مردان نارنجی‌‌ با دل‌هایی به صافی آبی آسمان

به گزارش قم نیوز، نزدیک صبح، هوا تقریباً گرگ و میش است صدای خش خشی به گوشم می‌رسد بلند می‌شوم از پنجره بیرون را نگاه می‌کنم دوباره همان پاکبان پیر است، جاروی بلندش را در دست گرفته و سرتاسر کوچه را جارو می‌زند.

چنان با دقت این کار را می‌کند انگار نه انگار از دیشب مشغول بوده و الان تقریباً پایان کارش است، همیشه هم لبهایش تکان می‌خورد و گویی زیر لب ذکری را نجوا می‌کند.

برای رفع خستگی جلوی یکی از خانه‌ها می‌نشیند و دست‌هایش را زیر چانه‌اش می‌زند و به آسمان خدا می‌نگرد و شاید در سحرگاه حرف‌هایی با خدایش دارد که آرام و شمرده می‌گوید.

صدای اذان در فضای محل می‌پیچد، پیرمرد بلند می‌شود به سمت انتهای کوچه چندمتر بالا‌تر می‌رود و از درون کیسه‌ای مشکی بطری کوچک آبی را در می‌آورد می‌نشیند، آستین‌ها را بالا زده و به زحمت وضو می‌گیرد.

پارچه‌ای را بر روی پیاده‌رو پهن می‌کند درست رو به قبله، مهر را می‌بوسد و بر روی زمین می‌گذارد، خاضع و خاشع در برابر معبودش می‌ایستد و شروع به نماز خواندن می‌کند، جاروی بلندش را کنار سجاده‌اش بر روی زمین گذاشته و پس از نماز عاجزانه دست‌ها را رو به آسمان بلند می‌کند و چیز‌هایی می‌گوید.

عبادتش که تمام می‌شود دوباره جارو را بر دست گرفته و قسمت‌های باقیمانده را جارو می‌کشد و این تصویر معنوی و ماندگار تنها در نگارخانه خدایش ثبت می‌شود و بس.

این روزه‌ها به آنها پاکبان می‌گویند کسانی که با جان و دل روز و شب در گرما و سرما به مردم خدمت می‌کنند و از جان مایه می‌گذارند.

جاروی بلندشان به چپ و راست کشیده می‌شود و با این کار نانی حلال‌تر از شیر مادر بر سفره‌هایشان می‌برند، سفره‌هایی که آنقدر صفا و صمیمیت دارند که هیچ کجا حتی در منزل اغنیا پیدا نمی‌شود چرا که آب و نانشان حاصل دستانی زحمت‌کش و دلسوز است.

چندی پیش از سوی شهرداری قم مراسم تجلیل از پاکبانان نمونه برگزار شد که در این مراسم یونس جواهری پاکبانی بود که به دلیل پیدا کردن مقداری طلا و بازگرداندن آن به صاحبش مورد تجلیل قرار گرفت.

این پاکبان اخلاق‌مدار در اوج سخاوت هدیه خود را به ایتام تقدیم کرد و این باعث افتخار شهر قم است که چنین افرادی در آن زندگی می‌کنند.

قشر ضعیف در جامعه همواره دلسوز‌تر و مهربان‌تر عمل می‌کنند و چون خود رنج‌ها و سختی‌های زیادی کشیده‌اند به راحتی می‌توانند دیگران را درک کنند و با همه نداری سخاوتمند و بخشنده هستند.

شهردار قم نگاه ویژه‌ای به این قشر دارد و در سخنانش همواره بر توجه به پاکبانان تاکید دارد و خواستار اهمیت دادن به حقوق و مزایای این افراد زحمت کش می‌شود که همین دیدگاه ستودنی است و جای قدردانی دارد.

محمد دلبری در مراسم‌ها و جلسات مختلف از پیمانکاران که بخش خصوصی هستند خواسته تا کوچکترین مشکلی متوجه پاکبانان نشود و همیشه حقوق این افراد را سر وقت و بدون کم و کاستی به آنها بدهند در غیر این صورت قرار داد پیمانکاران با شهرداری به صورت یک طرفه فسخ می‌شود.

توجه به مناسب بودن لباس پاکبانان در روز‌های سرد زمستان از مواردی است که شهردار قم بر لزوم توجه به آن تاکید ویژه‌ای دارد.

مسئولین موظف هستند تا برای همه اقشار ارزش قائل باشند به ویژه کسانی که با تمام توان و بدون کمی و کاستی زحمت می‌کشند تا شهروندان در آسایش و آرامش زندگی کنند و دغدغه‌ای در زمینه پاکیزگی شهر نداشته باشند.

مجید محمد خانی یکی از این نارنجی پوشانی است که فقط 25 سال دارد؛ او می‌گوید: با توجه به اینکه توان مالی خانواده‌ام در حدی نبود که بخواهم به تحصیلم ادامه دهم از کودکی کار می‌کردم تا کمک خرج پدرم باشم و الان هم در شهرداری به مردم خدمت می‌کنم.

دل خوش در خانه‌ای محقر و سفره‌ای بی رنگ

وی می‌افزاید: هیچ کاری را که بشود از آن لقمه‌ای نان حلال در آورد زشت و بد نیست و همیشه افتخار می‌کنم که می‌توانم در این لباس و شغل به مردم خدمت کنم و برای جامعه خود مفید باشم.

عقاید ساده و بی آلایش مجید شنیدن دارد؛ او معتقد است با اینکه زحمت زیادی می‌کشد اما از زندگی ساده‌اش لذت می‌برد و برایش مهم نیست که در قصر زندگی کند یا کلبه‌ای کوچک، در هر صورت دلش خوش است چون خدا را هر لحظه کنارش احساس می‌کند و برای رضای او هر کاری می‌کند.

این پاکبان ادامه می‌دهد: شاید شبی بر سر سفره ما فقط یک کاسه ماست باشد با نان اما من و خانواده‌ام طوری عادت کرده‌ایم که برای کمترین‌ها هم خدا را شکر کنیم و راضی باشیم و هیچگاه یادم نمی‌آید به خدا گلایه کرده باشم و ناشکری کنم.

وقتی ستاره‌های نارنجی زیر آسمان شب می‌درخشند

سید فاضل براتی از شهروندان قمی درباره خاطره‌ای از یک پاکبان می‌گوید: مهربانی و دلسوزی این قشر واقعاً برایم جالب است که این‌گونه از جان مایه می‌گذارند تا خدا از آنها راضی باشد تا کنون بسیاری از آنها را در نیمه شب دیده‌ام که چگونه کار می‌کنند.

وی می‌افزاید: نیمه شبی بعد از یک میهمانی داشتم از خانه پدرم به منزل باز می‌گشتم، وقتی ماشینم داخل کوچه پیچید در مقابل چشمان متعجبم نارنجی پوشی را دیدم که با مظلومیت سرش را بر روی زانو گذاشته بر روی پله‌ای مقابل درب یک خانه به خواب رفته بود.

این شهروند قمی ادامه می‌دهد: معلوم بود سردش است چون حسابی مچاله شده بود و صورتش بی حال و بی رمق به نظر می‌رسید، هم خوشحال شدم هم ناراحت، خوشحال از اینکه در این دنیا هنوز هم خداوند بندگان خوبی دارد که تا این حد برای کسب روزی حلال زحمت می‌کشند و ناراحت از اینکه درون خانه افراد غنی در خواب خوش و رویاهای خود به سر می‌برند و پشت در رفتگری که از شدت خستگی به خواب رفته بود.

محمود سپهری یکی دیگر از پاکبانانی است که از کم لطفی مردم گلایه دارد و می‌گوید: شهروندان به امید اینکه کارگران شهرداری نظافت می‌کنند بدون هیچ توجهی زباله‌های خود را زمین می‌ریزند و به پاکیزگی شهر خود اهمیت نمی‌دهند.

شادی به قیمت آزار پاکبانان

وی ادامه می‌دهد: شب گذشته کنار خیابان مشغول جارو کردن بودم که دیدم چیزی سفید تمام خیابان را گرفت لحظه‌ای ترسیدم اما با شنیدن بوق‌های مکرر متوجه شدم که ماشین‌های عروسی هستند که کیسه‌ای محتوی پر را در تمام خیابان خالی کردند.

این پاکبان زحمت‌کش در ادامه بیان می‌کند: من فقط چند دقیقه داشتم همین‌طور پر‌ها را نگاه می‌کردم و واقعاً مانده بودم که چطور با وجود باد آنها را جمع کنم واقعاً کار دشواری بود.

سپهری از مردم می‌خواهد تا پاکبانان را از خود بدانند و با آنها همکاری کنند و با بی تفاوتی از کنار آنها نگذرند.

گفتن یک خدا قوت به پاکبانان زحمت کش که پاکیزگی شهر در دست آنهاست کار سختی نیست پس با این کار به آنها قوت قلب بدهیم و زمانی که می‌خواهیم زباله‌ای را بر روی زمین بیندازیم خود را جای این افراد بگذاریم، شاید از انجام این کار صرف نظر کنیم.

با تلاش‌های شبانه‌روزی نارنجی پوشانی که دل‌هایی به صافی آبی آسمان دارند ما هر روز در شهر قدم می‌زنیم و از پاکی و پاکیزگی لذت می‌بریم پس هر کسی به سهم خود در حفظ این پاکیزگی کوشا باشد.

انتهای پیام/123