قم نيوز
: كساني كه زياد حرف مى زنند و جلوى زبان خود را نمي گيرند، عقلشان كم و فكرشان كوتاه است. به همين دليل، هنگام سخن گفتن، درباره آنچه مى گويند، فكر نمى كنند، و هر چه به زبانشان آيد بدون فكر و انديشه، بيان مى كنند.
دوشنبه ۳۱ ارديبهشت ۱۳۹۷ ساعت ۰۸:۳۱
کد مطلب : 64283
منبع : خبرگزاری حوزه نیوز
همراه با نهج البلاغه
چگونه کمتر سخن بگوییم؟
* رابطه عقل و گفتار
اذا تم العقل نقص الكلام/ هنگامى كه عقل انسان كامل گردد، گفتارش كوتاه مىشود.
* شرح
انسان، هر اندازه كه عقل و شعورش بيشتر شود و به سوى كمال برود، به همان نسبت، كمتر حرف مي زند و در عوض بيشتر فكر مىكند.
كساني كه زياد حرف مى زنند و جلوى زبان خود را نمي گيرند، عقلشان كم و فكرشان كوتاه است. به همين دليل، هنگام سخن گفتن، درباره آنچه مى گويند، فكر نمى كنند، و هر چه به زبانشان آيد بدون فكر و انديشه، بيان مى كنند.
اما برعكس، افراد عاقل، تا زمانى كه موضوعى را خوب بررسى نكرده اند، و درباره خوب و بد آن نيانديشيده اند، سخنى بر زبان نمى آورند. به همين دليل، شخص عاقل، كمتر حرف مي زند، چون مقدارى از وقت خود را به فكر كردن درباره گفتارى كه مي خواهد بر زبان آورد، مى گذراند.
حضرت على عليه السلام، در جمله ديگرى مي فرمايد: «زبان عاقل، در پشت عقل او قرار دارد».
يعنى: شخص عاقل، عقل خود را پيش از زبانش به كار مى اندازد. در هر كارى، اول فكر مى كند، عقل و شعور خود را به كار مى گيرد، و هنگامى كه به درستى سخن خود مطمئن شد، زبان به گفتار مى گشايد. در حالي كه شخص نادان، پيش از آنكه فكر خود را به كار اندازد، شروع به حرف زدن مى كند، و چه بسا كه با سخنان بى معنى و حساب نشده اش، هم خود و هم ديگران را به زحمت و ناراحتى دچار مى سازد.
انتهای پیام/138
تگ ها
آخرین عناوین
