوف آلمانى در كتاب سیاست اسلامى می گوید: «تاریخ كسى را سراغ ندارد كه خود و عزیزترین كسان خود را براى احقاق حق به كام مرگ فرستد جز حسین كبیر آن یگانه مردى كه دانست چگونه دولت عظیم و وسیع بنى امیه را متلاشى كند و اركان سلطنت ایشان را فرو ریزد.حادثه طف سرّ بقاى اسلام و موجب درخشندگى و تداوم تاریخ این شریعت مقدس گردیده است.»

انتهای پیام/