غمگین تر از پاییزم و ابر بهارم ... از من گرفته کربلا دار و ندارم

به گزارش قم نیوز امروز، سالروز شهادت امام زین العابدین (ع) است؛ شخصیتی که پیام کربلا را به همراه عمه‌اش، حضرت زینب (س) به گوش جهانیان رساند و سرانجام در مانند چنین روزی، از غم‌ها رها شد.

این سوگ عظیم در اشعار شاعران آیینی و از جمله شاعران دیار کریمه اهل بیت (س) هم جلوه دارد.

یکی از این شاعران، پیشکسوت شعر آیینی، غلامرضا سازگار متخلص به "میثم" است که در یکی از اشعار خود با موضوع شهادت امام سید الساجدین (ع) می‌آورد:

شبهای غربت تو گذشت و سحر نداشت

حتی سحر غم از دل تو دست بر نداشت

در حیرتم که سلسله آهنین مگر

جایی ز زخم گردن تو خوب‌تر نداشت

زخم تن تو را همه دیدند و هیچکس

غیر از خدا ز زخم درونت خبر نداشت

دنیا چه کرد با تو که هجده عزیز تو

تن‌هایشان به روی زمین بود، سر نداشت

سنگت زدند بر سر بازارهای شام

با آنکه جز تو یوسف زهرا پسر نداشت

هجده سر بریده برایت گریستند

آهت هنوز در دل دشمن اثر نداشت

سوزم بر آن عزیز که در آفتاب سوخت

یک سایبان به جز سرِ پاکِ پدر داشت

حال تو بود در دل گودال قتلگاه

چون بسملی که بال زد و بال و پر نداشت

مهمان شام بودی و بهر تو میزبان

جز گوشه خرابه مکانی دگر نداشت

سوز شما به سینه‌ی "میثم" اگر نبود

اینقدر نخل سوخته او ثمر نداشت.

و اما رضا ساریخانی هم از دیگر شاعرانی است که در این مصیبت جانسوز شعر دارد؛ شعری که از زبان امام اباالحسن السجاد (ع) و در آخرین لحظات عمر ایشان سروده شده است:

کاش این غصه‌ها امان بدهند

به صدایم کمی دهان بدهند

تا غمم را بگویم امشب، اگر

اشک‌ها فرصت بیان بدهند

چقَدَر سخت می‌شود حس کرد

که سری را به این و آن بدهند

در دلت هی تکان بیندازند

نیزه را دائماً تکان بدهند

و برای نظاره اسرا

مردم شهر را زمان بدهند

در کنار نماز قطعه شده

روی سجاده‌ها اذان بدهند

کودکان پا به پای مادر خود

زیر این بار، امتحان بدهند

می‌توانی تصورش بکنی

صدقه دست کودکان بدهند؟

باید امشب دوباره گریه کنم

کاش این غصه‌ها امان بدهند.
انتهای پیام / 137