قم نيوز : اصرار بیش از حد مسؤولان شهر و استان در سالهای گذشته مبنی بر توسعه شهر از ناحیه پردیسان موجب شده که جغرافیای ظاهری شهر دچار یک نوع به هم ریختگی خاصی شود.
به گزارش قم نیوز فرماندار قم، اخیراً از بدقوارگی چهره شهر قم گلایه کرده و علت آن را نیز پراکندگی ساخت و ساز در این کلانشهر مذهبی برشمرده است.
مرتضی حیدری که در جلسه کارگروه امور زیربنایی استان صحبت کرده، در همین رابطه بیان داشته است: «بد قوارگی و عدم معماری اصولی در شهرسازی و ساخت و سازهای پراکنده چهره ظاهری شهر قم را بر هم زدهاست.»
وی همچنین از مسؤولان شهر و استان خواسته که در طرحهای جدید تولید مسکن بیش از هر چیز بر اصول اساسی شهرسازی و معماری پایبند باشند و البته در همین جلسه با اشاره به طرح الحاق ۱۳۳ هکتار از اراضی بلوار آیت الله بروجردی به منظور ساخت مسکن مدعی شد، این طرح فاقد هر گونه مطالعات جامع است و افزود: با آغاز این طرح، احیا و بازسازی بافتهای فرسوده به فراموشی سپرده می شود، ضمن آن که باید توجه داشت اولویت استان در حال حاضر باید بهبود وضعیت بافتهای فرسوده باشد.
گلایه مندی این مقام مسؤول از عدم توجه به مطالعات جامع در طرح ریزی عملیاتی توسعه شهر و به تبع آن، اقدام یکباره برای ساخت و ساز مسکن، در جای خود ارزشمند و قابل تقدیر است، اما روی سخن اینجاست که چرا متولیان استان در تصمیم سازیها و تصمیم گیریهای خود به اصل توسعه متوازن شهر از جنبههای مختلف کم توجه و گاه متأسفانه بی توجه هستند.
به عنوان مثال اصرار بیش از حد مسؤولان شهر و استان در سالهای گذشته مبنی بر توسعه شهر از ناحیه پردیسان موجب شده که جغرافیای ظاهری شهر نیز دچار یک نوع به هم ریختگی خاصی شود، هر چند که در ابتدا عنوان می شد که پردیسان به عنوان یک شهر جدید و مستقل از قم مورد توجه است، اما تجربه و گذشت زمان ثابت کرد که عملاً به بخش چسبیده ای به شهر تبدیل شده و این در حالی است که کارشناسان فرهنگی و اجتماعی نیز نسبت به بروز و ظهور مشکلات خاص فرهنگی و اجتماعی در این بخش مهم شهر نیز بارها هشدار داده اند.
آن چه مسلم است این که رشد جمعیت و ضرورت تامین مسکن که از این بابت ناگزیر از توسعه شهر هستیم باید به گونه ای باشد که شهر قم اولاً یک نظم وهارمونی ظاهری خوبی داشته باشد و ثانیاً هم این که محورهای توسعه آن با توجه به بافت مذهبی و زیارتی این دیار، حول محور حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) و سپس مسجد مقدس جمکران باشد.
از این حیث، جای این انتقاد جدی وجود دارد که چرا توسعه شهر از مرکزیت آن به سمت مسجد مقدس جمکران و مناطق پیرامونی آن در سالهای اخیر بسیار کُند و گاه حتی متوقف بوده و این در حالی است که اگر این منطقه با توجه به قرارگرفتن بلوار پیامبر اعظم(ص) و به موازات آن بلوار جمهوری اسلامی و در ادامه بلوار آیت الله بروجردی(ره)، توسعه هوشمندانه ای می داشت و عنایت کلیدداران و تصمیم گیران شهر شامل حال آن میشد، بدین واسطه ضمن آن که نیاز شهر و استان به تأمین مسکن در داخل شهر حل میشد، از بسیاری از مشکلات و آسیبهای اجتماعی مناطق حاشیه ای شهر نیز به میزان قابل توجهی کاهش می یافت.