قم نگار: یکی از مسائلی که برخلاف مرکز شهر در پردیسان بسیار فراوان دیده می‌شود آپارتمانی بودن ساختار شهری است که این مسئله نیاز ساکنان به فضای سبز نسبت به کسانی که در مرکز شهر زندگی می‌کنند را بیشتر می‌کند.

به گزارش قم نگار، هر روز به تعداد کارخانه‌های شهرها افزوده می‌شود و هوای تنفس ما آلوده‌تر، روز به روز بر تعداد ماشین‌ها و دیگر وسایل نقلیه خیابان‌های شهرمان افزوده می‌شود و راه نفس ما تنگ‌تر. بی وقفه زمین‌های زراعی به مجتمع‌های تجاری و مسکونی تبدیل می‌شوند و چهره شهرهای ما زشت و زشت‌تر می‌شود.

این ماجرا آنقدر تکرار می‌شود که دیگر نسبت به این دست اتقافاتی که در اطرافمان رخ می‌دهد بی‌تفاوت می‌شویم.

آنقدر که یادمان می‌رود که هوای آلوده از عمر ما آدم‌ها می‌کاهد؛ یادمان می‌رود در این دنیایی که برای خودمان ساخته‌ایم با دست خودمان زندگی نسل آینده را نابود می‌کنیم. یادمان می‌رود که هوای پاک حق آیندگان هم است.

ممکن است به دلیل زیاده‌خواهی و منفعت‌طلبی عده‌ای که تنها به منافع خودشان فکر می‌کنند کمبود فضای سبز دامن‌گیر خیلی از شهرهای کشورمان شده باشد ولی کمبود فضای سبز شهری در اینجا یعنی پردیسان ملموس‌تر است. اینجا هر چه هست فقط ساختمان‌های بلند و قد کشیده است بناهایی با سنگ نماهای رنگارنگ که در نگاه اول چشم هر بیننده‌ای را می‌نوازد. گویی اینجا به تعداد همه درختان دنیا مجتمع مسکونی وجود دارد. نه اینکه اینجا فضای سبزی نباشد، که هست؛ اما نه به اندازه‌ای که خاطر ساکنین این منطقه از قم آسوده باشد.

بوستان‌های ایمان، سبلان، ژاله، جانبازان، پردیس، شهروند، شهدای گمنام و بهار، از جمله فضاهای سبزی است که برای شهروندان ساکن پردیسان ساخته شده است؛ اما آیا این تعداد بوستان می‌تواند نیاز شهرک‌نشینان پردیسان را برطرف کند؟ به تعدادی از بوستان‌هایی که برای رفاه حال شهروندان پردیسان ساخته شده است از نزدیک سری زدیم.

ناصر منصوری یکی از شهروندانی بود که به همراه دو نوه کوچکش به بوستان سبلان آمده بود. وی از کوچکی فضای سبز بوستان‌های موجود در شهر پردیسان گلایه می‌کند و می‌گوید: «به حق امکانات خوبی توسط مسئولین در این بوستان‌ها فراهم شده است؛ اما مشکلی که در نظر گرفته نشده این مسئله است که در خیلی از مجتمع‌های مسکونی این شهر حداقل ۵۰۰ نفر زندگی می‌کنند و اگر فقط ۱۰۰ نفر از آنها بخواهند در یک زمان از فضای این بوستان استفاده کنند جای حرکت هم نخواهد بود.»

خانم سمیرا حسینی که هر روز صبح برای پیاده‌روی به این بوستان می‌آید چنین اظهار می‌کند: «علت اصلی آمدن من به بوستان توصیه دکتر است؛ اما مشکلی که در اینجا وجود دارد شلوغی فضای این بوستان است که به علت کوچکی و مساحت کمی که دارد تعداد کمی از خانواده‌ها می‌توانند همزمان از این فضا استفاده کنند.»

سری هم به بوستان ایمان زدیم؛ سعادت اکبری یکی از مادرانی که برای مراقبت از دو دختر دو قلوی خودش به اینجا آمده است مشکلی را مطرح می‌کند که کمی متفاوت است؛ وی می‎گوید: «در اینجا هم مثل جاهای دیگر چندان به خانم‌ها بها داده نشده است برای نمونه حتی یک بوستان خاص برای زنان و دختران در نظر نگرفته‌اند که اگر بود بی‌شک استقبال می‌شد.»

کمبود فضا و کوچکی بوستان‌ها تقریبا مشکلی بود که همه مصاحبه‌شوندگان بر آن اتفاق نظر داشتند.

به نقطه دیگری از شهر پردیسان می‌رویم محله مسکن مهر جایی که بخش قابل توجهی از شهر پردیسان را به خود اختصاص داده است. گفته‌های آنان بیشتر از جنس گلایه بود، گلایه‌ای به‌جا از نبود فضای سبز مناسب.

خانم رسولی یکی از کسانی است که دو سال است در این محله ساکن شده تصریح می‌کند: «در این نقطه از شهر فضای سبزی وجود ندارد اهالی خیلی اهل گلایه و اعتراض نیستند؛ ولی بیشتر ساکنان مجتمع صاحب کودکانی هستند که به فضای سبز نیاز دارند.»

کبری دولتی هم کمبود فضای سبز مناسب را مشکل همه اهالی پردیسان می‌داند و اظهار می‌کند: «به ‌جز بخش مسکن مهر که برای آن فکری نشده است اگر دیگر مناطق شهر را نگاه کنید تقریبا فضای سبز مناسبی وجود ندارد به نوعی که می‌شود گفت فقط رفع تکلیف بوده هرچند که مجهز هستند و برای کودکان و بزرگسالان هم امکانات در نظر گرفته شده است؛ اما بیشتر بوستان‌ها برای جمعیتی حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ نفر در نظر گرفته شده است و نمی‌تواند پاسخگویی نیازی باشد که اهالی پردیسان به فضای سبز دارند.»

بشری سبزواری نیز از اهالی مسکن مهر شهر پردیسان می‌گوید: «برخی کارخانه‌های قم که آلاینده محسوب می‌شوند با پردیسان فاصله کمی دارند و هوای این شهر را آلوده می‌کنند در نتیجه این شهر نیاز بیشتری به فضای سبز دارد تا اندکی از شر این آلودگی‌ها در امان باشد.»

اما مسئولین برای رفع این مشکل از راه‌اندازی پارک‌ها و بوستان‌های جدید در حال احداث در پردیسان خبر داده‌اند که بدین صورت بر سرانه فضای سبز موجود افزوده خواهد شد.

اما اینکه به گفته مسئولین، بوستان غدیر جزء فضای سبز شهر پردیسان محسوب می‌شود نکته‌ای است که قابل قبول برای شهروندان ساکن در پردیسان نیست؛ آقای گازرانی یکی از ساکنین در این باره چنین بیان می‌کند: «یکی از محاسبات نادرستی که صورت گرفته است بوستان غدیر است که جزء فضای سبز پردیسان در نظر گرفته شده در حالی که بوستان غدیر در بیرون این منطقه واقع شده و به راحتی قابل دسترسی نیست و از طرفی این بوستان در تابستان‌ها که به علت گرمی هوا خیلی شلوغ می‌شود برای اهالی پردیسان جایی ندارد و مشکل ما همچنان ادامه دارد.»

یکی از مسائلی که بر خلاف مرکز شهر در پردیسان بسیار فراوان دیده می‌شود آپارتمانی بودن فضا و محصور شدن خانواده‌ها در آن است که نیازشان نسبت به کسانی که در مرکز شهر زندگی می‌کنند را بیشتر می‌کند؛ ولی در عمل در یک شهر با جمعیت حدود ۱۰۰ هزار نفری با این تعداد بوستان ساخته شده نیاز اهالی رفع نمی‌شود.

پردیسان یک شهری است با چشم‌انداز جمعیت بیش از ۳۰۰ هزار نفری که در ظاهر با الگوی شهرهای جدید ساخت مطابقت می‌کند؛ اما نکته‌ای که نباید از نظر دور داشت نیازهای واقعی این مردمان به همه امکانات و خدمات شهری است که نیازمند همت و تلاش بیشتر مسئولین برای آبادانی این شهر است.

انتهای پیام/۱۳۲