قم نيوز : قم نیوز: حضرت ابوالفضل العباس(ع)، بزرگ مردی که در فضل، کمال، فتوت، ایثار، عشق، شجاعت و رادمردی الگویی برجسته است.
به گزارش قم نیوز، حضرت ابوالفضل العباس(ع) در چهارم شعبان سال ۲۶ هجری قمری در مدینه متولد شد، پدرش پیشوای اول شیعیان و مادرش فاطمه کلابیه بود که بعدها به کنیه ام البنین شهرت یافت.
در روز میلاد و ولادت فرزند شجاعت و نخستین فرزند ام البنین، چهارم شعبان سال ۲۶ هجری در مدینه است که تولد عباس، خانه علی و دل مولا را روشن و سرشار از امید ساخت.
کنیه اش ابوالفضل بود و از معروفترین لقبهایش، قمربنی هاشم، سقا، صاحب لوا الحسین، علمدار، ابوالقربه، عبدصالح و باب الحوایج است.
عباس در خانه علی و در دامان مادر با ایمان و وفادار خود و در کنار حسن و حسین رشد کرد و از این دودمان پاک و عترت رسول، درسهای بزرگ انسانیت ، صداقت و اخلاق را فرا گرفت.
حضرت ابوالفضل(ع) قهرمانانه و با حماسه آفرینی در راه وفاداری به دین اسلام، هم دوش برادرش پیشوای سوم شیعیان، در مقابل دشمن ایستاد و سیره و کردارش الگوی مردان و زنان عالم شد.
تاریخ روشن از کرامتهای عباس بن علی است و نام او با وفا، ادب، ایثار و جانبازی همراه است و گذشت این سالها، کمترین غباری بر سیمای فتوتی که در رفتار آن حضرت جلوه گر شد، ننشانده است چرا که تربیت خاص امام علی(ع) بی شک، در شکل دادن به شخصیت فکری و روحی بارز و برجسته این نوجوان، سهم عمده ای داشت .
در روزهای کودکی عباس، پدر گران قدرش، علی (ع) چون آیینه معرفت، ایمان، دانایی و کمال، در مقابل او قرار داشت و گفتار الهی و رفتار آسمانی اش بر وی اثر می گذاشت. عباس علیه السلام از دانش و بینش حضرت علی (ع) بهره می برد.
پرورش در آغوش امامت و دامان عصمت، فرصتی پاک و مبارک برای ایام نوجوانی و جوانی عباس فراهم کرد تا در آینده، نخل بلندقامت استقامت و سنگربان حماسه و مردانگی باشد.
حضرت عباس (ع) در خانه ای زاده شد که جایگاه دانش و حکمت بود؛ آن بزرگوار، از محضر حضرت علی (ع)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) کسب فیض کرد و از مقام والای علمی برخوردار شد.
حضرت ابوالفضل العباس(ع) دنیای فضیلتها و کمالات است، ذاتش آیینه ای است که ویژگی های سه امام در او تجلی کرده است؛ چرا که او تربیت یافته مکتب آن سه امام و بهترین شاگرد آن مکتب است؛ شجاعت و ایمان را از پدر به ارث برده و از کودکی ادب در محضر ولایت را، در دامن مادر و در جان خویش پرورش داده است.
عباس(ع) وفادار به برادر بود، او را با حسین(ع) عهدی محکم و میثاقی ناگسستنی است، او در راه دینش وفادارترین است و به حکم وفایی که همچون خون در رگهایش جاری است، تمام خطرها را به جان می خرد و از اهل بیت(ع) دفاع می کند و سختی های زمانه نمی تواند او را از این خاندان والامقام جدا سازد؛ وفاداری عباس(ع) الگوی همه انسانهای آزادمردی است که شاگرد مکتب امامت هستند.