حکایت سرداری که در حوزه علمیه قم درس خواند

پاسداشت فرمانده یگان دریایی لشکر 17 قم
حکایت سرداری که در حوزه علمیه قم درس خواند
او از طلاب حوزه علمیه قم بود طلبه ای که به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و سرانجام با خون رنگینش، آبهای گرم جنوب را معطّر و مطهّر ساخت.

به گزارش قم نیوز محمدامین لیالی: شاید بتوان گفت که مهمترین جملات وصیت نامه او، این سه جمله است که به شکل متوالی و پشت سر هم بیان شده است:

"ای مردم!

نگذارید انقلاب از بین برود.

وحدت خود را حفظ کنید.

همیشه در صحنه حضور داشته باشید."

این جملات مهم و سرنوشت ساز، جملاتی از قلم سردار شهید حاج اکبر خردپیشه شیرازی است؛ فرمانده یگان دریایی لشکر 17 امام علی بن ابیطلاب (ع) قم.

او در سال 1334 در روستایی از توابع ده بید استان فارس به دنیا آمد و دوران ابتدایی و راهنمایی را در همان منطقه گذراند.

کمبود امکانات سبب شد تا وی راهی آباده شود و به سپری کردن دوران تحصیلات دبیرستان همت گمارد.

در همین دوران بود که وی افتخار آشنایی با عالم فرهیخته‌ای مانند حجت‌الاسلام والمسلمین چیذری را یافت و این آشنایی، نقطه عطفی در زندگی‌اش بود؛ چراکه با تشویق و راهنمایی آن دانشمند دلسوز، به تحصیل علوم دینی علاقه‌مند شد و راه دیار حضرت کریمه اهل بیت (س) را در پیش گرفت.

او از وقتی که به قم آمد، در مدرسه حضرت آیت الله سید محمدرضا گلپایگانی اقامت گزید و آموختن علوم آل محمد (ص) را آغاز کرد.

اکبر در آن سال‌ها و همزمان با تحصیل در حوزه علمیه قم، در مبارزات انقلابی و پخش اعلامی‌‌ها و عکس حضرت امام هم حضور می‌یافت که این فعالیت‌ها سبب شد تا چند بار تحت تعقیب قرار گیرد و البته دستگیر و زندانی شود.

وی پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، به زادگاه خویش بازگشت و با همیاری جمعی از یاران انقلاب، نخستین کمیته انقلاب اسلامی ده بید را بنیان نهاد تا آنجا، به مأمنی برای مبارزه با منافقان و گروهک‌های ملحد تبدیل شود.

پس از چندی، اکبر خردپیشه شیرازی به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد تا مسؤولیت معاونت عملیات سپاه قم به وی واگذار شود.

جنگ تحمیلی که آغاز شد، اکبر از همان روزهای نخست در جبهه بود و در مسؤولیت‌های مختلف و از جمله فرماندهی گردان، انجام وظیفه می‌کرد که به چند بار مجروحیت وی هم انجامید.

پس از آن سردار اکبر به عنوان مسؤول پادگان خیبر، در آموزش و اعزام نیروهای تازه نفس به جبهه‌های حق علیه باطل، سهمی چشمگیر ایفا کرد و در هر اعزام، خود نیز به همراه نیروهای آموزش دیده، رهسپار خط مقدم می‌شد و در عملیات‌های مختلف حضور می‌یافت.

آخرین مسؤولیت‌های این سردار فرمانده در جبهه‌ها، فرماندهی یگان دریایی لشکر 17 علی بن ابیطالب (ع) و معاونت مهندسی این لشکر بود.

و اما یکی از همرزمان او درباره یکی از رشادت‌هایش می‌نویسد: " نخستین نیروهایی که در سال‌های 1358 و 1359 به سپاه آمدند و با این تشکیلات انقلابی همراه شدند؛ به خوبی می‌دانند که حاج اکبر شیرازی، انسانی قدرتمند، شجاع و جسور بود که روحی بلند داشت و در برخورد با دوستان، متواضع و فروتن نشان می‌داد.

وقتی در یکی از عملیات‌های لشکر اسلام، اسکله ما مرتباً از سوی دشمن تهدید می‌شد، فرماندهان مقرر کردند تا شرایط منطقه بررسی شود و بر اساس آن، قرار شد تا محل اسکله جا به جا شود؛ البته جزر و مد آب رودخانه اروند از یک طرف و شدت جریان آب از طرف دیگر، مشکلاتی را به وجود آورده و کار را سخت کرده بود.

خوب به یاد دارم که در آن روز خاصّ، هنوز آفتاب طلوع نکرده بود که به اسکله رفتم و مشاهده کردم که حاج اکبر با لباس، داخل آب رفته است و در حال جا به جایی پل‌هاست؛ بعدها فهمیدم که او این کار را از شب قبل شروع کرده و تا صبح مشغول بود.

او در نهایت موفق به جا به جایی اسکله شد.

صبح همان روز، پس از جا به جایی اسکله به محل دیگر، موشک زمین به زمین دشمن به همان محل قبلی اسکله اصابت کرد که اگر این شهید بزرگوار، شبانه اسکله را جابه جا نکرده بود، قطعا با اصابت موشک، تلفات سنگین و زیادی به لشکر اسلام وارد می‌آمد."

و اما عملیات کربلای چهار در چنین روزهایی از دی ماه سال 1365 و با رمز مقدس "محمد رسول الله (ص)"، این عاشق خدا و رسول (ص) را به معشوق خود رساند.

در همین عملیات و در جزیره بوارین بود که سردار ایثارگر لشکر اسلام یعنی حاج اکبر خردپیشه شیرازی، به دیدار معبود شتافت تا این روزها، زمانی برای یادبود همیشگی او باشد.

حسینعلی امینی، فرمانده واحد مهندسی لشکر 17 علی بن ابی طالب (ع) درباره آن روزها چنین نقل می‌کند:

"قبل از عملیات کربلای چهار، حاج اکبر شیرازی به عنوان همکار و جانشین واحد مهندسی، به این واحد معرفی شد و البته علاقه مند بود تا سخت ترین کارها به او واگذار شود.

ما هم در آن روزها برای عملیات کربلای چهار آماده می‌شدیم و کارها را تقسیم می‌کردیم.

از طرف دیگر برای عبور نیروها از رودخانه، باید پل شناور می‌زدیم که برای این منظور، حدود 30 نفر از نیروهای قوی هیکل و درشت اندام را انتخاب کردیم و تصمیم بر این شد تا خودم، فرماندهی آنان را بر عهده بگیرم و با آنان باشم؛ اما حاج اکبر پیشنهاد داد که او به همراه آن 30 نیرو برای احداث پل شناور اعزام شود.

استدلال حاجی این بود که حضور من در آن شرایط، احتمال شهید شدن مرا زیاد می‌کند و با توجه به اینکه حاج اکبر به تازگی به این مسئولیت جدید نصب شده بود، اصرار داشت تا من اعزام نشوم و خودش، کار را بر عهده گیرد.

او در آن عملیات، دلاورانه و ایثارگرانه به آب زد و در اجرای درست همان فرمان، به شهادت رسید و جنازه مطهرش هم تا مدتی در کنار رودخانه باقی ماند."

همانگونه که از خاطره سردار امینی مشخص می‌شود؛ پیکر مطهر سردار شهید خردپیشه شیرازی، حدود یک ماه در منطقه باقی ماند؛ اما با فتوحات رزمندگان اسلام در عملیات کربلای پنج، به پشت جبهه انتقال یافت و طی مراسمی باشکوه، در گلزارشهدای حضرت علی بن جعفر (ع) قم به خاک سپرده شد.

و این روزها، سی و یکمین سالروز شهادت این فرمانده دلاور لشکر 17 قم است؛ فرمانده‌ای که گوشه‌ای از زندگی، سوابق و خاطرات او به قلم زهره شریعتی در کتابی با عنوان "شهید اکبر خردپیشه شیرازی"، به همت انتشارات حماسه، و در پانزدهمین جلد از مجموعه‌ای به نام "ستارگان حرم کریمه" به زیور طبع آراسته شده است و البته کتاب دیگری نیز با عنوان "امیر دریادل"، نوشته علیرضا صداقت هم درباره اوست؛ شهیدی که در وصیت نامه اش، همه مردم را به حفظ وحدت، حفظ انقلاب و حضور همیشگی در صحنه فرا خوانده، اموری که قطعا ضامن بقای این نظام و این کشور هست و خواهد بود.

انتهای پیام/ 137