چرا نهادهای امنیتی نگران گسترش پوکمون گو بودند؟ افشای پشت پرده یک بازی

به گزارش قم نیوز، یکی از مهمترین تبعات گسترش فناوری دیجیتال در عرصه اطلاعاتی، انبوهی اطلاعات (information) است که علاوه بر تأمین هدف اصلی، سردرگم کردن جامعه بشری و اعمال تغییرات دلخواه و هدفمند در شیوه تفکر و رویکردها، پیامد دیگری نیز به همراه دارد. با برخورداری از اندک استعداد تحلیلی و آشنایی با شیوه تفکر هماورد، می توان از انبوه اخبار و اطلاعات موجود در منابع آشکار (open source information)، تحلیل هایی را انجام داد که منجر به تولید اطلاعات امنیتی (intelligence) می شوند. لذا آنچه در این جا نگاشته می شود، تحلیلی با رویکرد امنیتی و متکی بر اطلاعات موجود در منابع آشکار است که بسیاری شاید آن را با لفظ تئوری توهم، تخطئه کنند. همه اطلاعات موجود در این نگارش قابل راستی آزمایی هستند و منابع متعددی، از منابع شناخته شده و ناشناس تا موثق و غیرموثق آنها را تأیید می کنند.

بازی جدید پوکمون گو، از بازی های خبرسازی است که این روزها اذهان بسیاری از مردم جهان را به خود مشغول کرده است. چیستی و چگونگی انجام این بازی، نیازمندی های اطلاعاتی و داده ای آن و یا پیامدهای مختلف فردی و اجتماعی و البته امنیتی و سیاسی آن، موضوع این نوشتار نیست. ما در اینجا بیشتر سعی می کنیم تا پیشینه ای از سازندگان این بازی ارائه دهیم و ارتباط احتمالی این بازی را با تشکیلات امنیتی ـ اطلاعاتی آمریکا، سنجیده و تحلیل کنیم.

پوکمون گو از زمان انتشار، 6 جولای 2016، تا کنون بیش از 100 میلیون مخاطب (گیمر) را به خود جلب کرده است. امکان انجام این بازی در دو حالت تک نفره و گروهی، جذابیت بیشتری به آن بخشیده است. پیامدهای منفی این بازی برای تمام مردم جهان منعکس شده و دولت های مختلف مواضعی معمولاً سلبی، نسبت به آن اتخاذ کرده اند.

در ادامه برای روشن تر شدن نگاه دولت ها و جوامع مختلف جهانی به این بازی، مهمترین مواضعی که نسبت به بازی مذکور در پیش گرفته شده، بررسی می شود.

موضع کشورهای مختلف در قبال پوکمون گو

روسیه: به دنبال انتشار بازی پوکمون گو و فعال شدن آن در روسیه، شمار بسیاری از مردم این کشور به انجام این بازی مشغول شدند. مقامات روسی، طبق عادت متداول خود در انتشار نسخ روسی همه تکنولوژی های غربی، این بار نیز بازی مشابهی را روانه بازار کرده اند که در آن یافتن چهره ها و اماکن تاریخی مسکو، هدف قرار داده شده است تا از این طریق بازی پوکمون گو به حاشیه رانده شود. این درحالی است که پس از انتشار این بازی در روسیه، مقامات سیاسی، امنیتی، مذهبی و همچنین ناسیونالیست های این کشور به شدت علیه آن موضع گرفته و آن را ابزاری برای جاسوسی و نیز تخریب سبک زندگی و عقاید مردم روسیه، خواندند. شماری نیز آن را طرح اطلاعاتی امنیتی سی آی ای می دانند که می کوشد با استفاده از دوربین تلفن های همراه هوشمند شهروندان روسی، تصاویر زنده از اماکن حساس در مسکو و دیگر شهرهای روسیه، تهیه کند. مقامات روسی اعلام کرده اند که جستجوی کاراکترهای پوکمون در اطراف کرملین ممنوع بوده و منتهی به مجازات می شود.

عربستان سعودی: در عربستان سعودی شمار بسیاری از شیوخ این کشور با صدور فتوا، بازی پوکمون گو را ممنوع اعلام و غیراسلامی خوانده اند که انجام آن به مثابه ارتکاب گناه خواهد بود.

کویت: مقامات کویتی استفاده از این بازی را در اماکن و دفاتر دولتی ممنوع اعلام کرده و هشدار داده اند که استفاده از این بازی می تواند منجر به افشای اطلاعات شخصی شود و ممکن است مورد استفاده تبهکاران قرار گرفته تا قربانیان خود را در اماکن خلوت و بدون شاهد، به دام اندازند.

قبرس: یکی از نمایندگان پارلمان قبرس در صفحه فیسبوک خود و نیز در مصاحبه های مختلف تلویزیونی اعلام کرده است که انجام بازی پوکمون گو باید در این کشور منع شود. وی اذعان داشت که برای ممنوع کردن انجام این بازی قانون گذاری کافی انجام شده است؛ همانطور که استفاده از تلفن همراه در هنگام رانندگی غیرمجاز است، انجام بازی هایی که تمام حواس کاربر را به خود مشغول کرده و ممکن است خطر جانی برای وی به همراه داشته باشد، باید ممنوع شود.

مصر: مقامات امنیتی مصر اعلام کرده اند که استفاده از این بازی باید ممنوع شود چرا که تصاویر یا ویدئوهای مربوط به اماکن امنیتی را با اشخاص یا نهادهای نامعلومی به اشتراک می گذارد که می تواند برای این کشور پیامدهای امنیتی جدی داشته باشد. «حمید باخیت»، یکی از مقامات کمیته امنیت و دفاع ملی در پارلمان این کشور گفته است که پوکمون گو در واقع جدیدترین ابزار مورد استفاده آژانس های جاسوسی در جنگ اطلاعاتی است که قصد دارد ذیل عنوان سرگرمی، در جوامع ما رخنه کند.

اندونزی: مقامات این کشور بازی پوکمون گو را یک تهدید امنیت ملی خوانده اند که به دشمن امکان می دهد تا در پایگاه های نظامی رخنه کرده و اطلاعات بسیار حساس و محرمانه ای را افشا کند. یک شهروند فرانسوی در اندونزی در هنگام تلاش برای ورود به یک پایگاه نظامی در غرب استان جاوا، دستگیر شد. وی مدعی شده بود که به دنبال یکی از کارکترهای پوکمونی قصد ورود به این پایگاه را داشته است.

کره جنوبی: در کره جنوبی، دولت بنا به دلایل امنیتی، گوگل مپ را محدود کرده است، لذا بازی پوکمون گو در این کشور اجرا نمی شود. اما در یکی از شهرهای کوچک در نزدیکی مرزهای آبی این کشور امکان انجام این بازی وجود دارد؛ شمار بسیاری از مردم به اشتیاق انجام این بازی به این شهر سفر می کنند.

بوسنی هرزگوین: یکی از مهمترین نگرانی های مقامات این کشور در مورد بازی پوکون گو آن است که کاربران این بازی در هنگام جستجوی کاراکترهای کارتونی ممکن است وارد زمین هایی شوند که هنوز از مین های دهه 1990 پاکسازی نشده اند و درنتیجه سهل انگاری جان خود را از دست دهند.

سنگاپور: بازی پوکمون گو هنوز در سنگاپور فعال نشده است؛ اما در پی انتشار اخبار رویدادهای هولناک ناشی از گسترش استفاده از این بازی در کشورهایی که این بازی در آنها فعال است، دولت سنگاپور اعلام کرد که پیش از فعال شدن این بازی در کشور، تأثیر آن بر جوامع مختلف را رصد خواهد کرد تا بتواند آگاهی لازم در مورد اجرای این بازی در سنگاپور، فراهم آورد. وزیر اطلاعات و ارتباطات سنگاپور اعلام کرده است که مطالعات دقیقی در مورد اجرا یا عدم اجرای این بازی در سنگاپور انجام خواهد شد. وی تأکید کرده است که این بازی نباید بر سبک زندگی در این کشور تأثیر منفی بگذارد. این مقام سنگاپوری همچنین مدعی شد که اخبار نگران کننده در مورد این بازی باعث شده تا نهادهای ذیربط به رصد کامل این بازی و پیامدهای آن بر جامعه، موظف شوند.

روی هم رفته، استقبالی که از این بازی در میان کاربران به عمل آمده، باعث بروز نگرانی های جدی امنیتی و فرهنگی در کشورهای مختلف شده است. این بازی همانند بسیاری از برنامه های کاربردی دیگری که برای گوشی های هوشمند و رایانه های طراحی و عرضه شده است، ابعاد پنهان بسیاری را غیر از هدف آشکار خود، به همراه دارد. برای مثال، به عقیده بسیاری فیسبوک، ابزاری برای داده کاوی محتوای آنلاین مردم جهان و مکان یابی و تحلیل شخصیتی ایشان است؛ اما بسیاری از مردم جهان هنوز آن را به عنوان ابزاری ارتباطی در فضای وب 2 می شناسند. پوکمون گو، به رغم همه جذابیت ها، ابعاد پیچیده و پنهانی دارد که موضع گیری منفی دولت های مختلف نسبت به آن، کاملاً گویای این مطلب است.

حمایت مستقیم دستگاه اطلاعاتی ایالات متحده برای تولید این بازی، یکی از مهمترین دلایل نگرانی های مذکور است.

تولید بازی با فراگیری در این سطح، آن هم با اتکا بر بودجه مستقیم دستگاه اطلاعاتی و امنیتی، بدون کاربری مرتبط با این دستگاه، هیچ منطقی ندارد. لذا لازم است تا نهادهایی که از این بازی حمایت مالی کرده اند، را به طور خلاصه معرفی کرده و نحوه ارتباط میان ایشان با پوکمون گو را مشخص سازیم.

به گزارش بسیاری از خروجی های خبری مختلف و همچنین با استناد به اطلاعات موجود در منابع آشکار، شرکت نیانتیک، سازنده بازی پوکمون گو، با حمایت مالی که از چند صندوق سرمایه گذاری جذب شد، از شرکت گوگل مستقل شده و راه اندازی شد. یکی از این صندوق های سرمایه گذاری، "این کیوتل" است که می توان آن را عقل تکنولوژیک سی آی ای خواند. در ادامه توضیحاتی در مورد این شرکت داده خواهد شد.

به گزارش روزنامه چاینا دیلی، برخی از کارشناسان امنیت سایبری اعلام کرده اند که حداقل یک بدافزار برنامه پوکمون گو را هک کرده است و می تواند اقداماتی را اجرا کند که از فعالیت آنلاین کاربران جاسوسی کرده و تماس های تلفنی ایشان را رهگیری کند. این تنها یکی از پیامدهای جانبی، و نه مستقیم، این بازی است که در مورد این پیامدهای منفی نیاز به نگارش گزارشی مجزاست.

این کیوتل؛ شرکتی که عقل تکنولوژیک سی آی ای است!

شرکت این کیوتل (In-Q-Tel)، 16 سال پیش از این در 29 سپتامبر سال 1999 در ابتدا با نام پلوس (Peleus) و سپس «این کیو آی تی» (In-Q-It)، به عنوان یک شرکت غیرانتفاعی سرمایه گذاری خصوصی، بنیان گذاری شد. نورم آگوستین (Norm Augustine)، رئیس هیئت مدیره پیشین ابرشرکت تسلیحاتی آمریکایی «لاکهید مارتین» و «گیلمن لوئی» (Gilman Louie)، اولین رئیس هیئت مدیره این کیوتل، به این شرکت موجودیت بخشیدند. هدف از تأسیس این شرکت، ایجاد ارتباط مستقیم میان نیازمندی های تکنولوژیک آژانس مرکزی اطلاعات آمریکا (CIA) و دیگر آژانس های اطلاعاتی این کشور و جدیدترین فناوری های موجود در عرصه صنایع هایتک، بود. به عبارت دیگر این کیوتل ایجاد شد تا نیازمندی های تشکیلات اطلاعاتی آمریکا را در بخش تکنولوژیک رفع کند.

چنان که می دانیم، بسیاری از فعالیت هایی که در بخش تحقیق و توسعه (R&D) انجام می شوند، بسیار هزینه بر و در موارد معدود سودآور هستند. بسیاری از این فعالیت ها در بخش علوم پایه صورت می پذیرند که سرمایه گذاران معدودی یافت می شوند که برای تأمین هزینه این قبیل تحقیقات، بودجه هزینه کنند. دولتها و بازیگران مرتبط با خزانه دولتی، بیشتر درگیر مسائل جاری کشوری بوده و اگر هم در این بخش سرمایه گذاری انجام می دهند، برای رفع نیازمندی های فوری و فراوانی است که با حیات مردم آن کشور گره می خورد. لذا در یک نتیجه گیری ساده به منطق نهفته در پس ایجاد یک شرکت سرمایه گذاری همچون این کیوتل پی می بریم.

با توجه به این دو مقدمه به این نتیجه می رسیم که مأموریت این کیوتل شناسایی و سرمایه گذاری در شرکت ها و پروژه هایی است که درصدد تولید و توسعه تکنولوژی های نوین و خلاقانه ای هستند که می توانند در خدمت منافع امنیت ملی آمریکا، یعنی تشکیلات امنیتی ـ اطلاعاتی بسیار گسترده این کشور، قرار گیرند. این کیوتل اکنون با کارآفرینان بسیار، شرکت های تحقیقاتی، پژوهشگران و سرمایه گذارهای دیگر مرتبط است که می کوشند به تشکیلات اطلاعاتی آمریکا، به ویژه آژانس مرکزی اطلاعات، آژانس اطلاعات دفاعی (DIA) و آژانس ملی اطلاعات مکان زمینی (NGA)، کمک کنند ظرفیت های خود را در همه ابعاد تقویت کرده و برتری خود را حفظ کنند.

این کیوتل به لحاظ حقوقی از سی آی ای یا هر آژانس حکومتی دیگری، مستقل است. این شرکت از طریق توافقنامه منشوری و قرارداد سالیانه با سی آی ای گره می خورد و روابط میان این دو نهاد، از طریق همین قرارداد، تنظیم می شود. واحد ارتباط میان این دو ساختار، «این کیوتل اینترفیس سنتر» (In-Q-Tel Interface Center)، دفتری مستقر در تشکیلات سی آی ای است. سرمایه گذاری این شرکت در سال 2012 به ازای هر دلار سرمایه گذاری، 9 دلار جذب سرمایه از دیگر شرکت ها را به دنبال داشته است.

بسیاری از شرکت هایی که این کیوتل روی آنها سرمایه گذاری می کند، مخفی و محرمانه هستند. البته بخشی از فعالیت های این شرکت علنی می شود؛ اما اینکه محصول نهایی در چه زمینه ای به کار گرفته می شود یا به کدام آژانس اطلاعاتی تحویل می گردد، محرمانه باقی می ماند. عمده سرمایه گذاری های این شرکت در بخش های زیر انجام شده است:

· نرم افزار

· بیوتکنولوژی

· الکتریسیته

· الکترونیک

· ویدئو

· سخت افزار

· شبکه های سنسوری

· مراکز داده

· سنجش های امنیتی

بیشترین حجم سرمایه گذاری این شرکت در بخش نرم افزاری بوده است که برخی از آنها را در ادامه به طور خلاصه ذکر می کنیم:

شرکت کی هول (Keyhole, Inc.): نرم افزار تصویرسازی از نقاط مکانی روی زمین (در سال 2004 توسط گوگل خریداری شده و در سال 2005 با عنوان گوگل ارث (Google Earth) عرضه شد)

شرکت هودل (Huddle): نرم افزار تولید محتوای پردازش ابری به صورت تعاملی

شرکت اُکیولیس لبز (Oculis Labs): نرم افزار امنیت سایبری بصری

شرکت فورترا (Forterra): نرم افزار جهان های مجازی برای آموزش

شرکت کوانتوم فوردی (Quantum4D): تکنولوژی تصویرپرداری

شرکت ویژوال ساینس (Visual Scinces): تحلیل بصری زمان زنده

شرکت ایجنت لوجیک (Agent Logic): نرم افزار شناسایی و واکنش به رویداد

شرکت کانکتیفای (Connectify): تکنولوژی وای فای و وی پی ان

شرکت ویزیبل تکنولورژیز (Visible Technologies): نظارت بر رسانه های اجتماعی

این فهرست بسیار طولانی و خارج از موضوع نوشتار پیش رو است. در مجموع می توان گفت که این کیوتل عقل تکنولوژیک تشکیلات اطلاعاتی ایالات متحده است و می کوشد تا تمام راهکارها و ادوات مؤثر در پیشبرد اهداف امنیتی اطلاعاتی این تشکیلات را شناسایی کرده و با سرمایه گذاری روی آنها، به نتیجه مطلوب دست یابد.

شرکت کی هو؛ خالق نسخه اولیه گوگل ارث

شرکت "کی هول" در سال 2001 بنیان گذاری شد و از پیشگامان تولید نرم افزارهای تخصصی تصویرسازی از داده های زمین- مکانی بود که در سال 2004 به قیمت 35 میلیون دلار توسط گوگل خریداری شد. بودجه اصلی ایجاد و راه اندازی این شرکت از طریق این کیوتل و از منابع آژانس ملی اطلاعات زمین مکانی (NGA) تأمین شد. مهمترین محصول این شرکت، یعنی پروژه اصلی آن که اسباب لازم برای جذب سرمایه از این کیوتل را فراهم آورد، بسته نرم افزاری ارث ویوئر (Earth Viewer) بود که بعدها در سال 2005 به برنامه گوگل ارث تبدیل شد. این محصول کی هول ابتدا برای رفع نیازمندی های تقریباً نامشخص اطلاعاتی امنیتی دستگاه اطلاعاتی آمریکا عرضه شد و سپس با تغییر و تعدیلی چند به بازار تجاری نیز عرضه گردید تا دیگر مشتریان، ازجمله صنعت مستغلات، رسانه ها و نقشه برداری شهری نیز از آن بهرمند شوند. چهره شاخص و اصلی این شرکت، که ریاست هیئت مدیره نیز برعهده وی بود، "جان هنک" (John Hanke) است.

جان هنک کیست؟

جان هنک از دانشگاه تگزاس در آستین (University of Texas at Austin) با مدرک کارشناسی مطالعات بین رشته ای مدیریت فارغ التحصیل شد. پس از آن در سال 1996 مدرک ام بی ای خود را از دانشکده هاس (Hass School of Business) در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، دریافت نمود. در فاصله بین تحصیل در این دو دانشگاه وی کارمند وزارت خارجه دولت ایالات متحده در میانمار بود. پس از اخذ مدرک ام بی ای، در راه اندازی دو شرکت تولید کننده نرم افزارهای سرگرمی، که بسیار موفق بودند مشارکت کرد. این دو شرکت عبارتند از Archetype Interactive و Big Network. وی همچنین یکی از دست اندرکاران اولین بازی های آنلاین با بازیگران بسیار زیاد (MMO) به نام Meridian 59 است.

اما آنچه که جان هنک را به فردی مورد توجه تبدیل کرد، در ابتدا، ایجاد و هدایت شرکت کی هول بود که پیش از این توضیح آن رفت. پس از آنکه کی هول توسط گوگل خریداری شد، جان مدت چندین سال به عنوان مدیر کل مدیریت محصول در بخش «زمین» (Geo) گوگل فعالیت کرد. عناصر زیرمجموعه این بخش عبارتند از گوگل ارث، گوگل مپس، استریت ویو (Street View)، اسکپ آپ (SketchUp) و پانورامیو (Panoramio). می توان گفت که جان، در این سمت دوران بلوغ و تکامل نهایی خود را طی کرد چرا که پس از آن در سال 2010، وی اقدام به تأسیس شرکتی به نام "نیانتیک" (Niantic) کرد. نیانتیک سازنده بازی مورد بحث ما، پوکمون گو است.

نیانتیک؛ سازنده بازی پوکمون گو

شرکت نیانتیک، یک شرکت تولید نرم افزار آمریکایی است که در سانفرانسیسکو در ایالت کالیفرنیا مستقر شده است و به دلیل تولید و عرضه دو بازی اینگرس (Ingress) و پوکمون گو، مشهور شد. این شرکت در سال 2010 توسط جان هنک، به عنوان یکی از پروژه های زیرمجموعه گوگل تأسیس شد و در اکتبر سال 2015 از این شرکت اعلام استقلال کرد.

سابقه کاری و تخصص جان هنک، این بار منجر به راه اندازی پروژهای جدید شد که می توان آن را حاصل تجربه کاری و شیوه تفکر جان هنک خواند. نیانتیک در واقع شرکتی است که روی تصویرپردازی، واقعیت مجازی و ترکیبی از این دو یعنی تصویرپردازی مجازی در دنیای واقعی، کار میکند. حال این تفکر و فعالیت در دو محصول عمده این شرکت، یعنی بازیهای مذکور کاملاً آشکار است.

اولین محصول نیانتیک در سال 2012 تحت عنوان فیلد تریپ (Field Trip) به بازار عرضه شد که در واقع یک برنامه موبایلی متمرکز بر مکان است که شما را به سمت اشیائی منحصر به فرد، مخفی و بسیار جذاب رهنمون می کند.

دومین محصول این شرکت، که اولین محصول واقعیت مجازی آن محسوب می شود، «اینگرس» بود که در ماه نوامبر همان سال، 2012، فقط در بازار برنامه های اندرویدی عرضه شد. این محصول در اکتبر 2013 به عموم کاربران عرضه گردید و در جولای 2014 نسخه IOS آن نیز روانه بازار شد. این بازی، یک بازی آنلاین با بازیگران بسیار است و امکان تعامل فرد به فرد در آن وجود نداشته و افراد باید با تشکیل تیم به انجام این بازی بپردازند. ایده اصلی آن نیز از عنوان نیانتیک، برگرفته شده است. نیانتیک نام کشتی است که در عصر تب طلا در کالیفرنیا به سواحل سانفرانسیسکو آمد و در آن پهلو گرفته و به عقیده برخی این شهر بر مخروبه این کشتی و کشتی های مشابه بسیار دیگر، ساخته شده است.

در اکتبر سال 2015، این شرکت از گوگل اعلام استقلال کرد. پس از این استقلال، نیانتیک اعلام کرد که گوگل، «نینتندو» (Nintendo) و شرکت پوکمون، مبلغ 30 میلیون دلار (20 میلیون دلار پیشاپیش و 10 میلیون دلار به شرط حصول نتایج مطلوب) در این شرکت سرمایه گذاری می کنند تا به رشد شرکت و محصولات آن کمک کنند.

در فوریه سال 2016، شرکت نیانتیک اعلام کرد که 5 میلیون دلار دیگر را ذیل یک قرارداد سرمایه گذاری رسته الف، از چند شرکت سرمایه گذاری خصوصی که در ادامه عنوان آنها ذکر خواهد شد، دریافت کرده است: شرکت های آلسوپ لوئی (Alsop Louie Partners)، یو اند مستر جونز برندتک (You & Mr. Jones Brandtech Ventures) و سرمایه گذاران شخصی لوکاس نیلان (Lucas Nealan)، سیان بنیستر و اسکان بنیستر (Cyan Banister and Scott Banister). نکته مهم در این سرمایه گذاری این است که علاوه بر کمک شایانی که به رشد آن کردند، این سرمایه گذاری نیانتیک را قادر ساخت تا شماری از پیشگامان صنعت استراتژیک، از جمله گیلمن لوئی، ریاست پیشین اینکیوتل، را در زمره اعضای هیئت مدیره خود، پذیرا باشد.

در سپتامبر سال 2015، نیانتیک اعلام کرد که در حال تولید و عرضه بازی پوکمون گو با همکاری شرکت نینتندو و شرکت پوکمون است. این بازی ابتدا در سپتامبر 2016 در استرالیا، نیوزلند و ایالات متحده منتشر شد و ظرف مدت بسیار کوتاهی به یک پدیده بسیار فراگیر تبدیل شد که شرح آن در دیگر گزارش ها رفته است. مهم این است که عضویت گیلمن لوئی، راهبر اینکیوتل، مغز تکنولوژیک CIA، در هیئت مدیره نیانتیک، پیش از عرضه این بازی به بازار کاربری، رخ داد.

جمع بندی

اگر این گزارش را از ابتدا دنبال کرده باشید، متوجه یک روایت بسیار روشن و منطقی خواهید شد. یک شرکت سرمایه گذاری خصوصی، که اتفاقاً ذیل قراردادهای خصوصی و کاملاً تجاری به سردمدار دستگاه امنیتی اطلاعاتی ایالات متحده، سی آی ای متصل است، لازم می بیند تا برای رفع برخی از نیازمندی های خود به یک شرکت متخصص در تصویرسازی از داده های مکان-زمینی، رجوع کند. این رجوع باعث می شود تا یک پروژه تحقیقاتی تبدیل به شرکتی به نام «کی هول» شود که بعدها به گوگل فروخته می شود و بر پایه تجربه پیشین این شرکت، محصولاتی به نام گوگل ارث و گوگل مپ تولید می کند. مغز متفکر کی هول، فردی به نام «جان هنک» است که پس از این فروش، در سمتی مهم، معاونت مدیریت تولید بخش «زمین» گوگل، به کار خود در این شرکت ادامه می دهد.

پس از مدتی، در سال 2010 پروژه دیگری با حمایت صندوق های سرمایه گذاری خصوصی مختلف، ازجمله این کیوتل، ذیل شرکت گوگل راه اندازی می شود که جان هنک نقش بنیان گذاری و راهبری آن را برعهده می گیرد. این پروژه جدید بر مبنای تجربه کاری و تخصص وی، تولید نرم افزارهای ترکیب کننده واقعیات فیزیکی و تصویرپردازی های مجازی، تحت عنوان نیانتیک راه اندازی می شود. پس از تقریباً پنج سال، این پروژه، با پشتوانه یک قرارداد سرمایه گذاری جدید، که باز هم این کیوتل در آن نقش مهمی ایفا می کند، در قالب یک شرکت مجزا ابراز هویت و اعلام وجود می کند. پس از گذشت یک سال از این اعلام استقلال این شرکت در هیئت مدیره خود پذیرای گیلمن لوئی، ریاست پیشین اینکیوتل، می شود و اندکی بعد، بازی پوکمون گو را روانه بازار می کند.

همانطور که پیش از این ذکر شد، نیانتیک با امضای قرارداد سرمایه گذاری 30 میلیون دلاری استقلال خود را اعلام کرد که 20 میلیون دلار این سرمایه، به صورت پیشاپیش در اختیار نیانتیک قرار داده شد و 10 میلیون دلار آن به وصول به نتایج مطلوب و از پیش تعیین شده، مشروط گردید. شکی نیست که پوکمون گو را می توان یکی از این نتایج مطلوب تلقی کرد. جذب 5 میلیون دلار سرمایه اضافی از صندوق های سرمایه گذاری مهمی که مستقیماً با این کیوتل مرتبط هستند و حضور شخص «گیلمن لوئی» در هیئت مدیره این شرکت، آیا به جز وجود ارتباطی مستقیم میان شرکت سازنده پوکمون گو با این کیوتل، و بالتبع CIA، به چیز دیگری اشاره دارد؟

انتهای پیام/135

چرا نهادهای امنیتی نگران گسترش پوکمون گو بودند؟/ افشای پشت پرده یک بازی