قم در روز میلاد نبی مکرم اسلام(ص) غرق در جشن و سرور شد

به گزارش قم نیوز ، همزمان با فرا رسیدن هفدهم ربیع الاول سالروز ولادت با سعادت خاتم الانبیاء محمد مصطفی(ص) و ششمین اختر تابناک امامت و ولایت حضرت امام جعفر صادق(ع)، شهر مقدس قم یکپارچه غرق در نور و شادمانی شد.

شهر مقدس قم در شب میلاد نبی مکرم اسلام و صادق آل محمد(ع) حال و هوای ویژه ای به خود گرفت و مراسم جشن و سرور در حرم مطهر کریمه اهل بیت(ع)، مسجد مقدس جمکران، مساجد و تکایا و دیگر اماکن متبرکه با حضور عاشقان و ارادتمندان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) برگزار شد.

در شب میلاد پیامبر اکرم(ص) هزاران نفر از زائران بارگاه کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه(س) با شرکت در مجلس ویژه ای که از سوی آستان مقدس برگزار شده بود، به جشن و شادی پرداخته و این میلاد با برکت را گرامی داشتند.

مسجد مقدس جمکران نیز در این شب میزبان هزاران نفر از نمازگزاران و زائران شهر قم بود که پس از اقامه نماز مغرب و عشاء این جشن ولادت را به ساحت مقدس امام زمان(عج) تبریک عرض کردند.

همچنین به همین مناسبت شب گذشته و امروز مراسم مختلف جشن میلاد با حضور هزاران دلداده اهل بیت(ع) در دفاتر و بیوت مراجع تقلید و دفتر مقام معظم رهبری در قم برپا شد.

حرم مطهر حضرت معصومه(س) از ساعات ابتدایی شب گذشته و صبح امروز پذیرای هزاران تن از زائران و مجاوران است که به منظور عرض تبریک میلاد خجسته امام رضا(ع) به محضر مبارک کریمه اهل بیت(ع) وارد این مکان مقدس شده اند.

بسیاری از شهروندان قمی به همراه زائران حرم مطهر حضرت معصومه(س) با در دست داشتن نقل و شیرینی و تقسیم آن، این عید بزرگ را به یکدیگر تبریک و تهنیت گفته و برای جامعه اسلامی آرزوی خیر و برکت می کنند.

حضرت محمد(ص) در هفدهم ربیع الاول سال 570 عام الفیل در مکه چشم به جهان گشودند، پدر ایشان عبدالله و مادر پاکدامنشان آمنه نام داشت.

رسول اکرم(ص) پیش از تولد، پدر خویش را از دست دادند و به همین دلیل در کنار پدر بزرگشان عبدالمطلب و دایه مهربانشان حلیمه رشد و پرورش یافتند و با والاترین صفت های انسانی آشنا شدند. پس از درگذشت مادر و جد بزرگوار ایشان، حضرت ابوطالب(ع) عموی خاتم پیامبران سرپرستی آن حضرت را بر عهده گرفت.

آن حضرت، در 25 سالگی با حضرت خدیجه(س) از پرهیزگارترین بانوان مکه ازدواج کردند، گوهر وجودی این بانوی گرانقدر آنچنان با ارزش بود که ایشان با بی توجهی به مال و ثروت دنیا، اموالش را به تهی دستان و فقیران بخشید.

حضرت محمد همواره به راز و نیاز با پروردگار مشغول بودند و بدین منظور ایشان در طول سال، بارها به کوه های اطراف مکه و غار حرا می رفتند و در آنجا خلوت می گزیدند.

سرانجام در بیست و هفتم رجب یکی از آن روزها که محمد امین(ص) برای عبادت راهی غار حرا شده بودند، رخدادی بی همتا سرنوشت بشریت را تغییر داد. جبرییل فرستاده ی وحی با پیام «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ...» بخوان! بخوان به نام پروردگارت که خلق کرد! بر ایشان نازل شد و فرمان رسالت پروردگار را بر رسول نبی(ص) ابلاغ کرد و بدین گونه حضرت محمد(ص) به عنوان آخرین پیامبر برگزیده شدند.

پس از آغاز رسالت ایشان، نخستین افرادی که به دین اسلام گرویدند، حضرت خدیجه(س) و حضرت علی(ع) به یگانگی خدا و رسالت حضرت محمد(ص) گواهی دادند و به دین اسلام پیوستند.

رسول خدا(ص) به دلیل شرایط آن زمان مکه که مملو از شرک و بت پرستی بود و در آن خرافه پرستی و جهالت رواج داشت، نخست به دعوت خصوصی و تبلیغ پنهانی اسلام روی آوردند.

دعوت پنهانی خاتم پیامبران سه سال به طول انجامید و زمینه ی لازم برای اعلام عمومی رسالت آن حضرت فراهم شد.

پس از دعوت پنهانی، رسول خدا(ص) در دومین مرحله، دعوت از افراد نزدیک و خویشاوندان خویش را آغاز کردند که بیش از 40 تن از نزدیکان ایشان به اسلام ایمان آوردند.

پیامبر اسلام پس از دعوت از خویشاوندان، دعوت همگانی را آغاز کردند که جمعیت زیادی از مردم قبیله های گوناگون این دین آسمانی را با اشتیاق فراوان پذیرفتند.

پس از آن مشرکان و منافقان به دلیل آن که منافع خویش را در خطر می دیدند، به مخالفت با پیامبر اسلام برخاستند

رسول خدا(ص) در این شرایط که کارشکنی مشرکان افزایش یافته بود، تصمیم گرفتند با گروهی از مسلمانان به حبشه هجرت کنند و این آغاز دعوت به اسلام در خارج از شهر مکه به شمار می رفت.

یکی از رخدادهای مهم اسلام در سال دهم هجرت به وقوع پیوست. سالی که پیامبر اکرم(ص) به حجه الوداع رفتند و پس از پایان فریضه ی حج در راه بازگشت، رسول نبی تمامی مردم را در مکانی به نام غدیر خم گرد هم آوردند تا موضوع خلافت و جانشینی را به صورت کامل مشخص سازند.

رسول خدا(ص) پس از انجام نماز ظهر بر فراز منبر بلندی رفتند و بعد از نیایش با پروردگار خویش، حضرت علی(ع) را نزد خود فرا خواندند و سپس فرمودند:«هر که من مولای اویم، علی مولای اوست.»

سرانجام پیامبر اکرم(ص) در بیست و هشتم صفر سال 10 هجری در 63 سالگی در مدینه منوره چشم از جهان فرو بستند و به دیار حق شتافتند و جهان اسلام را در غمی بزرگ فرو بردند.

امام جعفر صادق(ع) در هفدهم ربیع الاول 83 هجری قمری در شهر مدینه دیده به جهان گشود، ایشان فرزند امام پنجم شیعیان امام محمدباقر(ع) بود و مادرش ام فروه در شرافت و بزرگواری، آن چنان شهرت داشت که گاهی امام صادق(ع) را ابن المکرمه به معنای فرزند بانوی کرامت می نامیدند.

کنیه ی آن حضرت ابو عبدالله و لقب ایشان صادق است، از دیگر لقب های این امام همام می توان به ابا اسماعیل، الخاص، ابوموسی، الفاضل، الطاهر، القائم، الکامل و المنجی اشاره کرد.

این امام همام تا 12 سالگی، نزد جد بزرگوارش امام سجاد(ع) تعلیم و تربیت یافت و کودکی و نوجوانی اش را در محضر ایشان گذراند. وی سپس 19 سال از علم و دانش پدر خویش بهره مند شد و در 31 سالگی پس از شهادت امام پنجم شیعیان امامت و رهبری مسلمانان را بر عهده گرفت. استعداد ذاتی و هوش سرشار امام صادق(ع) در کنار این تعلیم و تربیت پدر سبب شد تا امام(ع) به کمال علم و دانش دست یابد و بزرگترین عالم زمان خویش شود.

امام صادق(ع) در طول 34 سال امامت و رهبری خود مکتب جعفری را پایه گذاری کرد و در دوران امامت خویش به تربیت و پرورش شاگردان زیادی پرداخت، به گونه ای که بیشتر علما و دانشمندان اعتقاد دارند؛ شاگردان امام به چهار هزار تن می رسیدند که از مناطق مختلف جهان اسلام به محضر ایشان می آمدند و کسب فیض می کردند که از آن میان می توان هشام بن حکم، مومن الطاق، جابر بن حیان، مفضل بن عمر جعفی، ابوبصیر لیث بن البختری، جمیل بن دراج، معلی بن خنیس، ابوحمزه ثمالی و فیض بن مختار کوفی را نام برد.

امام صادق(ع) در مناظره های خود بسیار توانا بود و با دلیل و استدلال منطقی در گفت و گوها، دیگران را متقاعد می کرد.

سرانجام امام صادق(ع) پیشوای مسلمانان جهان در بیست و پنجم شوال 148 هجری قمری با دسیسه ی منصور دوانیقی مسموم شد و به شهادت رسید و جهانیان را در غمی شگرف فرو برد.

انتهای پیام/136