قم‌نیوز: نهج البلاغه کتابی است فروتر از کلام خدا و فراتر از سخن بشر. کتابی که طراز فصاحت است این کتاب و پیرایه بلاغت...

به گزارش قم‌نیوز، نهج البلاغه کتابی است فروتر از کلام خدا و فراتر از سخن بشر. کتابی که طراز فصاحت است این کتاب و پیرایه بلاغت.

عربیت را بها افزاید و دین و دنیا را به کار آید. نهج البلاغه دائره المعارفی از فرهنگ اسلامی است که خواست امام (ع) در آن تدریس علوم طبیعی و یا فهماندن نکته های فلسفی و یا تاریخی نیست.

سخنان مولا علی (ع) در طرح این مباحث همچون قرآن کریم است که به زبان موعظت از هر پدیده محسوس یا معقولی نمونه ای روشن و قابل درک در پیش چشم بیننده و شنونده قرار می دهد. 

نهج البلاغه راهنمای گمراهان و چاره ی بیچارگان است. کسی که خواهان سعادت همیشگی است لازم باشد که این کتاب را سرمشق خود قرار دهد و از سخنان آن پند گرفته و به فرامینش عمل کند.

دیدگاه نهج البلاغه از لحاظ حدیث، ادب و تاریخ از عالی ترین درجه اعتبار و سندیت برخوردار می باشد و سخنان برگزیده باب مدینه العلم رسول الله (ص) ، امام علی بن ابیطالب (ع) به عنوان متقن و محکم ترین سخن بعد از کلام وحی و سخنان پیامبر(ص) می باشد.

در این میان به موضوع مهدویت در اسلام از دیدگاه نهج البلاغه و کلام امیرالمومنین(ع) درباره وصف آن حضرت پرداخته ایم.

حضرت مهدی(عج)؛ باقیمانده حجت الهی و آخرین جانشین از جانشینان پیامبران است
خطبه۱۸۲،از خطبه هایی است که امام علی(ع)، در آن به بحث پیرامون حضرت مهدی(عج) و موضوعاتی از جمله امام زمان(عج)و زنده کردن اسلام، سیمای ایشان و شناخت آخرالزمان و غیبت،پرداخته است.

این خطبه در سال۴۰ ه.ق و در اواخر زندگی آن حضرت، در شهر کوفه بیان شده است، آن حضرت بر روی تخته سنگی که "جعدة بن هبیره مخزونی" آماده کرده بود، ایستاد و در حالی که پیراهن خشنی برتن و شمشیری با لیف خرما بر گردن و کفشی از لیف خرما در پا، برپیشانی او پینه از کثرت سجود آشکار بود، پس از بیان مطالبی پیرامون خدای تعالی و تقوا،به بیان مطالبی پیرامون امام مهدی(ع) پرداخته و فرمودند:
«زره دانش برتن دارد، وبا تمامی آداب، وبا توجه و معرفت کامل آن را فرا گرفته است، حکمت، گمشده اوست که همواره در جستجوی آن می باشد، نیاز اوست که در به دست آوردنش می پرسد؛ در آن هنگام که اسلام غروب می کند و چونان شتری در راه مانده، دُم خود را به حرکت در آورده، گردن به زمین می چسباند؛ او پنهان خواهد شد(دوران غیبت کبری وصغری) او باقیمانده حجت الهی و آخرین جانشین از جانشینان پیامبران است.»

علائم آخر الزمان در نهج البلاغه
بخش عمده ای از خطبه های نهج البلاغه که در آن ها اشاره به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف دارد، مربوط می شود به علائم و نشانه های آخر الزمان، از جمله حضرت در خطبه ۱۸۷ می فرمایند: «هان ای مردم در آینده پشت کردن روزگار خوش، و قطع شدن پیوندها و روی کار آمدن خردسالان را انتظار کشید، این روزگاری است که ضربات شمشیر بر مؤمن آسان تر از یافتن مال حلال است، روزگاری که پاداش گیرنده از دهنده بیشتر است و آن روزگاری که بی نوشیدن شراب مست می شوید، با فراوانی نعمت ها بدون اجبار سوگند می خورید و نه از روی ناچاری دروغ می گویید و آن روزگاری است که بلاها شما را می گزد چونان گزیدن و زخم کردن دوش شتران از پالان! آه! آن رنج و اندوه چقدر طولانی و امید گشایش چقدر دور است!»

یا در خطبه ۱۵۶ آن حضرت از قول پیامبر خدا (ص) چنین می فرمایند: پیامبر خدا (ص) فرمود: « ای علی! همانا این مردم به زودی با اموالشان دچار فتنه و آزمایش می شوند و در دینداری بر خدا منت می گذارند، با این حال انتظار رحمت او را دارند، و از قدرت و خشم خدا خود را ایمن می پندارند. حرام خدا را با شبهات دروغین و هوسهای غفلت زا، حلال می کنند «شراب» را به بهانه اینکه «آب انگور» است و رشوه را که «هدیه» است و ربا را که «نوعی معامله» است حلال می شمارند!»

همچنین در حکمت ۱۰۲ از مسخ ارزش ها در آن زمان چنین می فرمایند:« روزگاری بر مردم خواهد آمد که محترم نشمارند جز سخن چین را، و خوششان نیاید جز از بدکار هرزه و ناتوان نگردد جز عادل، در آن روزگار کمک به نیازمندان خسارت و پیوند با خویشاوندان منت گذاری و عبادت نوعی برتری طلبی بر مردم است در آن زمان حکومت با مشورت زنان، فرماندهی خردسالان و تدبیر خواجگان اداره می گردد.»

از دیگر آن علائم عبارتند از این که:"پرده های عفت و شرم پاره می گردد، زناکاری و تجاوزهای ناموسی علنی می شود، مالهای یتیمان را حلال می شمارند و می خورند، در کیلو کم و کاست می کنند.

به نام امانت داری خیانت می کنند مردها خود را به شکل زنان و زنان خویش را به صورت مردها در می آورند به احکام و دستورات نماز بی اعتنایی می کنندقنوات خشک می شود و قبایل و عشایر از فرمان امام عادل بیرون می روند، عبور از بیابان های میان مکه و بصره ممنوع می شود، مرگ در فقها شایع می شود، دشنام دادن به پدر و مادر شعارشان می گردد، برکت از سال و ماه و روز و هفته برداشته می شود به طوری که هر سالی به مقدار یک روز و هر روزی به مقدار یک ساعت گردد، برای اهل آن دوران، چهره های پاکیزه و باطن های بدسگالی می باشد. مردم به سه گونه حج بجا می آورند، ثروتمندان برای گردش و استراحت، میانه حالان برای تجارت و فقرا برای گدایی، زنان از راه شرمگاه خود امرار معاش می کنند." اینها همگی بیان حضرت علی(ع) می باشد.

سرنوشت اسلام و قرآن در آخر الزمان
حضرت علی (ع) در حکمت ۳۶۹ نهج البلاغه آینده اسلام و قرآن را تأسف بار می دانند و می فرمایند: « روزگاری بر مردم خواهد آمد که از قرآن جز نشانی و از اسلام جز نامی باقی نخواهد ماند. مسجدهای آنان در آن روزگار آبادان، اما از هدایت ویران است.
مسجد نشینان و سازندگان بناهای شکوهمند مساجد، بدترین مردم زمین می باشند که کانون هر فتنه و جایگاه هر گونه خطاکاری اند، هر کس از فتنه بر کنار است او را به فتنه باز گردانند، و هر کس که از فتنه عقب مانده او را به فتنه ها کشاندند، که خدای بزرگ فرماید: «به خودم سوگند، بر آنان فتنه ای بگمارم که انسان شکیبا در آن سرگردان ماند» و چنین کرده است و ما از خدا می خواهیم که از لغزش غفلت ها درگذرد.»

در جایی دیگر از سخنان آن حضرت است که می فرمایند: "قرآن زیور داده می شود. به سبب کینه و دشمنی با یکدیگر نمازی در مساجد به پا داشته نشود و از آن به مجلس خورد و خوراک استفاده شود."

نهج البلاغه هم سرگردانی این مردم را چنین بازگو می فرمایند:« به راههای چپ و راست رفتند و راه ضلالت و گمراهی پیمودند و راه روشن هدایت را گذاشتند، پس درباره آنچه که باید باشد شتاب نکنید و آنچه را که در آینده باید بیاید دیر مشمارید، چه بسا کسی برای رسیدن به چیزی شتاب می کند اما وقتی به آن رسید دوست دارد که کاش آن را نمی دید و چه نزدیک است امروز ما به فردایی که سپیده آن آشکار شد.»

تلفات پیش از ظهور
حضرت علی (ع) فرمودند چهار فتنه در پیش از ظهور پدید خواهد آمد:« در اولی خونریزی مباح می شود، در دومی خونریزی و سرقت اموال است، در سومی خونریزی و سرقت و هتک نوامیس است، چهارمی اگر پدیدار شود حتی اگر در لانه روباه هم باشی باز دچار فتنه خواهی شد.»

انتهای پیام/