قم نيوز : قم نگار: موسی بن جعفر (ع) درباره خوردن خاک فرمودند: «حرام است و حرمت آن مانند حرمت مرده و خون و گوشت خوک است مگر خاک قبر امام حسین (ع) که در آن شفای هر دردی و امان از هر خوفی است.»
به گزارش قم نگار، فرقه ضاله وهابیت که دشمنی آشکاری با اهل بیت علیهم السلام دارد، این روزها نیز ساکت ننشسته و سوگواری عشاق سرور و سالار شهیدان (ع) را تاب نمی آورد و تلاش می کند با سمپاشی اعتقادی در شبکه های ماهواره ای خود، دیدگاه دوستداران اهل بیت علیهم السلام را به ایشان خدشه دار کند. در این راستا آنها با طرح شبهات مختلفی اقدام به اجرای توطئه های پلید خود دارند. یکی از شبهاتی که اخیرا این گروه منحرف منتشر کرده، این مضمون را در پی دارد که اگر خاک کربلا شفا می دهد، چرا شیعه به پزشک مراجعه می کند و بیمارستان می سازد؛ پاسخ به این شبهه را از زبان یک کارشناس دنبال می کنیم:
حجت الاسلام حبیب عباسی، مدیر گروه پاسخ به شبهات موسسه تحقیقاتی ولیعصر (عج) در پاسخ به شبهه یاد شده اظهار کرد: میان شفا و دوا، تفاوت جدی وجود دارد. از نظر لغوی شفا رسیدن و ایجاد شدن بهبودی است و دوا به معنای چیزی که بیماری را با آن درمان می کنند بنابراین دَوا ابزاری برای خوب شدن بیماری است و شفا وسیله غیر عادی یا معجزه ی خوب شدن.
وی تاکید کرد: اما در رابطه با تربت امام حسین (ع)، نظر علمای شیعه قطعی است که استشفا (طلب شفا کردن) با این خاک و خوردن مقداری از آن جایز است و این برخلاف خاک های دیگر است که خوردن آنها حرام شمرده می شود.
وی با بیان این که مرحوم صاحب جواهر در کتاب جواهر الکلام، جلد ۳۶، صفحه ۳۵۸ به این مطلب اشاره کرده و بیان می کند روایت در این زمینه مستفیذ یا متواتر است، تصریح کرد: شیخ عاملی نیز در کتاب «فصول مهمه»، باب یازدهم با عنوان "إنّ تربت الحسینیه شفا من کل داء" در این خصوص روایاتی آورده است.
حجت الاسلام عباسی ادامه داد: همچنین، در کتاب «کامل الزیارات» ابن قولویه، ص ۷۴۸ سعد ابن سعد روایت می کند از امام موسی بن جعفر (ع) از خوردن خاک سوال کردم، آن حضرت (ع) فرمودند: «حرام است و حرمت آن مانند حرمت مرده و خون و گوشت خوک است مگر خاک قبر امام حسین(ع) که در آن شفای هر دردی و امان از هر خوفی است.»
وی با یادآوری اینکه لذا روایات در این زمینه فراوان است و برخی ادعای اجماع نیز کرده اند، گفت: محمد ابن سلیمان بصری نیز از امام صادق (ع) نقل می کند: خاک قبر امام حسین (ع) شفای از هر دردی است و آن دوای اکبر است. (کامل الزیارات، صفحه ۴۶۲ )، همچنین، یونس بن ربیع از امام صادق (ع) روایت می کند در بالای قبر حسین (ع) خاک قرمزی است که در آن شفای هر دردی جز مرگ است. (اصول کافی کلینی، جلد چهارم، صفحه ۵۸۸ )
این کارشناس کلام اذعان کرد: خدا این شفای در تربت را منحصر در خاک امام حسین (ع) قرار داده اما شفا به دست خداست و ما این خاصیت را امری مستقل از اراده خدا نمی دانیم. همچنان که در روایات تصریح شده موقع خوردن تربت امام حسین (ع) بسم الله گفته شود و با استعانت از خدا این خاک خورده شود. همان طور که امام صادق (ع) می فرمایند: «هر زمان اراده کردی از تربت امام حسین (ع) بخوری، بگو: «بسم و باالله اللهم اجعله رزقا واسعا و علما نافعا و شفاء من کل داء؛ یعنی خدایا این خاک را موجب رزق واسع، علم نافع و شفای هر دردی برای من قرار بده.» ( کامل الزیارات، صفحه ۴۶۱ ) در حقیقت این دعا نیز نشان می دهد شیعه به صورت مجزا و مستقل، شفا را در تربت امام حسین (ع) نمی بیند، بلکه از خداوند این درخواست را دارد.
به گفته وی بنابراین طلب شفا از تربت امام حسین (ع) به معنای آن نیست که مراحل عادی درمان بیماری اعم از مراجعه به پزشک، دریافت دوا و دارو، ساخت بیمارستان و ... تعطیل شود. نکته دیگر آن که ما این شفا را به اذن خدا می دانیم و از او می خواهیم نه اینکه مستقیم از حسین (ع) طلب شفا کنم لذا اگر صلاح باشد، فردی که این تربت را می خورد شفا می گیرد و این بدان معنا نیست که همه الزاما شفا پیدا کنند.
مدیر گروه پاسخ به شبهات موسسه تحقیقاتی ولیعصر (عج) یادآور شد: اما جالب است در برابر این ادعای وهابیت که اگر خاک کربلا شفا می دهد، چرا شیعه به پزشک مراجعه می کند و بیمارستان می سازد، باید گفت هم قرآن و هم اهل سنت پاره ای از امور را دلیل شفا شمرده شده اند. به طور مثال آیه ۸۲ سوره مبارکه اسراء، خودِ قرآن را سبب شفا معرفی می کند: «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ وَ لا يَزيدُ الظَّالِمينَ إِلاَّ خَساراً.» و آیه ۶۹ سوره مبارکه نحل نیز عسل را موجب شفا می داند و خداوند می فرماید: «فِيهِ شِفَاء لِلنَّاسِ.»
وی در پایان خاطرنشان کرد: همچنین، در روایات اهل سنت سوره فاتحه الکتاب سبب شفا شمرده شده که این مساله در شعب الایمان بیهقی، صفحه ۷۹۷ اشاره شده است. در صحیح بخاری (از منابع اهل سنت)، جلد چهارم، صفحه ۱۷۰۰ نیز آبِ قارچ موجب شفای چشم معرفی شده و سیاه دانه نیز در همین کتاب، جلد پنجم، صفحه ۲۱۵۴ سبب شفا بیان شده است.