قم نیوز: انتظار به پایان می‌رسد. صدای دل انگیز کودکی از چشمه سار کوثر در خانه‌ای گِلین می‌پیچد، حسن قدم به دنیا می‌نهد و صدای هلهله‌ فرشتگان بلند می‌شود.

به گزارش قم نیوز، ماه میهمانی خدا به نیمه رسیده است؛ فرشتگان بین زمین و آسمان در رفت و آمدند. عرش و فرش قدوم نوزادی را انتظار می‌کشند که حسن نام و حسن روی و ح‍َسَن خُلق است. ثانیه‌ها در تب و تابند و دقایق بی‌قرار، تا زمین و زمان را به تماشای طلوع اختری دیگر دعوت کنند. عرشیان در حسرت طواف زمین گرد خانه علی (ع) در طوافند.

خانه گِلین فاطمه زهرا (س) و علی (ع) تجلی‌گاه حُسن ازلی است. این خانه قرار است محل پرورش بزرگ مردان و زنانی باشد که تاریخ را می‌سازند و حماسه و عشق می‌آفرینند.

دروازه‏‌های آسمان گشوده می‏‌شود و زمین، در ستاره‏ باران میلادی بزرگ، به هلهله می‌‏نشیند.

انتظار به پایان می‌رسد. صدای دل‌انگیز کودکی از چشمه سار کوثر در خانه‌ای گِلین می‌پیچد. حسن قدم به دنیا می‌نهد و صدای هلهله‌ فرشتگان بلند می‌شود.

در نیمه ماه برکت‏‌خیز رمضان، رایحه شکوفه‌‏های یاس کوچه‏‌های مدینه را عطرآگین کرده است. سلام بر تو که آمدنت ندای مهربانی و کرامت است.

چهارمین معصوم و نخستین نور و ثمره امامت قدم به دنیا می‌گذارد. مقدمش مبارک باد.

ح‍سن می‌آید و با آمدنش، جان‌ها را صفایی دیگر می‌بخشد

فرشتگان به شادباش علی (ع) و زهرا (س) به زمین می‌آیند

ح‍سن می‌آید؛ ندا دهنده آزادی و آزادگی، پاسدار خرد و اندیشه، یگانه‌ای که سخاوت، مرام اوست و فضل و کرم خُلق و خویش.

پانزدهم ماه مبارک رمضان سال سوم هجری میلاد بزرگ مردیست که حماسه‌اش در صلحش شکل گرفت و زمینه‌ساز قیام برادرش حسین (ع) شد.

حجت‌الاسلام محمد غفوری عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با تبریک ولادت حضرت امام حسن مجتبی (ع) می‌گوید: امام حسن (ع) نخستین فرزند حضرت علی(ع) و فاطمه زهرا (س) و بزرگترین نوه پیامبر اعظم (ص) و نخستین ثمره خاندان پیامبر از نسل حضرت زهرا (س) است.

وی با بیان اینکه پیامبر محبت بسیاری نسبت به امام مجتبی (ع) و برادر بزرگوارش امام حسین (ع) داشت، می‌افزاید: ایشان پیوسته جایگاه شأن و منزلت و مقامشان را به مردم معرفی می‌کرد.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی اظهار می‌کند: امام حسن(ع) مورد دشمنی بسیاری از مردم آن زمان قرار داشت، اما تا زمانی که پدر بزرگوارش زنده بود این دشمنی‌ها آشکار نشد و درست بعد از شهادت امیرمؤمنان علی (ع) زخم کهنه دشمنی آنها با امام حسن (ع) سر باز کرد.

غفوری با اظهار اینکه سبط اکبر پیامبر (ص) بعد از رحلت ایشان مورد بی‌مهری قرار گرفت، ادامه می‌دهد: مردمان آن زمان نص صریح آیه قرآن را که پیامبر فرموده بودند در برابر رسالتم اجر و مزدی از شما مردم نمی‌خواهم و در برابر آن محبت به فرزندانش را خواستار بود زیر پا گذاشتند.

وی افزود: بعد از رحلت پیامبر (ص) مزد ایشان نسبت به اهل بیتش نه تنها محبت نبود بلکه مهجوریت ائمه را به دنبال داشت.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی یادآور می‌شود: این مهجوریت از زمان امام علی (ع) آغاز و در زمان امام حسن (ع) ادامه یافت و آنهایی که هیچ پایگاه و جایگاه مناسبی نداشتند بر رأس امور آمدند و زمام امور را به دست گرفتند.

غفوری با اشاره به سفارش پیامبر در خصوص اهل بیتش می‌گوید: پیامبر مردم امتش را به تمسک به قرآن و اهل بیت سفارش کردند و فرمودند به این دو چنگ بزنید و از آنها جدا نشوید اما این اتفاق نه تنها رخ نداد بلکه اهل بیت پیامبر (ص) بعد از ایشان به شدت مورد آزار قرار گرفتند.

وی با بیان اینکه بعد از رحلت پیامبر عمل به قرآن کم و بیش وجود داشت، تصریح می‌کند: اما اهل بیت پیامبر (ص) بعد از رحلت ایشان مهجور شدند و مردمان آن زمان نپذیرفتند که خاندان اهل بیت (ع) سفیر و مبین کتاب خدا هستند.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی ادامه می‌دهد: مردمان آن زمان عترت خدا را کنار گذاشتند و برای مشکلات خود به کسانی مراجعه کردند که آنچه برایشان قابل فهم بود را به اسم اسلام به مردم قالب می‌کردند.

غفوری با اشاره به مظلومیت امام حسن مجتبی (ع) بیان می‌کند: امام مجتبی (ع) حتی جایگاهی که پدرش در زمان خلافتش داشت، را نداشت و مسلمانان آن زمان از ایشان تمکین نمی‌کردند و مشکلات چندین برابر بود.

وی می‌افزاید: مردمان آن زمان امام مجتبی (ع) را در جایگاه امامت نمی‌شناختند و قبول نداشتند و این باعث می‌شد تا اطاعت لازم و کافی را از ایشان نداشته باشند.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی ادامه می‌دهد: از این رو بود که در زمان حکومت کوتاهش زمانی که عزم جنگ با معاویه کرد لشکریانش که بسیار ضعیف و دنیا دوست بودند، در برابر تطمیع معاویه به امام پشت کردند و امام (ع) به ناچار صلح با معاویه را پذیرفت.

غفوری با اشاره به ملقب شدن آن امام همام به صفت کریمه اظهار می‌کند: همه ائمه سخاوتمند و کریم بودند و برایشان فرقی نمی‌کرد که به چه کسی کمک می‌کنند و توجهی نداشتند که دریافت کننده کمک موافق اوست یا مخالفش و یا مذهبش چیست.

وی با اظهار اینکه امام مجتبی (ع) نیز مانند اجداد بزرگوارش به نیازمندان رسیدگی و از تهیدستان دستگیری می‌کرد، بیان می‌کند: آن امام همام دو بار اموالشان را با فقرا تقسیم کردند و در راه خدا هدیه داد و سه بار هم تمام اموالشان را به طور مساوی با فقرا و نیازمندان نصف کردند.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی از امام حسن مجتبی (ع) به عنوان یک الگوی نمونه یاد کرد و می‌گوید: ایشان با این کار هم به نیازمندان کمک می‌کرد و هم الگو و سرمشق بود که ما نیز یاد بگیریم از فقرا دستگیری کنیم و با سیاست‌های غلط موجب انباشت سرمایه و ثروت در دست عده‌ای خاص نشویم.

غفوری اظهار می‌کند: این درست نیست که در یک جامعه اسلامی عده‌ای آنقدر داشته باشند که ندانند با آن چه کنند و عده‌ای برای نان شبشان محتاج باشند و این جامعه نمی‌تواند یک جامعه اسلامی باشد.

وی با بیان اینکه ائمه باعث ریشه‌کنی فقر و نیاز بودند، می‌گوید: اگر مسائل اسلامی نظیر خمس و زکات در جامعه رعایت شود حتماً به ریشه‌کنی فقر کمک خواهد کرد.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با اشاره به جو زمان ولایت امام مجتبی (ع) بیان می‌کند: امام حسن مجتبی (ع) در زمان خلافت کوتاه مدت خود از قدرت آنچنانی برخوردار نبودند، اما در برابر اهانت‌های دشمنان، آنها را به واسطه ملایمت و ملاطفت و مدارا با حقیقت خاندان اهل بیت (ع) آشنا کرده و نسبت به اشتباهاتشان آگاه می‌کردند.

انتهای پیام/۱۳۲